Het Engelse prog rock project Kaprekar’s Constant bracht in 2017 hun album ‘Fate Outsmarts Desire’ uit. Dit debuut kreeg lovende reacties, daarmee legden ze de lat voor het nieuwe album, ‘Depth of Field’, behoorlijk hoog. De bijdragen van David Jackson (Van der Graaf Generator) en Ian Anderson (Jethro Tull) zal veel ‘prog-heads’ nieuwsgierig maken. Daarnaast duren drie nummers langer dan tien minuten.
‘Rosherville Part 1’ heeft een sferische start, waarin langaanhoudende noten worden gespeeld. Na een aangenaam lang, instrumentaal intro begint Bill Jefferson te zingen, met zijn prettige, herkenbare stem. Zang en muziek zijn in balans. Ook Dorie Jackson zingt een deel weg over de tuinen van ‘Rosherville gardens.’ Zo nu en dan dwarrelt er een fluit doorheen. Er zijn talloze details in de muziek die goed verdeeld zijn over de koptelefoon. De meeste wendingen verlopen vrij subtiel. Na paar keer luisteren hoor je steeds nieuwe dingen. De muziek is divers, je hoort licht rockende elementen maar ook folk invloeden, dit laatste door bijvoorbeeld fluitspel. Een (kerk)klok slaat een aantal keer dit wordt afgewisseld met een enkele aanslag op de piano. Het saxofoonspel van David Jackson komt mooi naar voren. Daarnaast bespeelt hij diverse fluiten. Deze vrij rustige, maar afwisselende track dooft mooi langzaam uit.
Het geluid van een groot aantal strijkers klinkt bij aanvang van ‘White Star’s Sunrise’ dit benadert het warme geluid van cello’s en/of altviolen. Je zou misschien een groteske opbouw verwachten, maar dat is niet het geval. Het nummer gaat heel anders verder, de melodie is liefelijk. Weer is de verdeling tussen links en rechts in de koptelefoon prachtig. Zo nu en dan zijn er veel laagjes in de muziek, zonder dat deze bombastisch wordt. Instrumentale delen worden afgewisseld met vocale. Daarnaast komt de variatie ook van de wisselwerking tussen de verschillende instrumenten. Bovendien zijn er enkele akoestische delen en gesproken sampling ingelast. Kortom er is veel om naar te luisteren. Het luistert makkelijk weg, maar de muziek zit complex in elkaar. De gestapelde zang past prima in het geheel. Een aantal keer lijkt het of dit nummer bijna afgelopen is, maar niks is minder waar. Dit blijkt een epic te zijn van maar liefst meer dan 23 minuten. Het einde wordt langzaam weggedraaid.
Mysterieuze geluiden aan het begin van ‘Rosherville Part 2’. Dit keer geen uitgebreid instrumentaal intro, de zang start binnen 30 seconden. De zacht gesproken sampling is letterlijk veel verder weg dan de muziek. Later wordt een flink stuk tekst luider gesproken, nu is de muziek op de achtergrond. Zang en muziek zijn hierna een tijdje rustig. Langzaam wordt dit meeslepend en stijgt het aantal laagjes. Alles blijft in harmonie en smelt mooi samen. Het einde is verrassend gespeeld.
‘Depth of Field’ is het laatste nummer. Zang en (akoestische) muziek starten gelijktijdig. Dit rustige nummer duurt iets meer dan twee minuten. Een gedurfde keuze voor de titeltrack.
Geschiedenis speelt net als op het debuutalbum een belangrijke rol. Daardoor zijn de teksten niet altijd makkelijk te doorgronden. Er zijn verschillende nummers met gesproken sampling. In een aantal nummers, waaronder ‘Ghost Planes’ keren delen van de tekst en muziek een aantal keer terug. Naast licht rockende delen, zijn er ook klassieke elementen in diverse nummers toegevoegd. De balans tussen folk en rock is prima. Alle tracks hebben veel laagjes, deze smelten mooi samen. Ondanks deze complexe structuur klinken de nummers een stuk eenvoudiger dan dat ze zijn. ‘Depth of Field’ is over het algemeen vrij rustig van opzet. Daarmee heeft Kaprekar’s Constant een heel toegankelijk maar solide album gemaakt.
(87/100) (Talking Elephant Records)
Website: Kaprekar’s Constant
Facebook: Kaprekar’s Constant
Tracklist:
01 – Rosherville Part 1 (10:34)
02 – Holywell Street (04:47)
03 – Ghost Planes (10:41)
04 – The Nightwatchman (06:09)
05 – White Star’s Sunrise (23:43)
06 – Rosherville Part 2 (09.35)
07 – Depth of Field (02:09)
Line-Up:
Al Nicholson – gitaren, keyboards, mandoline
Mike Westergaard – piano, keyboards, backing vocals,
Nick Jefferson – bas keyboards
Dorie Jackson – zang
Bill Jefferson – zang
David Jackson – saxofoons, diverse fluiten
Mark Walker – drums en percussie
This translated review in English is an unadjusted translation from Dutch by Deepl
Kaprekar’s Constant – Depth of Field.
The English prog rock project Kaprekar’s Constant released their album ‘Fate Outsmarts Desire‘ in 2017. This debut received rave reviews, setting the bar for the new album, ‘Depth of Field’, pretty high. The contributions of David Jackson (Van der Graaf Generator) and Ian Anderson (Jethro Tull) will make many ‘prog-heads’ curious. In addition, three songs last longer than ten minutes.
‘Rosherville Part 1‘ has a spherical start, in which long lasting notes are played. After a pleasantly long, instrumental intro Bill Jefferson starts to sing, with his pleasant, recognizable voice. Singing and music are in balance. Dorie Jackson also sings a part of the song away over the Rosherville gardens. Every now and then a flute flutters through it. There are countless details in the music that are well distributed over the headphones. Most turns are quite subtle. After listening a few times, you can hear new things all the time. The music is diverse, you hear light rocking elements but also folk influences, the latter by for example flute playing. A (church) clock strikes a number of times this is alternated with a single touch on the piano. David Jackson’s saxophone playing comes to the foreground. He also plays several flutes. This rather quiet, but varied track slowly fades away.
The sound of a large number of strings sounds at the beginning of ‘White Star’s Sunrise‘, which approximates the warm sound of cello’s and/or violas. You might expect a grotesque build up, but that is not the case. The song continues in a very different way, the melody is lovely. Again, the division between left and right in the headphones is beautiful. Every now and then there are many layers in the music, without it becoming bombastic. Instrumental parts are alternated with vocal parts. In addition, the variation also comes from the interaction between the different instruments. In addition, some acoustic parts and spoken sampling are inserted. In short, there is a lot to listen to. It listens easily, but the music is complex. The stacked vocals fit perfectly into the whole. A number of times it looks as if this song is almost finished, but nothing could be further from the truth. This turns out to be an epic of more than 23 minutes. The end is slowly turned away.
Mysterious sounds at the beginning of ‘Rosherville Part 2‘. This time no extensive instrumental intro, the vocals start within 30 seconds. The soft-spoken sampling is literally much further away than the music. Later on, a large amount of text is spoken louder, now the music is in the background. After this, vocals and music will be calm for a while. Slowly this becomes compelling and the number of layers increases. Everything stays in harmony and merges nicely. The end is surprisingly played.
Depth of Field is the last number. Voice and (acoustic) music start simultaneously. This quiet song lasts a little over two minutes. A daring choice for the title track.
History plays an important role, just like on the debut album. As a result, the lyrics are not always easy to fathom. There are several songs with spoken sampling. In a number of songs, including ‘Ghost Planes‘, parts of the lyrics and music return several times. In addition to light rocking parts, there are also classical elements added in various songs. The balance between folk and rock is fine. All tracks have a lot of layers, these merge nicely together. Despite this complex structure, the songs sound a lot simpler than they are. ‘Depth of Field‘ is generally quiet. With that Kaprekar’s Constant has made a very accessible but solid album.
(87/100) (Talking Elephant Records)
Website: Kaprekar’s Constant
Facebook: Kaprekar’s Constant
Tracklist:
01 – Rosherville Part 1 (10:34)
02 – Holywell Street (04:47)
03 – Ghost Planes (10:41)
04 – The Nightwatchman (06:09)
05 – White Star’s Sunrise (23:43)
06 – Rosherville Part 2 (09.35)
07 – Depth of Field (02:09)
Line-Up:
Al Nicholson- guitars, keyboards, mandolin
Mike Westergaard – piano, keyboards, backing vocals,
Nick Jefferson – bass guitar, keyboards
Dorie Jackson – vocals
Bill Jefferson – vocals
David Jackson – saxes, flute, whistles
Mark Walker – drums and percussion