Multi-instrumentalist Duncan Parsons’ previous album ‘On Earth, As It Is’ (2022), received rave reviews. In the past ten years, he released six official solo albums. The new album is called ‘I’m Here, All Weak’, which is a throwback to the past. Because 15 of the 17 songs were on one of those 6 albums. There are original recordings, as well as new mixes and/or arrangements. Of the many guest musicians, I’ll just mention Steve Hackett, Nick Fletcher and Ton Scherpenzeel.
‘Lavender Rose’ has an atmospheric start. Duncan’s gentle voice suits the music.
The pleasant flow includes not only a groovy bass, but the keys also have an important part. The twists and turns are quite gradual, unnoticed this opening track is more complicated than it seems. In terms of melody, the acoustic guitar sounds in ‘Lead Us Not’ reminds very briefly of ‘Kayleigh’ (by Marillion). But Duncan definitely goes his own way. When he sings faster, John Hackett’s flute playing, among others, joins in. A number of instruments alternate. The quality of the sound and its distribution over headphones is very good. The atmosphere of the music is cheerful, you would almost forget that it’s all complex.
‘Furry Leaves’ is a special, surprising blend between Beethoven and jazz, which includes good guitar playing by Nick Fletcher. ‘Wond’ring A’lowed’ is a lovely calm track. The sudden ending is nice. Instrumental tracks like, for instance, the quirky ‘Shuffling Penguins’, are interspersed with vocal ones like ‘Ladybird (edit)’. This is one of the tracks based on BBC documentary ‘Time Shift’. The backing vocals are nicely added. The trumpet plays an important role in ‘Gonville’. Also in this short track, the interplay and/or variety of styles and instruments is special. ‘Queenie And Elmo At The Museum’ is new. The melody is joyful with the sampled sounds providing playfulness. The ending could have been a bit more original.
It is always a surprise what you are going to hear, especially with an unreleased song like ‘Dr W (pt iii)’. The rhythm section has a calm flow. In the other instruments, there is a good balance between high and low. This new song is also experimental in nature. ‘This Day’ has a pleasant rhythm. There are many instrumental details, including percussion. Clarinet, saxophone and strumming on violin give the song its own sound. Violin and flute give ‘Long Summer Days’ a tender, melancholic feel. Initially, ‘J: Oi!’ is also quiet, although there are quite a lot of layers. The build-up is surprising partly because of the (rather sudden) turns. ‘Take Me By The Hand’ is a tender duet with Judith Silver. In addition, you can also hear the Holy Robots chorus.
Overall, the album seems rather quiet, but it is more complex than it seems. Although it is more or less a compilation album, it does feel like a unit. Several tracks last less than 3 minutes, the longest is under 7 minutes. Advantage: because of this, this album has 17 tracks, some of which feel like improvisation.
I certainly mean that as a compliment, but because of that, the album has to grow. You feel the love with which everything is played and sung. ‘I’m Here, All Weak’ is an album you really need to take some time to listen to. Because no matter how quiet some tracks are or seem, you will hear new things all the time.
(84/100) (Rough Draft Audio).
Social media:
Facebook: Duncan Parsons
Tracklist:
01 Lavender Rose (4:44)
02 Lead Us Not (radio edit) (3:59)
03 Furry Leaves (2:21)
04 Wond’ring A’lowed (new version) (4:04)
05 Shuffling Penguins (4:46)
06 Ladybird (edit) (5:42)
07 Gonville (2:05)
08 Queenie And Elmo At The Museum (previously unreleased) (2:50)
09 Dr W (pt iii) (previously unreleased) (3:54)
10 Footnote In Your Heart (alternative mix) (3:14)
11 The Last Mango In Powys (4:29)
12 This Day (radio edit) (4:21)
13 Long Summer Days (acoustic version) (2:54)
14 F: Lower (song edit) (3:40)
15 Embers (4:35)
16 J: Oi! (alternative mix) (4:42)
17 Take Me By The Hand (5:12)
Duncan Parsons – I’m Here, All Weak
Het vorige album ‘On Earth, As It Is’ (2022), van multi-instrumentalist Duncan Parsons kreeg lovende reacties. In de afgelopen tien jaar bracht hij zes officiële soloalbums uit. Het nieuwe album heet ‘I’m Here, All Weak’, dit is een terugblik op het verleden. Want 15 van de 17 nummers stonden op één van die 6 albums. Er zijn originele opnames, maar ook nieuwe mixen en/of bewerkingen. Van de vele gastmuzikanten noem ik slechts: Steve Hackett, Nick Fletcher en Ton Scherpenzeel.
‘Lavender Rose’ heeft een sfeervolle start. De zachtaardige stem van Duncan past bij de muziek.
In de aangename flow zit niet alleen een groovy bas verwerkt, maar ook de toetsen hebben een belangrijk aandeel. De wendingen verlopen vrij geleidelijk, ongemerkt zit dit openingsnummer ingewikkelder in elkaar dan dat lijkt. Qua melodie hebben de akoestische gitaarklanken in ‘Lead Us Not’ heel even wat weg van ‘Kayleigh’ (van Marillion). Maar Duncan gaat absoluut zijn eigen weg. Als hij sneller zingt, komt onder andere het fluitspel van John Hackett erbij. Een aantal instrumenten afwisselen elkaar af. De kwaliteit van het geluid en de verdeling over de koptelefoon is erg goed. De sfeer van de muziek is vrolijk, je zou bijna vergeten dat het geheel complex in elkaar zit.
‘Furry Leaves’ is een bijzondere, verrassende melange tussen Beethoven en jazz, waarin onder andere goed gitaarspel van Nick Fletcher zit. ‘Wond’ring A’lowed’ is een lieflijke kalme track. Het plotselinge einde is leuk. Instrumentale tracks zoals bijvoorbeeld het eigenzinnige ‘Shuffling Penguins’, worden afgewisseld met vocale zoals ‘Ladybird (edit)’. Dit is één van de tracks die gebaseerd is op BBC documentaire ‘Time Shift’. De achtergrondzang is mooi toegevoegd. De trompet speelt een belangrijke rol in ’Gonville’. Ook in deze korte track is het samenspel en/of de afwisseling van stijlen en instrumenten bijzonder. ‘Queenie And Elmo At The Museum’ is nieuw. De melodie is vrolijk waarbij de gesampelde geluiden voor speelsheid zorgen. Het einde had iets origineler gemogen.
Het is steeds weer een verrassing wat je gaat horen, vooral bij een niet eerder uitgebracht nummer zoals ‘Dr W (pt iii)’. De ritmesectie heeft een rustige flow. In de overige instrumenten is er een goede balans tussen hoog en laag. Ook dit nieuwe nummer is experimenteel van opzet. ‘This Day’ heeft een aangenaam ritme. Er zijn veel instrumentele details, waaronder percussie. Klarinet, saxofoon en het tokkelen op viool geven het geheel een heel eigen sound. Viool en fluit geven ’Long Summer Days’ een tedere, melancholische sfeer. In eerste instantie is ‘J: Oi!’ ook rustig, al zijn er best veel laagjes. De opbouw is mede door de (vrij plotselinge) wendingen verrassend. ‘Take Me By The Hand’ is een teder duet met Judith Silver. Daarnaast hoor je ook het Holy Robots koor.
Het album lijkt over het algemeen vrij rustig, maar het is complexer dan het lijkt. Hoewel het min of meer een verzamel album is, het voelt wel als een eenheid. Een aantal tracks duurt nog geen 3 minuten, de langste zit onder de 7 minuten. Voordeel: hierdoor telt dit album 17 tracks, die deels als improvisatie aanvoelen. Dat bedoel ik zeker als een compliment, maar daardoor moet het album wel groeien. Je voelt de liefde waarmee alles gespeeld en gezongen is. ‘I’m Here, All Weak’ is een album waar je echt even tijd voor vrij moet maken om te luisteren. Want hoe rustig sommige tracks ook zijn of lijken, je zult steeds nieuwe dingen horen.
(84/100) (Rough Draft Audio)