About ten years ago Gerd Albers founded a prog project called ‘Project: Patchwork’. On each album a large number of guest musicians worked together, more than 45 in total. These musicians come from prog bands such as Mystery, Subsignal, and many others. Also on the latest album, ‘Ultima Ratio’, a large number of musicians worked together, for example Jean Pageau (Mystery)and Marek Arnold. ‘Ultima Ratio’ is a retrospective of the terrible year 2020, the year when Covid 19 gripped the world. The lyrics are not about the virus itself, but about the social consequences of the lockdown(s).

‘Ultima Ratio (Pt. I) Prologue’, starts with various keyboard instruments. Special twists and turns follow. The interaction between quieter and rocking parts is good. This instrumental opening track contains a delicious portion of prog. After a subdued ending, ‘New Normality’ follows non-stop. The lyrics are not easy to sing along with, but that isn’t the intention. The backing vocals are a fine addition, sometimes the voices are used as instruments. Again, there are plenty of twists and turns. The details come from the piano, among other things. Instrumental and vocal parts are interspersed. A subdued piece forms the transition to ‘Weeks of Sorrow.’ The rhythm has a pleasant flow, the cymbals are played with care. Although there are differences, the third subdued ending is somewhat predictable.

Also in ‘Code Red’, the good distribution of the music through the headphones stands out. Again the voices blend together nicely. The high-pitched wordless vocals seem like the end of this track, but a surprising twist follows. This time a short silence is taken before the instrumental ‘Hope’ begins. This calm song still contains quite a few layers. The combination of different keyboards in ‘Dead-end Street’ is special. The number of layers is built up, just like the tempo and volume. Some of the changes are quite surprising. There is a lot of variation, some parts even contain some metal. The vocals are generally in the quieter parts, this keeps vocals and music in balance. If there is a touch of roughness on the vocals, the balance remains. Again you hear beautiful, gentle sounds of the cymbals. Just before the end, there is compelling guitar playing.

At times, the background vocals in ‘Depressed Sentiments’ are a bit predictable. So is the manner in which part this rather sugary track is constructed. The bass provides a lovely contrast.

The first instrumental piece of ‘Keepers of the Fire’ has some slightly classical elements. There are plenty of variations in the music: the drums are played equally staccato, there is nice organ playing. Jean Pageau’s varied vocals range from quiet to stressed. Sometimes his voice is stacked. The turn to a subdued section goes well, the flute playing fits in nicely. After a minimalist piece, tempo and volume slowly build. After a lovely proggy piece, another compelling part follows in which you can hear Mystery influences.

The instrumental ‘Ultima Ratio (Pt. II) Epilogue’ has a mysterious start. After a faster played part, tempo and volume go down again. This last track seems to fade out, but another instrumental piece comes after it.

The concept is quite risky, because actually we have had enough of Covid. The lyrics might not appeal to you deeply now. But who knows, maybe Covid will belong to history someday, and you’ll look at it differently in the future. The vocals and the blend of the voices is good. There are many details in the music, such as the sound of bar chimes. The interaction and/or interplay of acoustic and electric guitar is very good. ‘Ultima Ratio’ does need to grow on you, as you keep hearing new things.

(79/100) (Progressive Promotion Records)

Social media:
Website: Project: Patchwork
Facebook: Project: Patchwork

---

Project: Patchwork – Ultima Ratio

Een jaar of tien geleden richtte Gerd Albers een prog project op: ‘Project: Patchwork’. Aan ieder album werkte een groot aantal gastmuzikanten mee, in totaal meer dan 45. Deze muzikanten komen van prog bands zoals Mystery, Subsignal, en vele andere. Ook aan het nieuwste album, ‘Ultima Ratio’, werkte een groot aantal muzikanten mee, bijvoorbeeld Jean Pageau (Mystery)en Marek Arnold. ‘Ultima Ratio’ is een terugblik van het verschrikkelijke jaar 2020, het jaar waarin Covid 19 de wereld in zijn greep had. De teksten gaan niet over het virus zelf, maar over de sociale gevolgen van de lockdown(s).

‘Ultima Ratio (Pt. I) Prologue’, start met diverse toetsinstrumenten. Er volgen bijzondere wendingen. De wisselwerking tussen rustigere en rockende delen is goed. Deze instrumentale openingstrack bevat een heerlijk portie prog. Na een ingetogen einde volgt ‘New Normality‘ non-stop. De tekst zing je niet zo maar even mee, maar dat is ook niet de bedoeling. De backing vocals zijn een prima toevoeging, soms zijn de stemmen ingezet als instrument. Ook hier zijn er ruim voldoende wendingen. De details komen onder andere van de piano. Instrumentale en vocale delen worden afgewisseld. Een ingetogen stukje vormt de overgang naar ‘Weeks of Sorrow’. Het ritme heeft een aangename flow, de cimbalen zijn met zorg bespeeld. Hoewel er verschillen zijn, is het derde ingetogen einde wat voorspelbaar.

Ook in ‘Code Red’ valt de goede verdeling van de muziek over de koptelefoon op. Weer kleuren de stemmen mooi samen. De hoge woordeloze zang lijkt het einde van deze track, maar er volgt een verrassende wending. Deze keer valt er een korte stilte voordat het instrumentale ‘Hope’ begint. Dit kalme nummer bevat toch best redelijk wat laagjes. De combinatie van de verschillende toetsinstrumenten in ‘Dead-end Street’ is bijzonder. Het aantal laagjes wordt, net als tempo en volume opgebouwd. Een aantal veranderingen zijn best verrassend. Er is veel variatie, sommige delen bevatten zelfs wat metal. De zang zit over het algemeen in de rustigere delen, hierdoor blijven zang en muziek in balans. Als er een vleugje ruwheid op de stem is, blijft de balans. Weer hoor je mooie, zachte klanken van de cimbalen. Vlak voor het einde is er meeslepend gitaarspel.

Op sommige momenten is de achtergrond zang in ‘Depressed Sentiments’ wat voorspelbaar. Dat geldt ook voor de manier waarop een deel deze vrij zoete track is opgebouwd. De bas zorgt voor een leuk contrast.

Het eerste instrumentale stuk van ‘Keepers of the Fire’ heeft enkele licht klassieke elementen. Er zijn volop variaties in de muziek: de drums zijn even staccato bespeeld, er is lekker orgelspel. De gevarieerde zang van Jean Pageau is van rustig tot aan gestresst. Soms is zijn stem gestapeld. De wending naar een ingetogen deel verloopt goed, het fluitspel past er prima bij. Na een minimalistisch stuk worden tempo en volume langzaam opgebouwd. Na een heerlijk proggy stuk volgt nog een meeslepend deel waarin je Mystery invloeden kunt horen.

Het instrumentale ‘Ultima Ratio (Pt. II) Epilogue’ heeft een mysterieuze start. Na een sneller gespeeld deel, gaan tempo en volume weer omlaag. Deze laatste track lijkt uit te doven, maar er komt nog een instrumentaal stukje achter aan.

Het concept is best wel gewaagd, want eigenlijk hebben we wel genoeg van Covid. De teksten spreken je nu misschien niet zo aan. Maar wie weet behoort Covid ooit tot geschiedenis, en kijk je er in de toekomst anders tegen aan. De zang en de blend van de stemmen is goed. Er zijn veel details in de muziek, zoals het geluid van bar chimes. De wisselwerking en/of samenspel van akoestisch en elektrisch gitaar is zeer goed. ‘Ultima Ratio’ moet wel even groeien, want je hoort steeds weer nieuwe dingen.

(79/100) (Progressive Promotion Records)