Some 25 years ago, singer/multi instrumentalist Oliver Rüsing founded the prog band Karibow. He is enormously productive, Karibow has made (including re-releases) more than 20 albums. The latest album is called ‘Age of Amber’. The lyrics of this double album are inspired by the impact Covid has (had). The artwork (as always) is beautiful again. ‘Bodhisattva’ has an extended instrumental intro. Oliver sings the first lines quite softly. With his recognizable voice he also sang the backing vocals, this is stacked up just fine. Not only is his voice recognizable, but the music has the distinct Karibow style. There are several quiet pieces. This opening track ends quietly but abruptly.

With the volume quite far open, the sampling at the start of “Nations” thunders into the living room quite a bit. At first this seems a little less fitting for the album, but this does have a meaning. The industrial sounds symbolize the dangerous force that a nation can be. The gunshots, explosions and sirens imply violence and destruction.
When speaking of nations, Oliver means that the world is divided into “segments”, through definitions and/or laws it is specified who is part of the civil society, and who is not. A tiny virus caused great chaos. That virus did not respect man-made borders. The text is also about someone who completely believes what the nation tells him.
This may sound heavy-handed, there is also quite a lot coming your way. Yet this complexly constructed song is nowhere over the top. The two German phrases feel very natural.

‘Flawless’ is a duet with Nic Koray, the voices together create a slightly sugary combination. Cool guitar play is added to the quiet flow. This also keeps this song in balance. In the complex ‘Falling Apart at the Seams’ there are several changes of styles. These only last for a short while, so there are also some pieces with a jazzy atmosphere. You may have to get used to the unusual way in which this song ends. ‘The Animal’ is nice and rocking at the beginning, then there is a transition to a quietly played part. The voices of Joe Cairney and Philip Stuckey match Oliver’s voice, vocals and music remain in balance. There is beautiful use of classical elements. A pity that the sound of this doesn’t quite have the warmth I was hoping for. The interplay between orchestral elements and the Karibow sound is good. The subdued part is sensitively played and sung. Compelling guitar playing provides a gradual, cool build up to more pace and volume. This song ends in a mysterious way.

CD2
Various sounds give ‘Making Amber’ a mysterious start. The rousing chorus sticks in your head pretty quickly. The small played parts are also nicely played here. ‘Counting Clouds’ begins with the ticking and striking of a clock. At first, vocals and music are subdued/quiet. The cool guitar solo is by Dave Bainbridge, but there is more fantastic guitar playing to be heard. The ending extinguishes nicely. The positive vibe of vocals and music make parts of ‘Renaissance’ slightly predictable.

‘Ambrosia’, consist of four parts. You can tell from the lyrics and sampling that all sorts of things are happening. To understand this, I briefly tell the storyline of these parts. Ambrosia is the drink of the gods, but in Greek literature it is also described as poison for humans. In fact, this drink here represents the separation between divine almightiness and humanity. Helios is the Sun God, he was a vain man. His chariot of fire was drawn by horses, so he rode through the celestial kingdom at great speed. At one point, people no longer believed in his existence. Helios was so hurt that he (with his fire chariot) wanted to leave the world. The goddesses of the moon and dawn tried to convince him to stay. After all, they are also dependent on him (the moon shines only through the sunlight and the dawn exists only through the sunrise).
Through it all, ‘Ambrosia Act I: Your Heavenly Words’ feels almost like a rock opera. The sound of galloping horses is the transition to ‘Ambrosia Act II: Sibling of the Moon’. There are sounds of rain and spoken divine words, among others. Staccato singing is the turn to ‘Ambrosia Act III: Sibling of the Dawn’. Some parts are sung rather quickly, but with the booklet in hand it is easy to understand. After a short silence follows: ‘Ambrosia Act IV: Helios’ this starts with piano playing. The emotion on Oliver’s vocals is easy to hear. Despite the pleading of ‘Moon’ and ‘Dawn’, Helios keeps to his decision and he leaves the world. Thus the world becomes dark and cold, not a happy ending….

sound of the galloping horses reappears several times. The sound of this is a little too flat. The difference in volume, between approaching and riding away is not big enough. The atmosphere of this Greek myth is not fully expressed. Still, it is a beautiful epic of more than 23 minutes.

The display indicates a tenth track. The first minute of this hidden track proceeds in silence. Then mysterious music and the German “Sonnegedicht” follow. The English translation can be found on the website. This is a special ending to a special CD. Each track has nice details, twists or sudden changes of style. A few of these feel slightly unnatural, partly because the change is so brief. Not all the sampling is immediately obvious. When you’ve listened a few times, most of it falls into place. ‘Age of Amber’ definitely needs to grow, but is absolutely a good album from Karibow.

(83/100) (Rockwerk Records)

Social media:
Website: Karibow.
Facebook: Karibow.

---

Karibow- Age of amber 2 cd

Zo’n 25 jaar geleden richtte zanger/multi instrumentalist Oliver Rüsing de prog band Karibow op. Hij is enorm productief, Karibow heeft (inclusief re-releases) meer dan 20 albums gemaakt. Het nieuwste album heet ‘Age of amber’. De songteksten van deze dubbelaar zijn geïnspireerd op de impact die Covid heeft (gehad). Het artwork is (zoals altijd) weer prachtig ‘Bodhisattva’ heeft een uitgebreid instrumentaal intro. Oliver zingt de eerste regels vrij zacht. Met zijn herkenbare stem heeft hij ook de backing vocals ingezongen, dit is prima gestapeld. Niet alleen zijn stem is herkenbaar, ook de muziek heeft de duidelijke Karibow stijl. Er zijn verschillende rustige stukjes. Deze openingstrack eindigt rustig maar abrupt.

Met het volume vrij ver open dendert de sampling aan de start van ‘Nations’ behoorlijk de huiskamer in. In eerste instantie lijkt dit wat minder bij het album te passen, maar dit heeft wel degelijk een betekenis. De industriële geluiden symboliseren de gevaarlijke kracht die een natie kan zijn. De schoten, explosies en de sirene impliceren geweld en vernietiging.
Met naties bedoelt Oliver dat de wereld wordt verdeeld in “segmenten”, via definities en/of wetten wordt er bepaald wie er deel uit maakt van de maatschappij, en wie niet. Een piepklein virus veroorzaakte grote chaos. Dat virus hield zich niet aan door de mens gemaakte grenzen. De tekst gaat ook over iemand die volledig gelooft wat de natie hem vertelt.
Dit klinkt misschien zwaarmoedig, er komt ook best veel op je af. Toch is dit complex opgebouwde nummer nergens over de top. De twee Duitse zinnen voelen heel natuurlijk aan.

‘Flawless’ is een duet met Nic Koray, de stemmen samen zorgen voor een licht zoete combinatie. Er wordt gaaf gitaarspel aan de rustige flow toegevoegd. Zo blijft ook dit nummer in balans. In het complexe ‘Falling Apart at the Seams’ zijn er diverse wisselingen van stijlen. Deze duren steeds maar even, zo zijn er ook enkele stukjes met een jazzy sfeer. Je moet misschien even wennen aan de bijzondere manier waarop dit nummer eindigt. ‘The Animal’ is aan het begin lekker rockend, dan volgt er een overgang naar een rustig gespeeld deel. De stemmen van Joe Cairney en Philip Stuckey passen bij Oliver’s stem, zang en muziek blijven in evenwicht. Er is mooi gebruik gemaakt van klassieke elementen. Jammer dat het geluid hiervan niet helemaal de warmte heeft waar ik op hoopte. De wisselwerking tussen orkestrale elementen en de Karibow sound is goed. Het ingetogen deel is gevoelig gespeeld en gezongen. Meeslepend gitaarspel zorgt voor een geleidelijke, gave opbouw naar meer tempo en volume. Dit nummer eindigt op een mysterieuze manier.

CD2
Diverse geluiden geven ‘Making Amber’ een mysterieuze start. Het opzwepende refrein blijft vrij snel in je hoofd kleven. De klein gespeelde delen zijn ook hier mooi gespeeld. ‘Counting Clouds’ begint met het tikken en het slaan van een klok. In eerste instantie zijn zang en muziek ingetogen/rustig. De gave gitaarsolo is van Dave Bainbridge, maar er is meer fantastisch gitaarspel te horen. Het einde dooft mooi uit. De positieve vibe van zang en muziek maken delen van ‘Renaissance‘ iets voorspelbaar.

‘Ambrosia’, bestaan uit vier delen. Je merkt aan de tekst en de sampling dat er van alles gebeurt. Om dit te kunnen begrijpen, vertel ik in het kort de verhaallijn van deze delen. Ambrosia is de drank van de goden, maar in de Griekse literatuur wordt het ook beschreven als vergif voor mensen. In feite staat deze drank hier voor de scheiding tussen goddelijke almacht en de mensheid. Helios is de Zonnegod, hij was een ijdele man. Zijn vuurwagen werd getrokken door paarden, zo reed hij met grote snelheid door het hemelrijk. Op een gegeven moment geloofden de mensen niet meer in zijn bestaan. Helios was zo gekwetst dat hij (met zijn vuurwagen) de wereld wilde verlaten. De godinnen van de maan en dageraad probeerden hem te overtuigen om te blijven. Want ook zijn afhankelijk van hem (de maan schijnt alleen door het zonlicht en de dageraad bestaat alleen door de zonsopgang).
Door dit alles voelt ‘Ambrosia Act I: Your Heavenly Words’ bijna als een rock opera. Het geluid van galopperende paarden vormt de overgang naar ‘Ambrosia Act II: Sibling of the Moon’. Er zijn geluiden van onder ander regen en gesproken goddelijke woorden. Staccato zang is de wending naar ‘Ambrosia Act III: Sibling of the Dawn’. Sommige delen zijn vrij snel gezongen, maar met het tekstboekje in de hand is het prima te volgen. Na een korte stilte volgt: ‘Ambrosia Act IV: Helios’ deze start met pianospel. De emotie op Oliver’s zang is goed te horen. Ondanks het smeken van ‘Moon’ en ‘Dawn’ blijft Helios bij zijn besluit en hij verlaat de wereld. Zo wordt de wereld donker en koud, geen happy end…
Het geluid van de galopperende paarden komt een aantal keer terug. De klank hiervan is iets te vlak. Het verschil in volume, tussen naderen en wegrijden is niet groot genoeg. De beleving van deze Griekse mythe komt niet helemaal tot uiting. Toch is het een prachtige epic van meer dan 23 minuten.

De display geeft nog een tiende track aan. De eerste minuut van deze hidden track verloopt in stilte. Dan volgt er mysterieuze muziek en het Duitse ‘Sonnegedicht’. De Engelse vertaling is op de website te vinden. Dit is een bijzonder einde van een bijzondere cd. Ieder nummer heeft leuke details, wendingen of plotselinge veranderingen van stijl. Een enkele hiervan voelt iets onnatuurlijk aan, deels omdat de verandering zo kort duurt. Niet alle sampling is meteen duidelijk. Het meeste valt op zijn plaats als je het album een paar keer geluisterd hebt, ‘Age of Amber’ moet zeker groeien, maar is absoluut een goed album van Karibow.

(83/100) (Rockwerk Records)