Support act voor The Boom band in de Bosuil in Weert op 29 november j.l. was de Joost de Lange Rock/Blues Experience. Joost werd in 1983 geboren, begon op zijn 11e gitaar te spelen en heeft sinds zijn 16e in diverse bands gespeeld. In 2010 richtte hij zijn eigen band op. Op het moment dat de bandleden het podium betraden, waren er nog maar een paar mensen aanwezig. Er werd gestart met paar eigen nummers, waarvan de eerste indruk was goed te noemen was. Wederom klasse gitaarwerk door Joost. Één van de covers die ze speelden was ‘Bad Penny’ van Rory Gallagher. Mitchell Goor kreeg de ruimte om zijn kunnen te laten horen op zijn bas waarbij het publiek meeklapte en voor een goede sfeer zorgde.
Met het up tempo ‘Party’ ging de band nog meer los en pakte drummer Ramses Donvil zijn moment. Met het overbekende ‘Voodoo Child” werd er afgesloten. Misschien was het doordat er weinig publiek was, maar het optreden kreeg niet zijn hoogtepunt. De sfeer zat er niet helemaal in ondanks dat de kwaliteit van zang en muziek wel dik in orde was.
Toen was het de beurt aan The Boom Band. In het voorjaar van 2014 trad deze band voor het eerst samen op. Ze hebben één studio en één live album uitgebracht. Gelukkig was het iets voller geworden in de zaal. Het wachten was vooral op de gitaristen: Jon Amor, Matt Taylor en Mark Butcher. Marcus Bonfanti werd vervangen door David Gogo. Zodra The Boom Band het podium betrad, ging er een vibe door de Bosuil. Er werd begonnen met ‘Under the skin’. The Boom Band straalde meteen plezier uit; ze hadden er duidelijk zin in. ‘Junko Partner’ begint met een pakkend stuk op de piano.
Het publiek reageerde door op de maat mee te klappen. Toetsenist/vocalist Paddy Milner genoot er zichtbaar van. Drummer Evan Jenkins liet een expressieve manier van drummen zien; maar hij gaf nooit te veel gas. Tussen de nummers door werd er af en toe wat verteld of een grapje gemaakt en er werd gelachen wat bijdroeg aan de gezellige sfeer. ‘Moonshine’ is een wat rustiger nummer, hierdoor vielen de vocale kwaliteiten extra op. David bracht een nummer van hemzelf ten gehore: ‘Cuts me to the bone’. Dit werd een feestje voor en door de hele band en natuurlijk ook voor het publiek. Deze mannen straalden één en al energie uit.
In ‘Can’t find my way home’ speelde Matt op akoestisch gitaar. Evan drumde het eerste gedeelte met zgn. mallets; drumstokken met een zacht uiteinde waardoor er meer ingetogen gedrumd kan worden. Hierbij werden de hoge noten in de zang moeiteloos en loepzuiver gehaald. Tijdens ‘Don’t you just know’ nodigde Paddy het publiek uit om hem na te zingen waar men graag met plezier gehoor aan gaf. Het laatste nummer was het 10 minuten durende ‘We can work together’. Ondanks dat het niet zo heel druk was, werd er met veel volume om een toegift gevraagd. Natuurlijk kwam die er maar de duur hiervan viel met vijf minuten een klein beetje tegen. Dat was het enige minpuntje van een fantastisch optreden.
Bassist Jon(athan) Noyce is de rustigste van het stel; maar bij zijn ingetogen manier van spelen was wel degelijk de passie te zien. Er was tussen de gitaristen absoluut geen rivaliteit. Ze gunden elkaar de ruimte en waardeerden elkaars solo’s met voldoende ruimte voor improvisatie. Meestal was één blik naar elkaar voldoende om elkaar te begrijpen. Vooral Jon Amor had regelmatig zijn bekende smile van oor tot oor op zijn gezicht. Het licht was goed, het geluid was perfect van kwaliteit, het volume was precies goed. Kortom de ruim 1,5 uur waren voorbij gevlogen. Na het optreden bleef het nog een tijd gezellig in de Bosuil.
Fotografie: © Jack Kok
Facebook: The Boom Band
