Napier’s Bones is een classic prog rockband uit Engeland met slechts twee leden: Gordon Midgley en Nathan Jon Tillett. Dit is een DIY = Do It Yourself project. Zanger/multi instrumentalist Gordon schreef de muziek en de teksten. Nathan heeft het grootste deel van de zang op zich genomen. Deze creatieveling heeft het artwork ontworpen. Net als bij hun voorgaande 3 albums ziet het artwork er weer prima uit. ‘Alpha-Omega Man’ is deels gebaseerd op persoonlijke ervaringen. Vermengd met fictie. De teksten zijn zo geschreven dat ze op meerdere manieren te interpreteren zijn.
De toetsen geven ‘Awakeing’ een sferische start. Er is sampling toegevoegd van stemmen en krakende, bliepende geluidjes. Het lijkt of de persoon in het verhaal gevangen zit tussen waken en slapen. Dit vreemde gevoel houdt een paar minuten aan. Dit trickert me, maar heb nog geen idee wat dit naar toe gaat. Dit wordt duidelijk met de eerste zinnen die Nathan zingt.
“Newly opened eyes strain beneath fluorescent light
Feeling tubes & wires, machines are keeping me alive”
De verbijstering klinkt hier in zijn stem. Even later klinkt zijn stem wat grimmig. Daar had de rock er iets meer doorheen mogen scheuren. De albumtitel ‘Alpha-Omega man’ is in de tekst terug te vinden.
Een instrumentaal stuk is wat somber gespeeld. Nathan’s zang gaat daarin mee. Afgewisseld met een krachtiger gezongen deel. Deze openingtrack eindigt sferisch.
Het heldere geluid van een xylofoon klinkt in ‘The Messengers’. Dit is de aankondiging van een nieuwsbulletin. Gordon is de nieuwslezer.
‘Citizen’ heeft een gevoel van neerslachtigheid over zich. De man lijkt zich bewust te zijn van zijn uitzichtloze situatie.
In ‘HypnoSapiens’ hoor je een voice -over als computerstem’. Deze stem komt van Selena Jay. Gordon in Nathan zingen ieder een deel van de tekst. Hun stemmen verschillen nog al. Toch vormt de samenzang een aangename blend. De laatste woorden die ze samen zingen, komen best wel binnen.
Nathan zingt:
“who will shed a tear for me, when I’m gone”
Gordon zingt praktisch gelijk:
“when you’re gone”
‘Psychic Driving’ klinkt iets vrolijker dan de voorgaande nummers. Er lijkt wat hoop en kracht in de zang en muziek door te klinken. Alsof hij een manier heeft gevonden om met de situatie op te gaan. Langzaam maar zeker ziet hij weer lichtpuntjes.
Aan de start van ‘Free at last’ klinken sampling geluiden die duidelijk in verband staan met de openingstrack. De eerste woorden klinken nog wat aarzelend. De woorden die volgen zijn vastberaden gezongen. De muziek is krachtiger gespeeld. De man in het verhaal ziet zichzelf als het ware terug keren uit de leegte, herboren en sterker. De kracht in de woorden komt niet helemaal tot uiting in de muziek. De laatste woorden zijn voorzichtig gezongen. Tegelijkertijd klinkt er een piep die langzaam wegsterft. Het einde kan hierdoor eventueel op meerdere manieren geïnterpreteerd worden.
Gordon heeft ontzettend goede teksten geschreven. Nathan geeft deze woorden meer diepgang door de emotie die hij in zijn stem laat horen. Meestal sluit de muziek daar perfect op aan. Behalve bij de rockend gespeelde gedeelten. Daar mis ik wat contrast met de sferische delen. Een beetje meer contrast in volume en intensiteit was genoeg geweest voor de perfecte balans. De harmonie tussen de minimalistisch gezongen en gespeelde delen is zeer goed. Dit geldt ook voor de sampling.
Nieuwsgierig geworden? Op hun bandcamp pagina kun je alle tracks beluisteren.
(77/100 – Eigen beheer)
Website: Napier’s Bones
Facebook: Napier’s Bones
Tracklist:
1 – Awakening (13.30)
2 – The Messengers (01.57)
3 – Citizen (04.39)
4 – HypnoSapiens (06.00)
5 – Without Sentiment (02.56)
6 – Psychic Driving (11.14)
7 – Sleep Well (01.32)
8 – Free at Last (11.00)
Mooie recensie esther !