Als je deze recensie liever in het Nederlands leest, kun je hier klikken

The French guitarist/keyboardist Xavier Boscher has already made quite a few (digital) albums. In the autumn of 2020, he launched the album ‘Waterscapes’, on which a mix of prog metal and new age can be heard. On 9 July, the successor Earthscapes will be released. Only the artwork was teamwork of him and his son Andréa, for the rest it is a one-man project.

His previous album opened a bit softly, but that is different now, for ‘Road to Happiness’ has a tightly played metal intro. A bit later, guitar play takes care of the melody, it is well distributed over the headphones. There are enough changes in tempo, volume and style, they are quite gradual. The sound of the cymbals could have been a bit fuller, especially in combination with the (tightly played) metal. The calm start of ‘Mountain of Spirit’ switches to metal pretty quickly. Because of the rather shrill sound of the cymbals, and the large number of repetitions, it becomes overpowering. At these moments the other music gets too little attention. For the rest, the sound of the drums is fine, you can hear enough dynamics. Despite the metal influences, ‘Luminescent Forest’ feels a bit lighter. The sound of the cymbals is better balanced, but in the other ‘drumming’ you hear less variation. After a great piece of guitar playing, this prog/melodic rock song has a nice ending.

‘Carnal Cocoon’ starts tender with sampled sounds and piano playing, then you hear some compelling guitar play. When the drums join in, the tenderness remains more or less. This song is a metaphor for a woman’s belly. The acoustic guitar play in ‘Sanctuary of Delight’ is warm in colour. There are a few subtle twists, but it remains subdued. The end dies away beautifully. This quiet song forms a nice contrast with ‘Cobalt Blue Tarantula’. The special sound during the intro could have lasted a bit longer. This (uptempo) metal song ends quite suddenly. The small played part in the middle of ‘Field of Sapphire’ is just too short to really impress. But the compelling guitar play hereafter does. This ballad dies away nicely. ‘Volcania’ has a special intro. During the melodic parts, unusual sounds can be heard in the background. Again, the subdued part is just too short to have any real impact. At the end you get the feeling of an eruption of a volcano, a fine ending to this song and well chosen as a final track.

It is a pity that the sound of the cymbals in a number of songs is sometimes too shrill and/or there are a lot of repetitions. This takes too much attention away from the fantastic guitar playing at these moments. Xavier’s instrumental abilities do not always come to full bloom, and in doing so, he actually sells himself short. The songs are accessible in structure, but some changes could have been more surprising. The distribution on the headphones is well played. The songs vary enough, yet they form a nice whole on ‘Earthscapes’.

(78/100) (Own Management)

Social media:
Website: Xavier Boscher
Facebook: Xavier Boscher

Tracklist:
01 – Road to Happiness – 03:51
02 – Mountain of Spirit – 07:15
03 – Luminescent Forest – 09:20
04 – Carnal Cocoon – 05:00
05 – Sanctuary of Delight – 4:32
06 – Cobalt Blue Tarantula – 05:27
07 – Field of Sapphire – 3:31
08 – Volcania – 08:56

Xavier Boscher – Earthscapes

De Franse gitarist/toetsenist Xavier Boscher heeft al heel wat (digitale) albums gemaakt.
In het najaar van 2020 lanceerde hij het album ‘Waterscapes’, waarop een mix van prog metal en new age te horen is. Op 9 juli komt de opvolger Earthscapes uit. Alleen het artwork was teamwork van hem en zijn zoon Andréa, verder is het een one-man project.

Zijn vorige album opende wat voorzichtig maar dat is nu wel anders, want ‘Road to Happiness’ heeft een strak gespeeld metal intro. Iets later zorgt gitaarspel voor de melodie, het is goed verdeeld over de koptelefoon. Er zijn voldoende wisselingen in tempo, volume en stijl, deze verlopen vrij geleidelijk. Het geluid van de cimbalen had wat voller mogen klinken, zeker in combinatie met de (strak gespeelde) metal. De rustige start van ‘Mountain of Spirit’ gaat best snel over naar metal. Door het vrij schelle geluid van de ‘cimbalen’, en door het groot aantal herhalingen wordt het overheersend. Op deze momenten krijgt de overige muziek te weinig aandacht. Verder is geluid van het drumwerk prima, je hoort voldoende dynamiek. ‘Luminescent Forest’ voelt ondanks de metal invloeden, toch wat lichter van opzet. Het geluid van de cimbalen is hier beter in balans, maar in het overige ‘drumwerk’ hoor je wat minder variatie. Na een gaaf stuk gitaarspel heeft deze prog/melodic rocknummer een mooi einde.

‘Carnal Cocoon’ begint teder met gesampelde geluiden en pianospel, vervolgens hoor je meeslepend gitaarspel. Als de drums erbij komen blijft de tederheid toch min of meer bestaan. Dit nummer staat symbool voor de buik van een vrouw. Het akoestische gitaarspel in ‘Sanctuary of Delight’ is warm van kleur. Er zijn een paar subtiele wendingen, maar het blijft ingetogen. Het einde sterft mooi weg. Dit rustige nummer vormt een mooi contrast met ‘Cobalt Blue Tarantula. Het speciale geluid tijdens het intro had iets langer mogen duren. Dit (uptempo) metal nummer eindigt vrij plotseling. Het klein gespeelde deel in het midden van ‘Field of Sapphire’ is net te kort om echt indruk te maken. Maar het meeslepende gitaarspel hierna doet dat wel. Deze ballad sterft mooi weg. ‘Volcania’ heeft een bijzonder intro. Tijdens de melodieuze stukken zijn er aparte geluiden te horen op de achtergrond. Ook nu is het ingetogen stukje net te kort om echt impact te hebben. Op het einde krijg je het gevoel van een vulkaanuitbarsting, een prima einde van dit nummer en goed gekozen als laatste nummer.

Jammer dat het geluid van de cimbalen in een aantal nummers soms te schel klinkt en/of er nogal veel herhalingen zijn. Dit haalt op deze momenten te veel aandacht weg van het fantastische gitaarspel. Het instrumentale kunnen van Xavier komt hierdoor niet altijd volledig tot bloei, en daarmee doet hij zichzelf eigenlijk wat te kort. De nummers toegankelijk van opzet, maar sommige veranderingen hadden iets verrassender gemogen. Er is goed gespeeld met de verdeling over de koptelefoon. De nummers variëren onderling genoeg, toch vormen ze op ‘Earthscapes’ een mooi geheel.

(78/100) (Eigen Beheer)