Tony (Anthony) Romero is the man behind ‘Tony Romero’s Vortex’. This American was actually planning to make a follow-up to ‘Noise Machine’. He revealed his ideas and together with his bandmates they exchanged audio files. During the recording process, it became clear that this felt different from Tony Romero’s Vortex (TRV). Sounding like a different band, RED32 was born. This debut album became a mix of (prog) rock, pop, and a touch of ambient. The album was produced as environmentally friendly as possible. RED32 chose recycled materials and vegetable-based inks.

During the intro of ‘Burn Into The Sun’, sound effects create a dull layer over music.
Steve Bonino has a clear pronunciation, his vocals staying at more or less at the same tempo, volume and pitch. The guitar playing is nice, the “beat” remains fairly constant. This opening track has a nice ending.
‘Evil Never Sleeps’ has a nice mix of drum programming and instrumental sounds. There is nicely played with the division of the music across the headphones. Steve’s own voice again comes out well. The electronic sounds of the keys are plentiful. The keys form a fine melange with bass and guitar. In the “hectic” part, the vocals are somewhat distorted. The melange and alternation between high and low tones is very good.

The songs match each other fine, yet differ enough from each other. For instance, “Light Bearing Creatures” has an upbeat atmosphere. The order of the songs is well chosen. The balance between melody and rhythm is good, as are the instruments among themselves. Sometimes the drum programming snatches some attention away from, for example, bass or guitar playing. The alternation of instrumental and vocal parts/spoken words is good. The mix of electronic sounds and melody in’ Flow’ immediately create pleasant flow. The (sometimes quite slow) vocals melt together with the music. Also, when the vocals are stacked, it is balanced with the gentle music. Despite the quiet flow, there are quite a lot of details in the music, After a few fade outs, this song fades out nicely.

‘The Very First Band In Space’ begins with spherical sounds. The turn and the whispering voice that follows this are special. As the music changes, the vocals go with it. The turns flow into each other. The balance between vocals and music remains.
The intro of ‘Mean’ is a bit heavier than expected. The vocals are a little grim, which suits the lyrics and the “spooky” music. Sometimes there are light classical elements woven into it, at other times there is some hecticness. This is more complex than you first think. The atmosphere in ‘Slow Burn’ is calmer, a contrast to the previous song. The organ playing here is lovely! The turn to quiet part is nice. Mike Sherrill is guest drummer, you can hear the pitch differences in the drums. I would have liked to hear that more. ‘Space Rider’ has a mix of electronic sounds and sparkling piano sounds. There is a melange of light classical elements and a fairly calm beat. The (stacked) vocals merge with the music. Tony’s spoken words make it clear why RED32 became the band name. Accompanied by a touch of music, his words come straight from his heart. This last song is an ode to his departed brother-in-law.

Sometimes you might miss the dynamics of a real drum kit. The well-played bass, guitar and organ parts sometimes come off less well because of the beat. Everything is more complex than it first appears.

(77/100) (Melodic Revolution Records).

Social media:
Bandcamp: Red32
Facebook: Red32

---

RED32 – RED32

Tony (Anthony) Romero is de man achter ‘Tony Romero’s Vortex’. Deze Amerikaan was eigenlijk van plan om een opvolger te maken voor ‘Noise Machine’. Hij liet zijn ideeën horen en samen met zijn bandleden wisselde ze audiobestanden uit. Tijdens het opnameproces werd het duidelijk dat dit anders aanvoelde dan Tony Romero’s Vortex (TRV). Het klonk als een andere band, zo ontstond RED32. Dit debuutalbum is een mix geworden van (prog) rock, pop, en een vleugje ambient. Het album is zo milieuvriendelijk mogelijk geproduceerd. RED32 heeft gekozen voor gerecyclede materialen en plantaardige inkt.

Tijdens het intro van ‘Burn Into The Sun’ creëren geluidseffecten een dof laagje over muziek.
Steve Bonino heeft een duidelijke uitspraak, zijn zang blijft ongeveer op het zelfde tempo, volume en toonhoogte. Het gitaarspel is mooi, de “beat” blijft vrij constant. Dit openingsnummer heeft een leuk einde.
‘Evil Never Sleeps’ heeft een mooie mix van drum programming en instrumentale klanken. Er is leuk gespeeld met de verdeling van de muziek over de koptelefoon. Het eigen stemgeluid van Steve komt ook nu weer goed naar voren. De elektronische klanken van de toetsen zijn ruimschoots aanwezig. De toetsen vormen een prima melange met bas en gitaar. In het “hectische” deel is de zang wat vervormd. De melange dan wel afwisseling tussen hoge en lage tonen is is zeer goed.

De nummers sluiten prima bij elkaar aan, maar verschillen toch genoeg van elkaar. Zo heeft ‘Light Bearing Creatures’ een vrolijke sfeer. De volgorde van de nummers is goed gekozen. De balans tussen melodie en ritme is goed, dat geldt ook voor de instrumenten onderling. Soms snoept de drum programming wat aandacht weg van bijvoorbeeld bas of gitaarspel. De afwisseling van instrumentale en vocale delen/gesproken woorden is goed. De mix van elektronische geluidjes en de melodie in’ Flow’ zorgen meteen voor aangename flow. De (soms vrij langzame) zang smelt samen met de muziek. Ook als de zang gestapeld is, is het in balans met de zachtaardige muziek. Ondanks de rustige flow, zijn er best veel details in de muziek, Na een paar fade outs, dooft dit nummer mooi uit.

‘The Very First Band In Space’ begint met sferische klanken. De wending en de fluisterende stem die hier op volgt zijn bijzonder. Als de muziek verandert, gaat de zang hierin mee. De wendingen vloeien in elkaar over. De balans tussen zang en muziek blijft bestaan.
Het intro van ‘Mean’ is wat zwaarder dan verwacht. De zang is een beetje grimmig, dat past bij de tekst en bij de “spooky” muziek. Soms zijn er licht klassieke elementen in verweven, op andere momenten is er wat hectiek. Dit zit complexer in elkaar dan je in eerste instantie denkt. De sfeer in ‘Slow Burn’ is rustiger, een contrast met het voorgaande nummer. Het orgelspel is hier heerlijk! De wending naar rustig deel is mooi. Mike Sherrill is gast drummer, je hoort de toonhoogte verschillen in de drums. Dat had ik wel meer willen horen. ‘Space Rider’ heeft een mix van elektronische geluiden en sprankelende piano klanken. Er is een melange van licht klassieke elementen en een vrij kalme beat. De (gestapelde) zang smelt samen met de muziek. De gesproken woorden van Tony maken duidelijk waarom RED32 de bandnaam is geworden. Hij wordt begeleid door een vleugje muziek, zijn woorden komen recht uit zijn hart. Dit laatste nummer is een ode aan zijn overleden zwager.

Soms mis je misschien de dynamiek van een echt drumstel. De goede gespeelde bas, gitaar en de orgelpartijen komen door de beat soms minder goed naar voren. Het geheel is complexer dan in eerste instantie lijkt.

(77/100) (Melodic Revolution Records)