---

English prog rock band Gandalf’s Fist was formed in 2005 by multi-instrumentalist Dean Marsh and lyricist Luke Severn. The lyrics on “Widdershins” deal with superstition and the human experience. This theme is thousands of years old, but still exists in our digital age. Their prog rock is a blend of New Wave, symphony, metal and Renaissance folk .

‘Sacrament’ starts with acoustic guitar and piano sounds. You might feel the sudden turn to an up-tempo piece approaching. The music runs back and forth through the headphones nicely. There is nice organ playing and fans recognize the style of Gandalf’s Fist in both vocals and music. Vocal parts are interspersed with instrumentals, these include lovely guitar playing cool drumming. The word “Halleluiah” is repeated several times, meanwhile the music remains exhilarating. The sounds of string instruments occasionally mingle in the background. This opening track ends rather abruptly. The music in ‘Widdershins’ is calm; the high, rather soft and vocals fit in well with it. Tempo and volume increase slightly. Light classical elements mix nicely with the rest of the music. The relationship between melody and rhythm is fine. The minimalist part with compelling guitar playing is nice. Several more changes follow, at the end there is a surprising minimalist piece.

‘The Haruspex’ starts with a pleasantly long instrumental part in which you hear all kinds of mysterious sounds and details. There is a good interplay between light Arabic influences and rock. Again there are several tempo and volume changes, at times the tempo is quite high. This contrasts with the quiet start of ‘Dreamcatcher’. The vocals are somewhat sweet at first, but slowly become more intense. The compelling guitar playing forms a good harmony with everything.
In ‘Wisp’ there are quite a few instruments to be heard such as double bass, Irish bagpipes, flutes and cello, these are played by guest musicians. This is one of the songs where folk can be clearly heard. Every song is different, for example ‘Man of Signs’, where Luke Severn, with his very own vocal color, has the lead vocals. ‘Witchmonger’ is about the persecution and burning of witches.

‘Cave’ is the longest song ‘Gandalf’s Fist’ has ever written. This epic starts with crackling sounds and mysterious music. Then there is a turn to more power. The words are powerfully sung, but not always easy to understand. Vocals and music remain in balance, because when the music becomes a little quieter, the vocals go with it. There are quite a few transitions in this last song. It ranges from acoustic guitar playing to hectic, and “everything” in between. Like rocking guitar playing, bold bass grooves, and so on. There is also some sampling added, such as the ringing of a (church) bell. In addition, you can hear various wind instruments such as oboe and clarinet. One time emotion can be heard in the vocals, another time the vocals have a somewhat sweet sound. For a moment the song seems to end, but it is a twist. Just before the end you hear the warm, emotional sounds of a real (viola) violin, and cello.

‘Widdershins’ is not a narrative album, but it consists out of individual songs, which makes the album more accessible to be listened to more frequently. The lyrics are not really meant for singing along, but of course you can. Instrumentally, there is a lot of variety, not only because of the large number of instruments, but also the way they are played. This album by Gandalf’s Fist will also be enjoyed by prog rock fans.

(79/100) (Nightkeeper Productions)

Social media:
Website: Gandalf’s Fist
Facebook: Gandalf’s Fist

---

Gandalf’s Fist – Widdershins

De Engelse prog rock band Gandalf’s Fist werd in 2005 opgericht door multi-instrumentalist Dean Marsh en tekstschrijver Luke Severn. De teksten op ‘Widdershins’ gaan over bijgeloof en de menselijke ervaring. Dit thema is al duizenden jaren oud, maar bestaat nog steeds in ons digitale tijdperk. Hun prog rock is een mengeling van New Wave, symfonie, metal en Renaissance folk .

‘Sacrament’ start met akoestisch gitaar en pianoklanken. De plotselinge wending naar een up-tempo stuk voel je aankomen. De muziek loopt leuk heen en weer in de koptelefoon. Er is lekker veel orgelspel en fans herkennen de stijl van Gandalf’s Fist in zowel zang als muziek. Vocale delen worden afgewisseld met instrumentale, deze bevatten onder andere heerlijk gitaarspel gaaf drumwerk. Het woord “Halleluiah” wordt aantal keer herhaald, ondertussen blijft de muziek opzwepend. De klanken van strijkinstrumenten mengen zich zo nu en dan op de achtergrond. Deze openingstrack eindigt vrij plotseling. De muziek in ‘Widdershins’ is kalm; de hoge, vrij zachte en zang sluit daar goed bij aan. Tempo en volume nemen iets toe. Licht klassieke elementen mengen prima met de overige muziek. De verhouding tussen melodie en ritme is prima. Het minimalistische deel met meeslepend gitaarpel is mooi. Er volgen nog verschillende veranderingen, op het laatst is er een verrassend minimalistisch stukje.

‘The Haruspex’ start met een aangenaam lang instrumentaal deel waarin je allerlei mysterieuze geluiden en details hoort. Er is een goede wisselwerking tussen licht Arabische invloeden en rock. Ook hier zijn er diverse tempo-en volume veranderingen, soms ligt het tempo behoorlijk hoog. Dat vormt een contrast met de rustige start van ‘Dreamcatcher’. De zang is in eerste instantie wat zoet, maar wordt langzaam intenser. Het meeslepende gitaarspel vormt een goede harmonie met het geheel.
In ‘Wisp’ zijn er best een groot aantal instrumenten te horen zoals contrabas, Ierse doedelzak, fluiten en cello, deze worden bespeeld door gastmuzikanten. Dit is één van de nummers waar de folk duidelijk te horen is. Ieder nummer is anders, bijvoorbeeld ‘Man of Signs’, daar heeft Luke Severn met zijn heel eigen stem kleur de leadzang. ‘Witchmonger’ gaat over de vervolging en verbranding van heksen.

‘Cave’ is het langste nummer dat ‘Gandalf’s Fist’ ooit heeft geschreven. Deze epic start met krakende geluidjes en mysterieuze muziek. Dan is er een wending naar meer power. De woorden zijn krachtig gezongen, maar niet altijd makkelijk te verstaan. Zang en muziek blijven in evenwicht, want als de muziek iets rustiger wordt, gaat de zang hierin mee. Er zijn behoorlijk wat transities in dit laatste nummer. Het varieert van akoestisch gitaarspel naar hectiek, en “alles” wat er tussen zit. Zoals rockend gitaarspel, vette bass grooves, en dergelijke. Daarnaast is er ook wat sampling toegevoegd, bijvoorbeeld het luiden van een (kerk)klok. Bovendien hoor je diverse blaasinstrumenten zoals hobo en klarinet. De ene keer is er emotie in de zang te horen, een andere keer is de zang wat zoet van klank. Even lijkt het nummer te eindigen, maar het is een wending. Vlak voor het einde hoor je de warme, emotionele klanken van een echte (alt)viool, en cello.

‘Widdershins’ is geen verhalend album, maar het bestaat uit individuele nummers, dat maakt het album toegankelijker om vaker te luisteren. De teksten zijn niet echt bedoeld om mee te zingen, maar dat kan natuurlijk wel. Instrumentaal is er veel variatie te horen, niet alleen vanwege het groot aantal instrumenten, maar ook de manier waarop ze bespeeld zijn. Ook dit album van Gandalf’s Fist zal in de smaak vallen bij prog rock liefhebbers.

(79/100) (Nightkeeper Productions)