Als je deze recensie liever in het Nederlands leest, kun je hier klikken

The Dutch blues rock band The Woods exists about 5 years, but the men have been active in music for longer. Because The Woods was born out of a power trio that started about 20 years ago. The name JeeBee or Joris Bos will be familiar to the blues/rock fans. If you have trouble remembering names, you will probably recognize his voice during the opening track ‘Broken’. And if the voice is new to you, you might appreciate it immediately. His voice is warm, but he also has a slightly rough edge to it. The backing vocals are perfectly dosed. Vocals and music complement each other perfectly. The keyboards are heard a lot, the guitar work is very good. This is complemented by the rhythm section with a fine flow.

The title track starts more quietly than you might expect. After a few listens you can sing along with parts of ‘Hurricane’, because Joris has a clear pronunciation. His guitar playing is slightly ‘screaming’ at times. The rhythm becomes exhilarating, after which there is a transition to a smaller played part. Here too, the details come into their own. After the next exciting piece, the song seems to be ending. But again, there is a change to a beautiful minimalist part, after which it ends unexpectedly. The catchy ‘Prettiest Thing’ is followed by the laid back ‘All Again’. The percussion fits in perfectly. Everything is played and sung sensitively, the backing vocals are minimal, but again perfect. When the tempo speeds up a little, the guitar playing becomes more intense. But the ballad feeling remains; even when Joris changes the emotion in his voice from romantic to fiery. The decrescendo, this is the slowdown and reduction in volume at the end, is very good. After this, it dies away beautifully on the keys.

The changes of tempo and volume in ‘Our Love’ are fine, although they are a bit predictable after a while. The intro of ‘One Time Kiss’ has a special combination of guitar and vocals. The slightly dingy sound fits the atmosphere. The rather calm, but tightly played percussion invites live interaction with the audience. The balance between vocal and instrumental parts is good. Joris sings his words credibly. Especially when he sings almost solo, he sings straight from the heart. The music matches this perfectly. This sensitive song is a nice ending to a good EP. The Woods has its own sound and style. You can hear a lot of keys, sometimes played at the same time. The instruments are well balanced, and the music and ( backing ) vocals form a unity all the time. A single section is a bit predictable, but otherwise these 6 blues rock songs are well constructed. Hurricane’ has a slight retro atmosphere. Hopefully there will be a full CD soon, because this tastes like more!

(82/100)(Own Management)

Social media:
Website: The Woods
Facebook: The Woods

The Woods – Hurricane

De Nederlandse blues rockband The Woods bestaat zo’n 5 jaar, maar de mannen zijn al langer actief in de muziek. Want The Woods is ontstaan uit een power trio dat zo’n 20 jaar geleden startte. De naam JeeBee of wel Joris Bos zal bij de blues/rock liefhebbers bekend voorkomen. Mocht je moeite hebben om namen te onthouden, dan herken je vast zijn stem al tijdens ‘Broken’, de openingstrack. En als de stem nieuw voor je zou zijn, dan waardeer je deze waarschijnlijk meteen. Zijn stem is warm van kleur, maar hij heeft er ook een licht ruw randje op. De backing vocals zijn perfect gedoseerd. Zang en muziek vullen elkaar prima aan. De toetsen zijn lekker veel te horen, het gitaarwerk is erg goed. Dit wordt door de ritmesectie aangevuld met een prima flow.

De titeltrack start rustiger dan je misschien zou verwachten. Na een paar keer luisteren kun je delen van ‘Hurricane’ meezingen, want Joris heeft een duidelijke uitspraak. Zijn gitaarspel is met vlagen licht gillend. Het ritme wordt opzwepend, waarna er een overgang komt naar een kleiner gespeeld deel. Ook hier komen de details prima tot zijn recht. Na het volgende opzwepend stukje lijkt het nummer afgelopen. Maar opnieuw is er een wending naar een mooi minimalistisch gespeeld deel, waarna het toch nog onverwacht eindigt. Na het pakkende ‘Prettiest Thing’ volgt het laid back ‘All Again’. De percussie sluit perfect aan bij het geheel. Alles is gevoelig gespeeld en gezongen, de achtergrondzang is minimaal, maar weer perfect. Als het tempo iets versnelt, wordt het gitaarspel intenser. Maar het ballad gevoel blijft; ook als Joris de emotie in zijn stem verandert van romantisch naar vurig. Het decrescendo, dus de vertraging en volumedaling op het einde is zeer goed. Hierna sterft het mooi weg op de toetsen.

De wisselingen in tempo en volume in ‘Our Love’ zijn prima, al zijn ze op den duur wel iets voorspelbaar. Het intro van ‘One Time Kiss’ heeft een bijzondere combinatie van gitaarspel en zang. Het iets groezelige geluid past in de sfeer. De vrij kalme, maar strak gespeelde percussie nodigt live gespeeld uit tot interactie met het publiek. De balans tussen vocale en instrumentale delen is goed. Joris zingt zijn woorden geloofwaardig. Vooral als hij bijna solo zingt, zingt hij recht vanuit het hart. De muziek sluit hier prima bij aan. Dit gevoelige nummer vormt een mooie afsluiter van een goede EP. The Woods heeft een eigen geluid en stijl. Je hoort aangenaam veel toetsen, soms gelijktijdig gespeeld. De instrumenten onderling zijn prima in balans, bovendien vormen muziek en (achtergrond)zang constant een eenheid. Een enkel stukje is iets voorspelbaar, verder zijn deze 6 blues rock nummers zijn goed opgebouwd. ‘Hurricane’ heeft een lichte retro sfeer. Hopelijk komt er snel een full-cd, want dit smaakt naar meer!

(82/100)(Eigen Beheer)