---

British prog metal band Threshold is currently on their Dividing Lines Tour. Luckily, they were scheduled to perform again at De Bosuil in Weert. As there were two support acts, the doors opened already at 2pm on Sunday 23 April.

Oddland
Finnish prog band Oddland opened this afternoon. Their performance started with a tape, which sounded a bit distorted. The first song was ‘Resonance’ from their album ‘Vermilion’ (2022). Singer/guitarist Sakari Ojanen has a very unique sound, this suited the special music perfectly. His quite high range provided a good contrast to the heavier music.

In ‘Feed the Void’, guitarist Jussi Poikonen also played soprano saxophone. The rhythm and volume of the songs was surprisingly calm at times. Bassist Joni Palmroth was clearly audible even in the quiet parts.
Sakari had so much variation in pitch at times that it seemed like he was searching for the right tone. One of the drum heads was quite tight which didn’t benefit the sound. In ‘Ire’, Ville Viitanen displayed the pitch differences of the drums, his cymbals sounded less shrill in the quieter sections.
The band received deserved applause afterwards. The audience did not react so enthusiastically, but it was still early. Oddland certainly made a good impression.

Virtual Symmetry
Virtual Symmetry is an Italian/Swiss band, they opened with ‘Paradise of lies’.
The energetic Marco Pastorino has decent power to his voice, which sounded a bit hoarse at times. Guitarist Valerio Villa and bassist Alessandro Poppale made plenty of eye contact with the audience. Although it was still early in the afternoon, Marco managed to get the audience to sing along at the beginning of ‘Exodus’. Andrea Gianangeli used the same drum kit as Ville Viitanen, which made the differences in drum style stand out. His rousing style came out nicely here. The tempo and volume changes were also well played in ‘Come alive’. The audience clapped along with several songs. After two support acts, people seemed to have “woken up”.

Threshold
People were mainly here for Threshold, without show elements the men showed up. It was clear that this was the ‘Dividing Lines’ tour, as ‘Haunted’ was the first song they played. At times there was an echo on Glynn Morgan’s vocals. He went along well with the volume variations with his voice. He encouraged people to clap along, hesitantly people did clap along.

Bassist Steve Anderson and guitarist Karl Groom played wire less. This allowed them to walk across the stage with ease. Regularly they were playing next to, or opposite each other. Johanne James was somewhat in the dark, sometimes you could barely see him. But of course you could hear this drummer very well. During the subdued parts he played more gently, or held his drumsticks still for a moment. Wherever he could, he played forte, but maintaining dynamics. 


Slipstream
The energy on stage and in the venue got better and better. This was partly due to ‘Slipstream’, an older ” audience favourite”. The band members interacted well with each other and with the audience. All that was really visible of keyboardist Richard West was his head. But his energy was also noticeable, and his part in music and backing vocals was certainly important. ‘Let it burn’ calls for vocal interaction with the audience, and it did.
During a somewhat calmer instrumental piece of ‘The Shire (Part 2)’, Johanne “waved” his drumsticks in the rhythm. From the audience, many joined in. Fans who already had the album sang along. There was plenty of interaction between these fantastic musicians. A number of songs, including ‘Mission Profile’ started with sampling.

Defence Condition
The balance between vocals versus music, and the instruments among themselves was fine. Only Glynn’s guitar playing was less noticeable in a number of songs. Karl sometimes played at lightning speed. But for instance in ‘Defence Condition’, he showed beautifully compelling
guitar playing. The energy on stage and in the hall remained. Glynn did not sing entirely flawlessly throughout, but his vocal power and energy were unaffected. The songs followed each other almost non-stop. In ‘Snowblind’, Steve, Karl and Richard had the backing vocals. This too was a moment of enjoyment. Far too soon, it was time for the “last” song: ‘Lost in Translation’. Steve, Glynn and Karl were playing side by side. You could clearly see that they too were enjoying this. The men had barely left the stage, or there was already clapping and calling for more.

Dividing Lines
After returning, Glynn introduced the band members, they received a well-deserved applause. The first song of the encore was ‘King of Nothing’ from the album ‘Dividing Lines’. Many fans already knew this song too, they sang along (sometimes nicely out of tune) with this nicely constructed song. ‘Small Dark Lines’ was really the very last song of this Sunday. A visit to merch table followed. After collecting signatures, the fans went home happily.

---

Threshold gaf een energiek optreden weg in De Bosuil.

Momenteel is Britse prog metalband Threshold bezig aan hun Dividing Lines Tour. Gelukkig stond er ook deze keer weer een optreden in De Bosuil in Weert gepland. Omdat er twee support acts waren, gingen de deuren zondag 23 april al om 14.00 uur open.

Oddland
De Finse progband Oddland opende deze middag. Hun optreden begon met een tape, die wat overstuurd klonk. Het eerste nummer was ‘Resonance’ van hun album ‘Vermilion’ (2022). Zanger/gitarist Sakari Ojanen heeft een heel eigen geluid, dit paste prima bij de bijzondere muziek. Zijn behoorlijk hoge bereik zorgde voor een goed contrast met de zwaardere muziek.

In ‘Feed the void’ speelde gitarist Jussi Poikonen ook sopraansaxofoon. Het ritme en volume van de nummers was met vlagen verrassend rustig. Bassist Joni Palmroth was ook in de rustige delen duidelijk hoorbaar.
Sakari had soms zo veel variatie in toonhoogte dat het leek of hij zoekende was naar de juiste toon. Eén van de drumvellen was vrij strak gespannen wat het geluid niet ten goede kwam. In ‘Ire’ liet Ville Viitanen de toonhoogte verschillen van de drums horen, zijn cimbalen klonken in de zachter gespeelde delen minder schel.
De band kreeg na afloop verdiend applaus. Het publiek reageerde niet zo uitbundig, maar het was nog vroeg. Oddland heeft zeker een goede indruk achter gelaten.

Virtual Symmetry
Virtual Symmetry is een Italiaanse/Zwitserse band, zij opende met ‘Paradise of lies’.
De energieke Marco Pastorino heeft een behoorlijke power op zijn stem, die soms wat schor klonk. Gitarist Valerio Villa en bassist Alessandro Poppale maakte volop oogcontact met het publiek. Hoewel het nog vroeg in de middag was, kreeg Marco het toch voor elkaar om het publiek mee te laten zingen aan het begin van ‘Exodus’. Andrea Gianangeli gebruikte hetzelfde drumstel als Ville Viitanen, daardoor vielen de verschillen in drum stijl goed op. Zijn opzwepende stijl kwam hier mooi naar voren. De tempo-en volumewisselingen werden ook in ‘Come alive’ goed gespeeld. Het publiek klapte met een aantal nummers mee. Na twee support acts leek men “wakker geworden”.

Threshold
Men was vooral gekomen voor Threshold, zonder showelementen kwamen de mannen op. Het was duidelijk dat dit de ‘Dividing Lines’ tour was, want ’Haunted’ was het eerste nummer dat ze speelden. Soms zat er een echo op de zang van Glynn Morgan. Met zijn stem ging hij goed mee in de volume variaties. Hij moedigde de mensen aan om mee te klappen, aarzelend klapte men mee.

Bassist Steve Anderson en gitarist Karl Groom speelden wire less. Zodoende konden ze met gemak over het podium lopen. Regelmatig stonden ze naast, of tegen over elkaar te spelen. Johanne James zat en beetje in het donker, je zag hem soms amper. Maar je hoorde deze drummer natuurlijk goed. Tijdens de ingetogen delen speelde hij zachter, of hield zijn drumstokken even stil. Daar waar het kon speelde hij forte, maar met behoud van dynamiek.
Slipstream
De energie op het podium en in de zaal werd steeds beter. Dat kwam mede door ‘Slipstream’, een oudere “publiekslieveling”. De bandleden hadden een goede interactie met elkaar en met het publiek. Van toetsenist Richard West was eigenlijk alleen zijn hoofd zichtbaar. Maar ook zijn energie was voelbaar, en zijn aandeel in muziek en backing vocals was zeker belangrijk. ‘Let it burn’ vraagt om vocale interactie met het publiek, en dat gebeurde ook.
Tijdens een wat kalmer instrumentaal stuk van ‘The Shire (Part 2)’ “zwaaide” Johanne met zijn drumstokken heen en weer in de maat. Vanuit de zaal deed menigeen mee. Fans die het album al hadden, zongen mee. Er was volop interactie tussen deze fantastische muzikanten. Een aantal nummers, waaronder ‘Mission Profile’ startte met sampling.

Defence Condition
De balans tussen zang versus muziek, en de instrumenten onderling was prima. Alleen het gitaarspel van Glynn was in een aantal nummers minder goed te horen. Karl speelde soms vliegensvlug. Maar bijvoorbeeld in ‘Defence Condition’ liet hij prachtig meeslepend
gitaarspel horen. De energie op het podium en in de zaal bleef bestaan. Glynn zong niet overal helemaal zuiver, maar zijn vocale power en energie bleven bewaard. De nummers volgden elkaar zo goed als non-stop op. In ‘Snowblind’ hadden Steve, Karl en Richard de backing vocals. Ook dit was een geniet-momentje. Veel te vroeg was het tijd voor het “laatste” nummer: ‘Lost in Translation’. Steve, Glynn en Karl stonden naast elkaar te spelen. Je kon duidelijk zien dat ook zij hiervan genoten. De mannen hadden het podium amper verlaten, of er werd al geklapt en gefloten om meer.

Dividing Lines
Na terugkomst stelde Glynn de bandleden voor, zij kregen een dik verdiend applaus. Het eerste nummer van de toegift was ‘King of Nothing’ van het album ‘Dividing Lines’. Veel fans kenden ook dit nummer al, zij zongen (soms lekker vals) mee met dit mooi opgebouwde nummer. ‘Small Dark Lines’ was echt het allerlaatste nummer van deze zondag. Een bezoek aan merch tafel volgde. Na het scoren van handtekeningen gingen de fans tevreden naar huis.