Singer Will Shaw sings (among other things) in the metal bands Rust Belt Gothic (project with Bogdan Vera) and DeadRisen. In 2020, he released his solo album ‘Chapter 1: The Pit of Dread’. Recently, ‘Chapter 2: Basement Dweller’ was released. The new album is unrelated to the previous one, and is about the difficult time Will has had. He struggled with fear, shame, guilt and loneliness, among other things.
‘Into the Mechanical Opera’ is a melancholic track that feels surreal. The mix of high bright piano playing with spherical sounds is special. The beginning of ‘Madness’ is so quiet that the first notes are barely audible. Slowly the music gets stronger, but the tempo remains about the same. The vocals sound distorted, the whispering, but grim sounding words give a macabre atmosphere. The end is again extremely quiet. The very low tones at the start of ‘Every Cell’ suit the sober mood and the slow vocals. The beautiful guitar playing is compelling and intense. The subdued music melts together. This track fades out very slowly, but beautifully. At first, there doesn’t seem to be a lot of “action” in the songs. But ‘Last Life’ is also more complicated than it first appears. The vocals (whether layered or not) are constantly in balance with the music.
The instrumental ‘Symphony of the Night’ gives an atmosphere as if you are in between dreaming and waking. Without knowing what exactly you are hearing. The low and high notes in ‘Burning Alive’ form a special melange. The high, wordless vocals fit the unusual atmosphere. ‘Reformation’ feels a little lighter. But the music maintains a unique blend. This song also ends pianissimo, so extremely soft. Warm sounds of acoustic guitar playing and ghostly sounds alternate magnificently in ‘Everyone Back to the Truck!’ The end is a bit too abrupt. The first few seconds of ‘Up to Me’ are very soft. Slowly the volume increases. At first there is despair in Will’s voice, later some hope and confidence take its place.
The slow music in ‘Pause Screen’ feels serene and intriguing. Will only plays a few notes, some of which last longer. In ‘Young Warrior’, the vocals go against each other at one point. Certain phrases sound very intense. During the instrumental piece you hear a special blend of high and low notes, both in a different rhythm. Then in the last vocal part I am touched again. Also in the last three tracks it is almost impossible to figure out which instruments you are hearing. The melange of unusual sounds/sounds and music is special. The last song, ‘Basement Dweller’ extinguishes very slowly, like an open ending.
If there is one album that needs to grow, this is it. It’s somber, but not depressing.
It’s so calm, it might seem boring at first. But if you take the time to let it sink in, you’ll find that ‘Chapter 2: Basement Dweller’ is very special. The music sounds surreal at times. The vocals are regularly used (in the background) as instruments. If you listen with headphones, you have to search for a comfortable volume. But then all the details come out beautifully. Also through the speakers it is a special experience, especially if you turn up the volume quite far. The album is perhaps less accessible, but definitely very intriguing!
(78/100) (Own Management)
Social media:
Facebook: Will Shaw
Bandcamp: Will Shaw
Tracklist:
01 – Into the Mechanical Opera – 01:31
02 – Madness – 02:07
03 – Every Cell (Ft. Bogdan Vera) – 04:32
04 – Last Life – 03:01
05 – Symphony of the Night – 02:10
06 – Burning Alive – 03:00
07 – Reformation – 02:43
08 – Everyone Back to the Truck! – 03:40
09 – Up to Me – 01:55
10 – Pause Screen – 03:22
11 – Young Warrior – 04:17
12 – Beverly Hill – 04:27
13 – Don’t Let Me Die Out Here – 02:19
14 – Basement Dweller – 02:52
Will Shaw – Chapter 2: Basement Dweller
Zanger Will Shaw zingt (onder andere) in de metal bands Rust Belt Gothic (project met Bogdan Vera) en DeadRisen. In 2020 kwam bracht hij zijn solo album ‘Chapter 1: The Pit of Dread’ uit. Onlangs kwam ‘Chapter 2: Basement Dweller’ uit. Het nieuwe album staat los van het vorige, en gaat over de moeilijke tijd die Will achter de rug heeft. Hij worstelde onder andere met angst, schaamte, schuld en eenzaamheid.
‘Into the Mechanical Opera’ is een melancholische track die surrealistisch aanvoelt. De mix van hoog helder pianospel met sferische klanken is bijzonder. Het begin van ‘Madness’ is zo zacht, dat de eerste tonen nauwelijks hoorbaar zijn. Langzaam wordt de muziek sterker, maar het tempo blijft ongeveer gelijk. De zang klinkt vervormd, de fluisterende, maar grimmig klinkende woorden geven een macabere sfeer. Het einde is weer uiterst zacht. De hele lage tonen aan de start van ‘Every Cell’ passen bij de sobere gemoedstoestand en de langzame zang. Het prachtige gitaarspel is meeslepend en intens. De ingetogen muziek smelt samen. Deze track dooft heel langzaam, maar mooi uit. In eerste instantie lijkt er niet heel veel te gebeuren in de nummers. Maar ook ‘Last Life’ zit ingewikkelder in elkaar dan in eerste instantie lijkt. De zang (al dan niet in meerdere laagjes) is constant in balans met de muziek.
Het instrumentale ‘Symphony of the Night’ geeft een sfeer alsof je tussen dromen en wakker in bent. Zonder dat je precies weet wat je hoort. De lage en hoge tonen in ‘Burning Alive’ vormen een bijzondere melange. De hoge, woordeloze zang past bij de ongewone sfeer. ‘Reformation’ voelt iets lichter aan. Maar de muziek blijft een unieke blend houden. Ook dit nummer eindigt pianissimo, dus uiterst zacht. Warme klanken van akoestisch gitaarspel en spookachtige geluiden wisselen elkaar op een magnifieke manier af in ‘Everyone Back to the Truck!’ Het einde is iets te abrupt. De eerste paar seconden van ‘Up to Me’ zijn heel zacht. Langzaam neemt het volume toe. In eerste instantie klinkt er wanhoop in de stem van Will, later komt er wat hoop en vertrouwen voor in de plaats.
De langzame muziek in ‘Pause Screen’ voelt sereen en intrigerend aan. Will speelt maar enkele noten, waarvan sommige langer aanhouden. In ‘Young Warrior’ gaat de zang op een gegeven moment tegen elkaar in. Bepaalde zinnen klinken heel intens. Tijdens het instrumentale stuk hoor je een bijzonder blend van hoge en lage tonen, beide in een ander ritme. Daarna word ik in het laatste vocale deel nogmaals geraakt. Ook in de laatste drie nummers is het bijna niet te achterhalen welke instrumenten je hoort. De melange van ongebruikelijke klanken/geluiden en muziek is bijzonder. Het laatste nummer, ‘Basement Dweller’ dooft heel langzaam, als een open einde uit.
Als er één album is wat moet groeien, dan is dit het wel. Het is somber, maar niet deprimerend.
Het is zo rustig, dat het in eerste instantie misschien saai lijkt. Maar als je de tijd neemt om het op je in te laten werken, dan merk je dat ‘Chapter 2: Basement Dweller’ heel bijzonder is. De muziek klinkt soms surrealistisch. De zang is regelmatig (op de achtergrond) ingezet als instrument. Als je met de koptelefoon luistert, is het even zoeken naar een comfortabel volume. Maar dan komen alle details mooi tot zijn recht. Ook via de speakers is het een speciale beleving, zeker als het het volume vrij ver open draait. Het album is misschien wat minder toegankelijk, maar absoluut heel intrigerend!
(78/100) (Eigen beheer)