Temple of Switches is a studio prog band from California, founded by multi-instrumentalist Tenk van Dool. ‘Four’ is the band’s fourth album, on which you can hear a mixture of rock, jazz and classical influences.

‘Welcome’ has the catchy start of a rock song, followed by electronic sounds and later organ music, among others. The changes are mainly reflected in which instrument is pushed to the foreground. Besides that, the sound flows back and forth nicely in the headphones. Especially in the strongly played sections, it is noticeable that the sound is somewhat dull. At the end there are some sound effects. The vocals in ‘Your Fly is Down’ sound distorted. It suits the sarcasm in the lyrics, but you have to like the distorted sound. The lyrics are not in a real booklet, but printed on a kind of flyer. Reading along is quite a challenge.
The distribution of high and low tones is good, the bass sounds nice and groovy.The rest just before the second minute almost feels like a drop-out because there is still some sound to be heard. Vocal parts are alternated with wide instrumental parts. The fade out is a bit pity.

‘The Wind’ has a quiet start in terms of music and vocals. You can hear the recognizable voice of Amanda Lehmann. The clear sounds of acoustic guitar fit well in the subdued part. You notice the turn to the instrumental ‘Pareidolia’. But the music fits so well together that you hardly notice that this is a new track. The sound is generally more clear here, and where it is slightly dull, it suits the mysterious music. There are subtle changes, but this track remains quiet and mysterious until it fades out nicely. ‘Dale’s Neglected Song’ has a drum solo as its opening. The drums and cymbals have a nice sound. But further on, the sound of the cymbals is too tinny. The recurring drums remain beautiful in sound. The balance between melody and rhythm is good, with some moments the pace is quite high. If this were a live band, the drum solos at a gig would surely be extended. In this catchy song you can hear the different pitches of the drums.

The quiet music in ‘The Unfurling’ sometimes has a spooky atmosphere, this fits the few words this song has. The distorted voice could have been a bit lower, that would have fitted better in the whole, and probably would have been more pleasant to listen to. During instrumental parts, tempo and volume go up, this is alternated with subdued parts. You can hear jazz influences, various details and added sounds. This special epic ends appropriately with a slow fade out. ‘Lemongrass and Thyme’ has a lovely calm intro with warm sounds. Tenk interprets his text half-singing, half-talking. This low and slow way of singing gives me a bit of a Johnny Cash feeling. The music gets a bit more volume, slowly the Johnny Cash atmosphere disappears. Yet the flow of this last song remains pleasantly dreamy.

A dull layer lies over part of the music. This makes the many details and changes in volume less effective. Sometimes there is a difference in sound within one song. Then the bass sounds too dull, while the guitar playing is better. Not everyone might like the distorted sound of Tenks’ voice. But in the low vocals, his voice has a pleasant timbre. The lyrics are not always easy to fathom. You might have trouble keeping your attention fully on the vocals and the music at times. ‘Four’ definitely needs to grow on you.

(76/100) (Own Management)

Social media:
Website: Temple of Switches
Bandcamp: Temple of Switches

---

Temple of Switches – Temple of Switches Four

Temple of Switches is een studio prog band uit Californië, opgericht door multi-instrumentalist Tenk van Dool. ‘Four’ is het vierde album van de band, waarop een mengeling van rock, jazz en klassieke invloeden te horen zijn.

‘Welcome’ heeft de pakkende start van een rocknummer, hierna volgen eerst elektronische klanken, en later onder andere orgelspel. De veranderingen komen vooral tot uiting in welk instrument naar de voorgrond geduwd wordt. Daarnaast loopt het geluid leuk heen en weer in de koptelefoon. Vooral in de sterk gespeelde gedeelten valt het op het het geluid wat dof is. Op het einde zijn er enkele geluidseffecten. De zang in ‘Your Fly is Down’ klinkt vervormd. Op zich past het bij de sarcasme die in de tekst verwerkt zit, maar je moet wel van devervormde sound houden. De songteksten staan niet in een echt boekje, maar zijn op een soort flyer geprint. Het meelezen is best wel een uitdaging.
De verdeling van hoge en lage tonen is goed, de bas klinkt lekker groovy. De rust die er vlak voor de tweede minuut is, voelt bijna als een drop-out omdat er toch iets van geluid te horen is. Vocale delen worden afgewisseld met ruime instrumentale stukken. De fade out is een beetje jammer.

‘The Wind’ heeft een rustige start qua muziek en zang. Je hoort de herkenbare stem van Amanda Lehmann. De heldere klanken van akoestisch gitaar passen goed in het ingetogen deel. Je merkt de wending naar het instrumentale ‘Pareidolia’. Maar de muziek sluit zodanig op elkaar aan, dat je amper in de gaten hebt dat dit een nieuwe track is. Het geluid is hier over het algemeen wat meer helder van klank, en daar waar het geluid toch iets dof is, past het bij de mysterieuze muziek. Er zijn subtile veranderingen, maar deze track blijft rustig en mysterieus totdat het mooi langzaam uitdooft. ‘Dale’s Neglected Song’ heeft een drumsolo als opening. De drums en de cimbalen hebben een mooie klank. Maar verderop is het geluid van de cimbalen te blikkerig. De terugkerende drums blijven mooi van sound. De balans tussen melodie en ritme is goed, met vlagen is het tempo best hoog. Als dit een live band zou zijn, dan zouden de drumsolo’s bij een optreden vast uitgebreid worden. In dit pakkende nummer hoor je de verschillende toonhoogtes van de drums.

De rustige muziek in ‘The Unfurling’ heeft soms een spooky sfeer, dit sluit aan bij de weinige woorden die dit nummer heeft. De vervormde stem had wat lager mogen zijn, dat had beter in het geheel gepast, en wellicht ook prettiger in het gehoor gelegen. Tijdens instrumentale stukken gaan tempo en volume omhoog, dit wordt afgewisseld met ingetogen delen. Je hoort onder andere jazz invloeden, diverse details en toegevoegde geluiden. Deze bijzondere epic eindigt passend met een langzame fade out. ‘Lemongrass and Thyme’ heeft een heerlijk kalm intro met warme klanken. Tenk vertolkt zijn tekst half zingend, half pratend. Deze lage en langzame manier van zingen geeft me een beetje een Johnny Cash gevoel. De muziek krijgt wat meer volume, langzaam verdwijnt de Johnny Cash sfeer. Toch blijft flow van dit laatste nummer aangenaam dromerig.

Over een deel van de muziek ligt een dof laagje. Hierdoor komen de vele details en volumewisselingen wat minder goed tot bloei. Soms is er binnen één nummer een verschil van geluid. Dan klinkt de bas te dof, terwijl het gitaarspel beter van klank is. Je moet een liefhebber zijn om de vervormde klank van Tenks’s stem echt te waarderen. Maar in de lage zang heeft zijn stem een aangenaam timbre. De teksten zijn niet altijd makkelijk te doorgronden. Misschien heb je soms moeite om je aandacht volledig bij zang en muziek te houden. ‘Four’ moet zeker even groeien.

(76/100) (Eigen Beheer)