---

Rik Loveridge was diagnosed with parkinson’s a few years ago, which is why he left the prog band The Kentish Spires. But when music runs through one’s veins, one can’t just quit. So he formed his own band and released the debut album ‘Prog Gnosis’. On this, he sang and played most of the keyboard and guitar parts himself. But he also used virtual instruments in Logic Pro, for example. The sound of brass instruments mostly originated via keyboard to Spitfire Audio libraries. For other effects, he used the combination keyboard, guitar and Korg Kaoss Pad. In addition, several guest musicians participated.

Before I discuss the trilogy, with which the album opens, I will tell you more about the background. In the fifth century, the army of the Germanic brothers Hengest and Horsa conquered part of England. Hengest, according to tradition, is considered the founder of the kingdom of Kent. (This trilogy began on the first two Kentish Spires albums. ) ‘Trilogy I – Defending Hengist Ridge’ has a dreamy instrumental start, to which the sound of brass instruments is added. The gentle vocals fit the music just fine. The nice details in the music are well spread throughout the headphones. There is a small piece with more power, the music goes against each other, so to speak, but harmony remains. In a quieter piece, the vocals are used as instruments. Unnoticed there are quite a lot of layers, yet it is nowhere bombastic. The build-up to the end is perhaps a bit on the short side, but the ending is nice. The second part (‘Trilogy II – Deceased Horsa Speaks’) also has a pleasant, fairly calm flow. The twists and turns are generally gradual. Regularly the vocals sound a little distorted, the words half spoken half sung. You can hear a nice combination of electronic sounds and guitar playing along. After the “brass,” there is a fade out, followed by ‘Trilogy III – Death of Hengist’. This third part has a sober, emotionally played start. The vocals are and remain calm and are sometimes a bit sweet in sound.  

Also in the songs that follow, the (virtual) instruments melt together nicely. It is always noticeable how detailed everything is spread throughout the headphones. Regularly you can hear the “brass instruments.” The changes in the music are greater than in the vocals. In the music there are funky elements and all sorts of details. Sometimes the music is experimental in nature. In ‘Silent Spring’, the atmosphere is briefly surreal. ‘Death of Major Tom’ is of course inspired by David Bowie’s song and the question of what could have happened with Major Tom. But Rik certainly chose his own path in this. The SF theme is clearly present. ‘ Tully Remembered’ s a tribute to the departed musician Colin Tully. He was in the jazz quartet Nuadha with Chris Egan and others, hence the jazz influences.

Rik wrote ‘Song for Jude’ for his wife. Again, there is a fine balance between the high and low notes in the music, and between vocals and music. ‘Queen’s Gambit’ was inspired by the breakdown of a good friend’s marriage, during the divorce all sorts of stratagems were used. Life in a relationship, and politics sometimes seem like a game of chess. Especially in politics, people are sometimes used/used as pawns, to save the reputation of a more important figure. This track is also well constructed.

The spoken words explain what ‘Entropy I’ is about. As Rik’s health declined, he observed the world around him. He saw the pandemic, strikes, climate breakdown and more misery. It seemed like everything was on a downward track. And it’s not over yet, we have to reduce our consumption to keep the earth liveable. Despite all this, first part does not sound too somber. The atmosphere in instrumental ‘Entropy II’ is mysterious. ‘Teed’s Lullaby’ is a song with sampled sounds and unusual sounds/soundscapes. this extinguishes very slowly, you can feel that this is the last song of the CD.

Vocals and music generally come across as rather calm, and the listening feels relaxed. Yet it’s far from easy to fathom, and feels experimental at times. Virtual and real instruments frequently blend together nicely. At other times, for example, a (bass) guitar or saxophone comes more to the fore. Moreover, there is a fine mix and/or alternation of rocking and “electronic” elements. There are countless (subtle) details, not all of which you hear the first time. Regularly there are contrasts in rhythm versus melody, but the harmony is always preserved. ‘Prog Gnosis’ is an album that definitely needs some time to grow. 

(78/100) (RoughDraftAudio)

Social media:
Website: Single Helix
Facebook: Single Helix

---

Single Helix – Prog Gnosis 

Rik Loveridge kreeg een paar jaar geleden de diagnose parkinson, daarom verliet hij de prog band The Kentish Spires. Maar als muziek in je bloed zit, kun je daar niet zo maar mee stoppen. Dus richtte hij zijn eigen band op en bracht het debuut album ‘Prog Gnosis’ uit. Hierop zong hij bijna alles zelf, en speelde de meeste keyboard en gitaarpartijen. Maar hij maakte ook gebruik van virtuele instrumenten in bijvoorbeeld Logic Pro. Het geluid van koperblazers ontstond meestal via keyboard naar Spitfire Audio bibliotheken. Voor andere effecten maakte hij gebruik van de combinatie keyboard, gitaar en Korg Kaoss Pad. Daarnaast deden er enkele gastmuzikanten aan mee.

Voordat ik de trilogie, waarmee het album opent ga bespreken, vertel ik eerst meer over de achtergrond. In de vijfde eeuw veroverde het leger de Germaanse broeders Hengest en Horsa een gedeelte van Engeland. Hengest wordt volgens de traditie gezien als de stichter van het koninkrijk Kent. (Deze trilogie begon op de eerste twee Kentish Spires albums. )  ‘Trilogy I – Defending Hengist Ridge’ heeft een dromerige instrumentale start, waar het geluid van koperblazers aan toegevoegd is. De zachte zang past prima bij de muziek. De leuke details in de muziek zijn goed verdeeld over de koptelefoon. Er is een klein stukje met meer pit, de muziek gaat als het ware tegen elkaar in, maar harmonie blijft. In een rustiger stuk is de zang ingezet als instrument. Ongemerkt zijn er best veel laagjes, toch is het nergens bombastisch. De opbouw naar het einde is misschien iets aan de korte kant, maar het einde is leuk. Ook het tweede deel (‘Trilogy II – Deceased Horsa Speaks’) heeft een aangename, vrij rustige flow. De wendingen verlopen over het algemeen geleidelijk. Regelmatig klinkt de zang wat vervormd, de woorden zijn half gesproken half gezongen. Je hoort een mooi combinatie van elektronische geluidjes en meespelend gitaarspel. Na de “koperblazers” is er een fade out, gevolgd door ‘Trilogy III – Death of Hengist’. Dit derde deel heeft een sobere, emotioneel gespeelde start. De zang is en blijft rustig en is soms wat zoet van klank.  

Ook in de nummers die volgen smelten de (virtuele) instrumenten mooi samen. Steeds valt op hoe gedetailleerd het geheel verdeeld is over de koptelefoon. Regelmatig hoor je de “koperblazers”. De veranderingen in de muziek zijn groter dan in de zang. In de muziek zijn er funky elementen en allerlei details. Soms is de muziek experimenteel van aard. In ‘Silent Spring’ is de sfeer even surrealistisch. ‘Death of Major Tom’ is natuurlijk geïnspireerd op David Bowie’s nummer en de vraag wat er gebeurd kon zijn met Major Tom. Maar Rik volgde wel zijn eigen weg hierin. Het SF thema is duidelijk aanwezig. ‘Tully Remembered’ is een eerbetoon aan de overleden muzikant Colin Tully. ij speelde onder andere met Chris Egan in het jazz quartet Nuadha vandaar de jazz invloeden.

Rik schreef ‘Song for Jude’ voor zijn vrouw. Ook hier is er een prima balans tussen de hoge en lage tonen in de muziek, en tussen zang en muziek. ‘Queen’s Gambit’ is geïnspireerd op het eindigen van een huwelijk van een goede vriend, tijdens de echtscheiding werden er allerlei listen gebruikt. Het leven in een relatie, en de politiek lijken soms net een schaakspel. Vooral in de politiek worden mensen soms ingezet/gebruikt als pion, om de reputatie van een belangrijker figuur te redden. Ook dit nummer is goed opgebouwd.

De gesproken woorden geven uitleg over wat ‘Entropy I’ inhoudt. Toen Rik’s gezondheid achteruit ging, observeerde hij de wereld om zich heen. Hij zag de pandemie, stakingen, de grote verslechtering van het klimaat  en nog meer ellende. Hierdoor leek het of alles in een neerwaarts spoor zat. En het is nog niet voorbij, we moeten consuminderen om de aarde leefbaar te houden. Ondanks dit alles, klinkt eerste deel niet te somber. De sfeer in instrumentale ‘Entropy II’ is geheimzinnig. ‘Teed’s Lullaby’ is een nummer met gesampelde geluiden en bijzondere klanken/soundscapes. Heel langzaam dooft dit uit, aan alles voel je dat dit het laatste nummer van de cd is.

Zang en muziek komen over het algemeen vrij rustig over, en het luisteren voelt relaxed. Toch is het lang niet altijd makkelijk te doorgronden en voelt af en toe experimenteel aan. Virtuele en echte instrumenten smelten regelmatig mooi samen. Op andere momenten komt bijvoorbeeld een (bas) gitaar of saxofoon meer naar voren. Bovendien is er een prima mix en/of afwisseling van rockende en “elektronische” elementen. Er zijn talloze (subtiele) details doe je lang niet allemaal de eerste keer al hoort. Regelmatig zijn er tegenstellingen in het ritme versus melodie, maar de harmonie blijft altijd bewaard. ‘Prog Gnosis’ is een album dat zeker even moet groeien. 

(78/100) (RoughDraftAudio)