Als je deze recensie liever in het Nederlands leest, kun je hier klikken

It has been almost twenty years since Ray Wilson started his solo carrier. In 2016, Ray released no less than two studio albums with only new material (‘Song For A Friend’ and ‘Makes Me Think Of Home’). Three years later, Upon my life’ followed, featuring new and old songs. His latest album, ‘The Weight Of Man’, was released on 27 August. The ten new songs are about the complex times we live in. There is also one cover, which is the first time Ray has covered the Beatles.

‘You Could Have Been Someone’ has a quiet, instrumental opening. As tempo and volume increase, Ray starts singing. His voice sometimes has quite a bit of reverb. This doesn’t do justice to the warm colour of his voice. Sound effects are also added to the music. This opening track has nice details and a pleasant flow. In ‘Mother Earth’, you can hear the beautiful, warm sound of Ray’s voice. This is accompanied by a touch of music. Then a slow beat comes in the background. There is a brief change to more volume and tempo. A little later, the change in tempo and volume is greater and lasts longer. The sound runs back and forth in the headphones several times, and there are quite a few special sound effects. Unnoticed, there are quite a few layers in vocals and music. The sound of music and vocals in ‘We Knew The Truth Once’ is clear. The changes in volume and tempo are gradual. The subdued piece touches me less than I would have wished.

In several tracks, extra sound effects are added. There is also quite a lot of echo and reverb on the vocals. Some parts of the music, such as the beautiful guitar play, are less prominent because of this. The effects sometimes draw more attention than the lyrics. This album, like his other solo works, needs to grow.
The repeating ‘Amalia’, played live, will certainly cause interaction with the fans. This song has a beautiful, slowly fading ending.

The title track has a softly played, instrumental intro. A few words are whispered. The (doubled) vocals sound a bit less pure, but that in itself fits the whole. Various details are added throughout the song. During a rhythmic part, the guitar play has a summery atmosphere. The bass grooves and the keyboards also appear. In ‘Almost Famous’ you can hear the warm voice of Ray, together with a touch of pure music, the balance between them is good. Again, there are quite a few layers in the music. The chorus is quite predictable in terms of lyrics. The short played part is quite nice, but then this short track is already over.
In ‘Cold Like Stone’ too, vocals and music have a warm sound. The lyrics are about the possibility of seeing the ordinary things in life in a different way. This song is subdued and sung with purity, as Ray does so well.

The reverb on the vocals was heard earlier in, for example, ‘Come The End Of The World’ from his previous album ‘Upon my life’. But in several songs of ‘The Weight Of Man’, the reverb can be heard more frequently, not always an appropriate addition. The pure, minimalistic, as for example on the album ‘Makes Me Think Of Home’ is now more rare. Fans might miss the extensive saxophone playing of Marcin Kajper. He is slightly less prominent (with clarinet) in ‘You Could Have Been Someone’. The balance of the whole is a bit different than we are used to from Ray. ‘The Weight of Man’ is not a repetition of previous albums. The differences in volume within one song are less. What has remained are accessible songs that are easy to listen to, but that have to grow.

(77/100) (Jaggy Polski)

Tracklist:
01 – You Could Have Been Someone (4:51)
02 – Mother Earth (4:24)
03 – We Knew The Truth Once (5:43)
04 – I, Like You (5:21)
05 – Amelia (5:19)
06 – The Weight Of Man (6:44)
07 – The Last Laugh (5:11)
08 – Almost Famous (2:39)
09 – Symptomatic (3:29)
10 – Cold Like Stone (3:49)
11 – Golden Slumbers, written by Lennon/McCartney (3:17)

Ray Wilson – The Weight Of Man

Het is al bijna twintig jaar geleden dat Ray Wilson aan zijn solo carrier begon. In 2016 bracht Ray maar liefst twee studioalbums uit met alleen maar nieuw werk (‘Song For A Friend’ en ‘Makes Me Think Of Home’). Drie jaar later volgde Upon my life’, hierop staan nieuwe en oude nummers. Zijn nieuwste album, ‘The Weight Of Man’, kwam 27 augustus uit. De tien nieuwe nummers gaan over de complexe tijd waarin we leven. Daarnaast staat er één cover op, voor het eerst covert Ray the Beatles.

‘You Could Have Been Someone’, heeft een rustige, instrumentale opening. Als tempo en volume wat omhooggaan, begint Ray te zingen. Op zijn stem zit soms behoorlijk wat galm. Hierdoor komt de warme kleur van zijn stem minder goed tot zijn recht. Ook aan de muziek zijn geluidseffecten toegevoegd. Deze openingstrack heeft leuke details en een aangename flow. In ‘Mother Earth’ hoor je de mooie, warme klank van Ray’s stem. Dit kinkt samen met een vleugje muziek. Daarna komt er op de achtergrond een langzame beat bij. Er is een korte verandering naar meer volume en tempo. Wat later is de verandering in tempo en volume groter en houdt langer aan. Het geluid loopt een aantal keer heen en weer in de koptelefoon, en er zijn vrij veel bijzondere geluidseffecten. Ongemerkt zijn er best heel wat laagjes in zang en muziek. Het geluid van muziek en zang in ‘We Knew The Truth Once’ is helder. De wisselingen in volume en tempo verlopen geleidelijk. Het ingetogen stukje raakt me minder dan ik had gewild.

In verschillende nummers zijn er extra geluidseffecten toegevoegd. Ook zit er regelmatig best veel echo/galm op de zang. Sommige stukken van de muziek, bijvoorbeeld het mooie gitaarspel, komen hierdoor minder goed naar voren. De effecten trekken af en toe meer aandacht dan de teksten. Ook dit album moet, net als zijn andere solowerken, groeien.
Het herhalende ‘Amalia’ zal live gespeeld zeker voor interactie zorgen met de fans. Dit nummer heeft een mooi, langzaam wegstervend eind.

De titeltrack heeft een zacht gespeeld, instrumentaal intro. Enkele woorden worden gefluisterd. De (gedubbelde) zang klinkt iets minder puur, maar dat op zich past het wel in het geheel. Er zijn, verspreid over het nummer, diverse details toegevoegd. Tijdens een ritmisch deel heeft het gitaarspel een zomerse sfeer. Ook de bas grrooves en de toetsen komen aan bod. In ‘Almost Famous’ hoor je de warme stem van Ray, samen met een vleugje pure muziek, de balans hiertussen is goed. Weer zijn er best veel laagjes in de muziek. Het refrein is vrij voorspelbaar qua tekst. Het klein gespeelde deel is helemaal mooi, maar dan is deze korte track al afgelopen. Ook in ‘Cold Like Stone’ zijn zang en muziek warm van klank. De tekst gaat over de mogelijkheid om de gewone dingen van het leven op een andere manier te gaan zien.
Dit nummer is ingetogen en puur gespeeld en gezongen, zoals Ray dat zo mooi kan.

De galm op de zang hoorden we eerder in bijvoorbeeld ‘Come The End Of The World’ van zijn vorige album ‘Upon my life’. Maar in diverse nummers van ‘The Weight Of Man’ is de galm frequenter te horen, niet altijd is dit een passende aanvulling. Het pure, minimalistische, zoals bijvoorbeeld op het album ‘Makes Me Think Of Home’ is nu zeldzamer. Fans missen misschien het uitgebreide saxofoonspel van Marcin Kajper. Hij is iets minder prominent (met klarinet) wel te horen in ‘You Could Have Been Someone’. De balans van het geheel is wat anders dan we van Ray gewend zijn. ‘The Weight Of Man’ is dus geen herhaling van voorgaande albums. Want ook de volumeverschillen binnen één nummer zijn minder groot. Wat gebleven is zijn toegankelijke nummers die gemakkelijk wegluisteren, maar die wel moeten groeien.

(77/100) (Jaggy Polski)