---

Versatile guitarist/composer/producer Nick Fletcher went solo in 2021, his music is a mixture of progressive rock, jazz fusion and classical music. The new album is called ‘A longing for home’. This is the final part of a trilogy that is about finding our true place both in ourselves and in the universe. Although ‘A longing for home’ is connected to the previous two albums (‘The Cloud Of Unknowing’ and ‘Quadrivium’), all three are easily to listen individually.

You can already hear Nick’s style on ‘Satori’. He gives the keys as well as the rhythm section a lot of space. Almost imperceptibly, there are quite a lot of changes and details. The guitar playing is regularly fast and rocking. The other music comes across as a bit calmer (generally), yet everything remains balanced. The transition to a minimalist section is lovely. Just before the end, the cymbals are played very gently. Those who know ‘The Cloud Of Unknowing’ and ‘Quadrivium’ will notice that ‘A Longing For Home’ is in line with this. This can also be heard in, for instance, ‘The Secret Of The Ascent’. Apart from beautiful guitar playing, you can hear fast organ tones. Again, the rhythm section has an important role.
‘Joy turning into sorrow’ starts with the warm sounds of classical guitar. This flows into a dreamy-sounding section, after which this short track ends. The atmosphere in ‘Sitting in the sunboat’ is very different. The twists and turns keep coming, often almost unnoticed. A calmer part contains compelling guitar playing. The instruments are balanced throughout. ‘Her eyes of azure blue’ has a romantic melody. The percussion, and the rest of the music, is suitably calm. Despite the gentle build-up, this compelling track contains several details. These come out best when listening with headset. The same goes for the slightly classical elements in the background.

With its pleasant flow and repetitions, you almost don’t notice that ‘A pathway to the hermitage’ is also complex in structure. Occasionally the guitar playing is in the foreground, but the other instruments continue to play an important role. The music remains varied, light classical elements flow into the whole. The title track has a beautiful, spherical start with gorgeous details. I am triggered to listen intensely, the atmosphere remains special. The slow, intense guitar playing touches me. The guitar playing is largely in the foreground, and I like that very much.
The fast start of ‘The sage, the monk and the scholar’ is a contrast to the title track. Yet this prog song fits perfectly with the rest. This uptempo track demands to be played live. Already you can feel the live experience, and where the best moments will be. Not only the organ, but also the bass is pleasantly present. ‘Crossing the sacred threshold’ is a pleasant track with a very pretty ending. The wordless (classically trained) vocals in ‘To hear the angels sing’ are clear. This forms a good melange with the melancholic music

The blend of prog and jazz fusion is good. The light classical elements mostly flow with the music. The guitar playing could have been a bit more or more often in the foreground at times. Despite this being ‘only’ instrumental songs, you have plenty to listen to. Because, at times, there are many layers and details. Certain elements in rhythm and melody recur in a number of songs. As a result, the album feels less complex than it is. That can be a disadvantage, but the advantage is that it is very comfortable to listen to. This accessibility makes parts stick in your head more easily.

(85/100) (Own Management)

Social media:

Website: Nick Fletcher
Facebook: Nick Fletcher

Orders for Europe / Bestellingen voor Europa
Just for kicks music: Nick Fletcher

---

Nick Fletcher – A Longing For Home

De veelzijdige gitarist/componist/producer Nick Fletcher ging in 2021 solo, zijn muziek is een mengeling van progressieve rock, jazz fusion en klassieke muziek. Het nieuwe album heet ‘A longing for home’. Dit is het laatste deel van een trilogie die gaat over het vinden van onze ware plaats zowel in onszelf als in het universum. Hoewel ‘A longing for home’ verbonden is met de vorige twee albums (‘The Cloud Of Unknowing‘ en ’Quadrivium’), zijn ze alle drie prima afzonderlijk te beluisteren.

Je hoort de stijl van Nick al bij ‘Satori’. Hij geeft zowel de toetsen als de ritmesectie veel ruimte. Bijna ongemerkt zijn er best veel veranderingen en details. Het gitaarspel is regelmatig snel en rockend. De overige muziek komt (over het algemeen) wat kalmer over, toch blijft het geheel in balans. De overgang naar een minimalistisch deel is mooi. Vlak voor het eind worden de cimbalen heel zacht bespeeld. Wie ‘The Cloud Of Unknowing’ en ’Quadrivium kent, zal merken dat ‘A Longing For Home’ hierbij aansluit. Dat is ook terug te horen in bijvoorbeeld ‘The secret of the ascent’. Behalve mooi gitaarspel hoor je snelle orgelklanken. Weer heeft de ritmesectie een belangrijke rol.
‘Joy turning into sorrow’ start met de warme klanken van klassiek gitaar. Dit vloeit over naar een dromerig klinkend stukje, waarna deze korte track eindigt. De sfeer in ‘Sitting in the sunboat’ is heel anders. De wendingen bijven komen, vaak bijna ongemerkt. Een kalmer deel bevat meeslepend gitaarspel. De instrumenten onderling zijn overal in balans. ‘Her eyes of azure blue’ heeft een romantische melodie. De percussie, en de overige muziek is passend kalm. Ondanks de rustige opbouw, bevat deze meeslepende track diverse details. Deze komen het beste tot zijn recht als je met headset luistert. Dat geldt ook voor de licht klassieke elementen op de achtergrond.

Door de aangename flow en de herhalingen, valt het bijna niet op dat ook ‘A pathway to the hermitage’ complex van opbouw is. Af en toe is het gitaarspel op de voorgrond, maar de overige instrumenten bijven een belangrijke rol vervullen. De muziek blijft gevarieerd, licht klassieke elementen vloeien samen met het geheel. De titeltrack heeft een prachtige, sferische start met mooie details. Ik word getriggerd om intens te luisteren, de sfeer blijft bijzonder. Het langzame, intense gitaarspel raakt me. Het gitaarspel is grotendeels op de voorgrond, en dat bevalt heel goed.
De snelle start van ‘The sage, the monk and the scholar’ vormt een tegenstelling met de titeltrack. Toch past dit prog nummer prima in het geheel. Deze uptempo track vraagt om live gespeeld te gaan worden. Nu al voel je de live beleving, en waar de mooiste momenten zullen zijn. Niet alleen het orgel, maar ook de bas is aangenaam aanwezig. ‘Crossing the sacred threshold’ is een aangename track met een heel mooi einde. De woordeloze (klassiek geschoolde) zang in ‘To hear the angels sing’ is helder. Dit vormt een goede melange met de melancholische muziek

De melange van prog en jazz fusion is goed. De licht klassieke elementen vloeien meestal samen met de muziek. Het gitaarspel had soms iets meer of vaker op de voorgrond mogen zijn. Ondanks dat dit “alleen maar” instrumentale nummers zijn, heb je genoeg te luisteren. Want met vlagen zijn er veel laagjes en details. Bepaalde elementen in ritme en melodie keren in een aantal nummers terug. Daardoor voelt het album minder complex dan dat het is. Dat kan een nadeel zijn, maar het voordeel is dat het heel comfortabel is om naar te luisteren. Deze toegankelijkheid zorgt er voor dat er delen makkelijker in je hoofd kleven.

(85/100) (Eigen Beheer)