Last year, Einar Solberg (frontman of Norwegian prog metal Leprous) launched his debut solo album titled ’16’. In February 2022, he made himself very vulnerable by giving an entirely solo live stream (with an audience). This was his reinterpretation of the Leprous album ‘The Congregation’ (2015). Fortunately, recordings were made of this, which resulted in the acoustic album ‘The congregation acoustic’. On it, you can hear the raw and unedited recording of his live stream, with only vocals and grand piano.
‘The congregation acoustic’ was released on 16 February via Inside Out Music .
As Einar played the album in its entirety, ‘The Price’ is also the opening track on this album. Unlike the original, the intro here is very subdued. I hardly recognise this version, but it touches me immediately.
The wordless vocals are recognisable, but now his voice has more emotion. He accompanies himself on a grand piano. The warm sounds of this come out beautifully. Vocals and music intensify each other. I forget the original, because Einar sings straight from the heart. Sometimes he sings high, quite loud vocal outbursts, at other times he sings subdued. His piano playing goes along with this, everything is in perfect harmony with each other. Moreover, the sound is sublime. During the intro of ‘Third Law’, Einar plays louder and faster. Very slowly, this becomes more slowly and subdued. He pushes himself to the boundaries of his vocal ability. And takes quite a few risks in doing so. Because any imperfection is much more noticeable. He sings intensely, as we know him from Leprous. But his striking voice perhaps comes into its own even better now. Again, he manages to touch me. The words Einar sings in ‘Rewind’ are easy to understand. He sings and plays so intensely that I forget everything around me. ‘The Flood’ starts very minimalist. The way he builds up his volume in the vocals is fantastic. He sings and plays intensely, increasing the emotion.
Not a single note is played too loud, or too soft. Neither note is too much or too less. Every detail is precise: every emphasis or change in volume is sung at just the right moment. His singing forms an ultimate balance with his piano playing. Once you start listening, you can’t stop. Now, you hear ‘Slave’ without the heavy sounds of (bass) guitar, the light sounds of keyboard and the cool drumming. It also misses the rousing part. Despite the absence of these signature elements, ‘Slave’ remains a beautifully constructed song. Einar sometimes sings softly, at other times almost raspy. These contrasts add an extra dimension. Even in the wordless vocals, of ‘Down’, for instance, you can hear the emotion on his voice.
The subdued intro of ‘Lower’ with its high notes is very recognisable. I am and remain one with vocals and music, until the last note.
Without drums, bass guitar, keyboard, Leprous’ music is peeled down to the core, so to speak. Both the sparkling, bright, and the heavier, lower notes of the grand piano emerge beautifully. The purity of the grand piano not only enhances the emotion on the vocals themselves, but also the lyrics come out better. This is the magic of purity, and with that this is an album to be enjoyed in silence. ‘The congregation acoustic’ is without doubt one of the best, maybe even best the album of 2024.
(98/100) (Inside Out Music)
Social media:
Website: Einar Solberg
Facebook: Einar Solberg
Tracklist:
01 – The Price (6:47)
02 – Third Law (7:02)
03 – Rewind (6:03)
04 – The Flood (7:13)
05 – Triumphant (3:30)
06 – Within My Fence (4:04)
07 – Red (4:56)
08 – Slave (6:38)
09 – Moon (7:11)
10 – Down (5:33)
Einar Solberg – The congregation acoustic
Vorig jaar lanceerde Einar Solberg (frontman van de Noorse prog metal Leprous) zijn debuut solo album met als titel ’16’. In februari 2022 stelde hij zich heel kwetsbaar op door geheel solo een live stream (met publiek) te geven. Dit was zijn herinterpretatie van het Leprous album ‘The Congregation’ (2015). Gelukkig werden hiervan opnames gemaakt, dat resulteerde in het akoestische album ‘The congregation acoustic’. Hierop hoor je de ruwe en onbewerkte opname van zijn live stream, met alleen zang en vleugel.
‘The congregation acoustic’ kwam 16 februari uit via Inside Out Music. Omdat Einar het album integraal speelde, is ‘The Price’ ook op dit album het openingsnummer. In tegenstelling tot het origineel is het intro hier heel ingetogen. Deze versie herken ik nauwelijks, maar het raakt me meteen. De woordeloze zang is wel herkenbaar, maar nu heeft zijn stem meer emotie. Hij begeleidt zichzelf op een vleugel. De warme klanken hiervan komen mooi tot zijn recht. Zang en muziek versterken elkaar. Ik vergeet het origineel, want Einar zingt recht uit het hart. Hij laat soms hoge, vrij harde vocale uithalen horen, op andere momenten zingt hij ingetogen. Zijn pianospel gaat hierin mee, alles is in volkomen harmonie met elkaar. Bovendien is het geluid subliem. Tijdens het intro van ‘Third Law’ speelt Einar luider en sneller.
Heel langzaam wordt dit langzamer en meer ingetogen. Hij zoekt de grenzen op van zijn vocale kunnen.
En neemt daarmee best wel risico’s. Want iedere onzuiverheid valt veel meer op. Hij zingt intens, zoals we hem kennen van Leprous. Maar zijn markante stem komt nu misschien nog beter tot zijn recht. Weer weet hij mij te raken. De woorden die Einar in ‘Rewind’ zingt zijn goed te verstaan. Hij zingt en speelt zo intens, dat ik alles om mij heen vergeet. ‘The Flood’ start heel minimalistisch. De manier waarop hij zijn volume in de zang opbouwt is fantastisch. Hij zingt en speelt intens, en vergroot zo de emotie.
Geen noot is te hard, of te zacht gespeeld. Geen noot te is veel of te weinig. Ieder detail klopt: iedere klemtoon of volumeverandering is op juiste het moment gezongen. Zijn zang vormt een ultieme balans met zijn pianospel. Als je eenmaal aan het luisteren bent, kun je niet meer stoppen. ‘Slave’ hoor je zonder nu de zware klanken van (bas)gitaar, de lichte klanken van het keyboard en het gave drumspel. Ook het opzwepende deel ontbreekt. Ondanks dat deze kenmerkende elementen zijn weggelaten, blijft ‘Slave’ een prachtig opgebouwd nummer. Einar zingt soms licht, op andere momenten bijna rauw. Deze contrasten geven een extra dimensie. Zelfs in de woordeloze zang, van bijvoorbeeld ‘Down’ hoor je de emotie op zijn stem. Het ingetogen intro van ‘Lower’ met de hoge tonen is heel herkenbaar. Ik ben en blijf één met zang en muziek, tot en met de laatste noot.
Zonder drum, bas gitaar, keyboard wordt de muziek van Leprous als het ware afgepeld tot aan de kern. Zowel de sprankelende, heldere, als de zwaardere, lagere tonen van de vleugel komen mooi naar voren. De puurheid van de vleugel versterkt niet alleen de emotie op de zang zelf, maar ook de teksten komen beter naar voren. Dit is de magie van puurheid, en daarmee is dit een album om in alle stilte van te genieten. ‘The congregation acoustic’ is zonder twijfel één van de beste, misschien zelfs het beste album van 2024.
(98/100) (Inside Out Music)