Singer, multi-instrumentalist and composer Martin Erich has been active on the Groningen music scene (the Netherlands) for about 35 years. In the eighties he played in bands like ’12 Inch from Heaven’ and ‘The Happy Few?’ After a silence he founded the band ‘The Sign of Leo’ about ten years ago. During the Corona crisis keyboardist Erwin Zwarts and drummer Robert van Dijken left the band. Bassist Elske Bos and Martin remained, they wanted to get the band “on the road” again from August last year. But that came to an abrupt end in September due to the death of Elske Bos. Martin decided to release the album and dedicate it to Elske.

‘Blow Up’ has an 80’s atmosphere. During an instrumental piece, there is some nice guitar playing, which is well balanced with the keyboards. The flow of the beginning returns, and remains so until the sudden end. ‘Try To Get My Head Around The World’ fits in nicely with the opening track in terms of style. This second track has a nice build up to the end. Vocals and music are pleasantly slow at times in ‘Where Mermaids Sing’. The contrast between high and low notes is good. The touch of rock added to the slow rhythm could have had a little more punch.

In ‘The Global Fight’ you can hear a lot of bass, this is well complemented by guitar, and keys.The whole is well distributed over the headphones. The ‘flute playing’ provides a summery touch.
It seems like a drum computer was used. The sound is good, but many elements in the songs are almost the same. Moreover, there is little dynamic, but in itself, it suits the melancholic style of the songs. ‘Look At What You’ve Done’ is about the consequences of climate change. Here I miss some emotion of, for example, frustration. The reproof contained in the lyrics is somewhat less expressed in the friendly sound of Martin’s voice. The warm sound of string instruments gives ‘Cradle Of Thought’ a nice, somber start. When intense organ sounds are added, the vocals remain the same.

There is little variation in the vocals in terms of tempo and volume. Also, there is little to no emphasis on certain words. Because of this, you miss just a little intensity, which makes some of the songs less alive. But vocals and music are generally in balance. Elske played the bass and did the backing vocals in ‘The Days We Have’. The vocals are stacked in a lovely way. This song extinguishes quite suddenly, this is probably a deliberate choice. The backing vocals you hear in ‘Walk Into The Fire’ are by Margriet. The bass is again nicely present. This song also has a rather unexpected ending. For a moment, ‘Waiting For The Comets’ seems to become up-tempo. But the flow is more or less the same as the previous songs. After a twist, the organ playing has a ’70’s sound for a short time. Then the song continues in about the same atmosphere. And the same goes for the last two songs.

The press info says that ‘The sign of Leo’ gets their inspiration from the sixties to the eighties. And from bands like The Beatles, Talk Talk, Todd Rundgren and many others. Because of this, I expected more complexity and differences in vocals and music. The songs are accessible, but sometimes lack a climax and/or surprises. Martin doesn’t show a lot of variation in his vocals, but he does have a pleasant voice. Respect to him that, despite the loss of Elske, he finished ‘Blow Up’. It has become a melancholic album.

(72/100) (Own Management)

Social media:
Website: The sign of Leo
Facebook: The sign of Leo

---

The sign of Leo – Blow up

Zanger, multi-instrumentalist en componist Martin Erich is al zo’n 35 jaar actief in de Groningse muziek scene. In de jaren tachtig speelde hij in bands als ’12 Inch from Heaven’ en ‘The Happy Few?. Na een stilte richtte hij zo’n tien jaar geleden de band ‘The sign of Leo’ op. Tijdens de Corona crisis verlieten toetsenist Erwin Zwarts en drummer Robert van Dijken de band. Bassist Elske Bos en Martin bleven over, zij wilden vanaf augustus vorig jaar de band weer “on the road” krijgen. Maar daar kwam in september door het overlijden van Elske Bos een abrupt einde aan. Martin besloot het album uit te brengen en op te dragen aan Elske.

‘Blow Up’ heeft een jaren ’80 sfeer. Tijdens een instrumentaal stuk is er lekker gitaarspel, dit is trouwens prima in balans met de toetsinstrumenten. De flow van het begin keert terug, en dat blijft zo tot en met het plotselinge eind. ‘Try To Get My Head Around The World’ sluit qua stijl mooi aan bij openingsnummer. Dit tweede nummer heeft een leuke opbouw naar het einde. Zang en muziek zijn soms aangenaam langzaam in ‘Where Mermaids Sing’. Het contrast tussen hoge en lage tonen is goed. Het vleugje rock dat aan het langzame ritme is toegevoegd had wat meer pit mogen hebben.

In ‘The Global Fight’ hoor je lekker veel bas, dit wordt prima aangevuld met gitaar, en toesten.
Het geheel is goed verdeeld over de koptelefoon. Het ‘fluitspel’ zorgt voor een zomers tintje.
Het lijkt of er gebruik is gemaakt van een drum computer. Het geluid is goed, maar veel elementen in de nummers zijn bijna hetzelfde. Bovendien is er weinig dynamiek, op zich past dat wel bij de melancholische stijl van de nummers. ‘Look At What You’ve Done’ gaat over de gevolgen van klimaatverandering. Hier mis ik wat emotie van bijvoorbeeld frustratie. Het verwijt dat in de tekst zit komt wat minder tot uiting in de vriendelijke klank van Martins stem. Het warme geluid van strijkinstrumenten geeft ‘Cradle Of Thought’ een mooie, sombere start. Als er intense orgelklanken bijkomen, blijft de zang gelijk.

In de zang zit weinig variatie qua en tempo en volume. Ook is er geen tot weinig nadruk gelegd op bepaalde woorden. Hierdoor mis je net wat intensiteit, waardoor sommige nummers minder goed tot leven komen. Maar zang en muziek zijn over het algemeen wel in balans. Elske bespeelde de bas en deed de achtergrondzang in ‘The Days We Have’. De zang is op een leuke manier gestapeld. Dit nummer dooft vrij plotseling uit, dit is vast een bewuste keuze. De backing vocals die je hoort in ‘Walk Into The Fire’ zijn van Margriet. De bas is weer lekker aanwezig. Ook dit nummer heeft een vrij onverwacht einde. Heel even lijkt ‘Waiting For The Comets’ up-tempo te worden. Maar de flow is min of meer hetzelfde als de voorgaande nummers. Na een wending heeft het orgelspel korte tijd een ’70’s sound. Daarna gaat het nummer verder in ongeveer dezelfde sfeer. En dat geldt ook voor de laatste twee nummers.

In de persinfo staat dat ‘The sign of Leo’ hun inspiratie haalt uit de jaren zestig t/m tachtig. En van bands zoals The Beatles, Talk Talk, Todd Rundgren en vele andere. Hierdoor verwachtte ik meer complexiteit en verschillen in zang en muziek. De nummer zijn toegankelijk, maar missen soms een climax en/of verrassingen. Martin laat niet heel veel variatie in zijn zang horen, maar hij heeft wel een prettige stem. Respect voor hem dat hij, ondanks het verlies van Elske, ‘Blow Up heeft afgemaakt. Het is een melancholisch album geworden.

(72/100) (Eigen Beheer)