Als je deze recensie liever in het Nederlands leest, kun je hier klikken

Sloper is one of the few bands with two drummers, these are Cesar Zuiderwijk (Golden Earring) and Mario Goossens (Triggerfinger). These men have appreciated each other’s skills for years, so they wanted to work together. Together with guitarists Fabio Canini and Peter Shoulder (The Union a.m.), they formed the rock band ‘Sloper’. Mario and the British singer Peter played together in the metal band “Winterville”. The Belgian Fabio Canini has performed as a session musician with many bands. Their debut CD ‘Pulverise’ was actually supposed to be released last year, but due to Covid it was postponed until 20 August.

Immediately I tap my foot along on the lovely rock ‘n’ roll rhythm of ‘I’m Gonna Getcha’. Of course, the drumming is good, but so is the guitar playing. The (stacked) vocals are fine too. In a puttered way, you suddenly hear a minimalist piece and the sound of a music box. Just before the end, some laughter can be heard. The vocals in ‘Struck By Lightning’ have a lovely slightly rough edge to them. The backing vocals sound good, but the moments when they are heard are rather predictable. Played live this will increase the atmosphere, and the same goes for the lighter elements about in the middle of the track.

The songs quickly stick in your head. Those who happen to have seen this foursome live, know that they play the roof off. The energy they have on stage is less evident on the album. Yet the songs do have a feel-good effect. There is a lot of (pounding) drumming and a lot of guitars, without it being over the top. Unfortunately, the sound quality is not so good, which makes it less pleasant to listen to with headphones. You can hear this in ‘Forbidden Shadows’ too. Because of the repetitions, the nice details and the high-pitched vocals got a little lost. The well-played percussion just before the end is quite good. ‘Mind Meter’ has a special intro, this goes over into a lovely steady rhythm. The (stacked) vocals are very good. This is also a song that has an added value when played live. On the CD, some parts do not come out well, because not everything is well balanced. A pity, because this is a cool song!

The title track has been saved for last. The music is poppy and the vocals fit it well. The short rest and the turn afterwards flow out strangely. It almost sounds like a different track all of a sudden, the poppy sound has made room for rock. With the return of the wordless vocals and the rhythm, you notice that it has to form a whole. Pop and rock switch a few more times, that goes better. The rock fades out, piano sounds come in. The way in which it is done feels unnatural, as if two songs are mixed. There’s nothing wrong with the piano itself, it’s just the way it’s added that’s odd. With these piano sounds, ‘Pulverise’ ends in a subdued way. The songs ask to turn up the volume, but then it is even more obvious that the production could have been much better. There are some carelessness and the sound is not perfect. I had expected better sound, especially from these experienced musicians. Every song has nice details, and they generally have enough variations in tempo and volume. There are surprising intros and outros, which will be extra special live. In the coming months, Sloper will be touring in Belgium and the Netherlands. There are also gigs planned for next year. You can find the dates on their website.

(69/100) (Suburban Records)

Social media:
Website: Sloper
Facebook: Sloper

Sloper – Pulverise

Sloper is één van de weinige bands met twee drummers, dit zijn Cesar Zuiderwijk (Golden Earring) en Mario Goossens (Triggerfinger). Deze mannen waardeerden elkaars kunnen al jaren, daarom wilden ze samenwerken. Ze richtten, samen met de gitaristen Fabio Canini en Peter Shoulder (o.a. The Union) de rockband ‘Sloper’ op. Mario en de Britse zanger Peter speelden samen in de metalband ‘Winterville’. De Belg Fabio Canini heeft als sessiemuzikant met veel bands opgetreden. Hun debuut CD ‘Pulverise’ zou vorig jaar eigenlijk uitkomen, maar door Covid werd dit uitgesteld naar 20 augustus jl.

Meteen tap ik met mijn voet mee op het heerlijke rock ’n’roll ritme van ‘I’m Gonna Getcha’. Natuurlijk is het drumwerk goed, maar datzelfde geldt voor het gitaarspel. Ook de (gestapelde) zang is prima. Op een geknutselde manier hoor je ineens een minimalistisch stukje en het geluid van een speeldoosje. Vlak voor het einde is er wat gelach te horen.
De zang in ‘Struck By Lightning’ heeft af en toe een heerlijk licht ruw randje. De backing vocals klinken goed, maar de momenten waarop ze te horen zijn, is vrij voorspelbaar. Dit zal live gespeeld dit sfeer verhogend werken, en dat geldt ook voor de lichtere elementen ongeveer in het midden van de track.

De nummers blijven snel in je hoofd kleven. Wie dit viertal toevallig al live heeft gezien, weet dat ze het dak eraf spelen. De energie die ze op het podium hebben, komt op de cd minder tot uiting.
Toch hebben de nummers wel degelijk een feel good effect. Er is aangenaam veel (donderend) drumwerk en lekker veel gitaar, zonder dat het over de top is. Helaas valt de geluidskwaliteit tegen, waardoor het met de koptelefoon minder fijn in het gehoor ligt. Dat is ook te horen in ‘Forbidden Shadows’. Mede door de herhalingen komen de leuke details en de hoge zang in de verdrukking. Het prima portie percussie vlak voor het einde komt vrij goed tot zijn recht. ‘Mind Meter’ heeft een bijzonder intro, dit gaat over in een heerlijk steady ritme. De (gestapelde) zang is zeer goed. Ook dit is een nummer dat live gespeeld een meerwaarde heeft. Op de cd komen sommige delen niet goed tot hun recht, want niet alles is goed uitgebalanceerd. Jammer, want dit is een gaaf nummer!

De titeltrack is als laatste bewaard. De muziek is poppy en de zang past hier prima bij. De korte rust en de wending erna verlopen vreemd. Het klinkt bijna alsof het ineens een andere track is, de poppy sound heeft plaats gemaakt voor rock. Door de terugkeer van de woordeloze zang en het ritme merk je wel dat het een geheel moet vormen. Pop en rock wisselen nog een paar keer, dat verloopt beter. De rock dooft uit, er komen pianoklanken bij. De manier waarop voelt onnatuurlijk aan, alsof er even twee nummers door elkaar klinken. Met het pianospel zelf is niks mis, alleen de manier waarop het toegevoegd is, is merkwaardig. Met deze pianoklanken eindigt ‘Pulverise’ op een ingetogen manier.

De nummers vragen erom om het volume flink open te draaien, maar dan valt het extra goed op dat de productie veel beter had gekund. Er zitten slordigheidjes in en het geluid is niet perfect. Het geluid had ik beter verwacht, zeker bij deze ervaren muzikanten. Ieder nummer heeft leuke details, en ze bevatten over het algemeen voldoende variaties in tempo en volume. Er zijn verrassende intro’s en outro’s, die live extra speciaal zullen worden. De komende maanden tourt Sloper in België en Nederland. Ook voor volgend jaar staan er al optredens gepland. Op hun website staan de data vermeld.

(67/100) (Suburban Records)