---

My Arrival is a Dutch band influenced by Artpop and Post-Rock. Where their previous album ‘Satur9 & Indigo’ (2020) ended, ‘Lost 3mbers’ continues. The main character now lives on the planet Kepler 186F, where he researches its liveability. At the same time, he wants to save Earth, but he realises this cannot be done just like that. He sends messages to Earth, but he doesn’t get any response. This frustrates and frightens him. There is also good news: the results of his viability research on Kepler 186-F are positive. Man can make this a new home.

During the quiet start of ‘A Mind Caves’, there is a kind of calm heartbeat in the background. You hear the main character talking, this is followed by the sound of a space craft that slowly stops.
‘Alone’ has a pleasant rock flow. Richard de Geest has a clear pronunciation, ‘narrating’ the main character’s thoughts. The contrast and blend between the highs and lows is good. Multi-instrumentalist Fred Boks drums gently and in a detailed way, this suits the melancholic atmosphere. The final phrases are sung fragilely, the music is even more tender. The mysterious intro and sung words slowly take you into the story in ‘Sleep of no Dreaming’. Even if you are a little less interested in the story, you can enjoy music and vocals. You can hear emotion in the vocal outbursts.

Despite tempo and volume increasing at one point, ‘Rock’ also remains fairly calm in terms of vocals and music. At the moments when Richard sings a bit louder, his voice gets a nice rough touch. The relaxed atmosphere persists in ‘Starfall’. At times, the vocals are subtly stacked. The blend of the quiet music is very good, and remains balanced with the vocals. Partly due to Ben van Gastel’s beautiful guitar playing, the volume in the music increases. The vocals largely go along with this.

The half-talking, half-singing words in ‘So Close’ give the feeling that the main character is deep in thought. Sounds of acoustic guitar playing flow nicely with the pleasant flow of the music. Slowly, the electric guitar playing gets a little louder. The lyrics of ‘Lost 3mbers’ seem a bit more sombre than the music. The wordless vocals match the music. Although you can hear emotion in Richards’ voice, the line
‘But I can’t take it anymore’ could have been a bit more convincing.
‘Castaway’ has a catchy rhythm, the melody is slightly in the background.
After the extraordinary intro of ‘Your Voice’, the subtle ‘”orchestral elements” merge with the music. This is a duet with Cindy van der Meer, the voices together forming a fine blend. So do the wordless vocals. The sampled sounds give the intro of ‘At the Aphelion of Faith’ just a little something extra. The spoken words seem to be open-ended. After an instrumental piece, this last song slowly fades away. Would a third part be released in a few years’ time?

Here and there, the difference in volume between the small played/sung parts and the rock could have been a bit bigger. The fear and anger could also have been brought out a bit more obviously. Then the story would have come more alive. Almost imperceptibly, there are sometimes quite a lot of layers and details in the music. The balance between the instruments is clearly thought through. ‘Lost 3mbers’ is definitely a good follow-up to ‘Satur9 & Indigo’.

(81/100) (MEY Productions)

Social media:
Facebok: My Arrival
Bandcamp: My Arrival

---

My Arrival – Lost 3mbers

My Arrival is een Nederlandse band die zich liet beïnvloeden door Artpop and Post-Rock. Daar waar hun vorige album ‘Satur9 & Indigo’ (2020) eindigde, gaat ‘Lost 3mbers’ gaat verder. De hoofdpersoon woont nu op de planeet Kepler 186F, waar hij onderzoek doet naar de leefbaarheid van deze planeet. Tegelijkertijd wil hij de Aarde redden, maar hij beseft dat dit niet zomaar kan. Hij stuurt berichten naar de Aarde, maar hij krijgt geen enkele reactie. Dat frustreert en beangstigt hem. Er is ook goed nieuws: de uitkomsten van zijn onderzoek naar de levensvatbaarheid op Kepler 186-F zijn positief. De mens kan hier een nieuw thuis van maken.

Tijdens de rustige start van ‘A Mind Caves’ is er een soort kalme hartslag op de achtergrond. Je hoort de hoofdpersoon praten, dit wordt gevolgd door het geluid van een ruimte vaartuig dat langzaam stopt.
‘Alone’ heeft een aangename rock flow. Richard de Geest heeft een duidelijke uitspraak, hij “vertelt” de gedachten van de hoofdpersoon. Het contrast en de melange tussen de hoge en lage tonen is goed. Multi- instrumentalist Fred Boks drumt zacht en gedetailleerd, dit past bij de melancholieke sfeer. De laatste zinnen zijn breekbaar gezongen, de muziek is nog zachter. Het mysterieuze intro en de gezongen woorden nemen je in ‘Sleep of no Dreaming’ langzaam mee in het verhaal. Zelfs als je wat minder belangstelling hebt voor het verhaal, kun je genieten van muziek en zang. In de vocale uithalen hoor je emotie.

Ondanks dat tempo en volume op een gegeven toenemen, blijft ook ‘Rock’ vrij kalm qua zong en muziek. Op de momenten dat Richard wat luider zingt, krijgt zijn stem een mooi ruw randje. De relaxte sfeer blijft bestaan in ‘Starfall’ bestaan. Soms is de zang subtiel gestapeld. De melange van de rustige muziek is erg goed, en blijft in balans met de zang. Mede door het mooie gitaarspel van Ben van Gastel, neemt het volume in de muziek toe. De zang gaat daar voor een groot deel in mee.

De half pratende, half zingende woorden in ‘So Close’ geven het gevoel dat de hoofdpersoon diep in gedachten verzonken is. Klanken van akoestisch gitaarspel vloeien mooi samen met de aangename flow van de muziek. Langzaam wordt het elektrische gitaarspel wat luider. De tekst van ‘Lost 3mbers’ lijkt wat somberder dan de muziek. De woordeloze zang past bij de muziek. Hoewel je emotie hoort in Richards stem, had de zin “But I can’t take it anymore” iets overtuigender gekund.
‘Castaway’ heeft een pakkend ritme, de melodie is iets op de achtergrond.
Na het bijzonder intro van ‘Your Voice’ smelten de subtiele “orkestrale elementen” samen met de muziek. Dit is een duet met Cindy van der Meer, de stemmen samen vormen een prima blend. Dat geldt ook voor de woordeloze zang. De gesampelde geluiden geven het intro van ‘At the Aphelion of Faith’ net iets extra’s. De gesproken woorden lijken een open einde te zijn. Na een instrumentaal stuk dooft dit laatste nummer langzaam uit. Zou er over een aantal jaar een derde deel uitkomen?

Her en der had het verschil in volume tussen de klein gespeelde/gezongen delen en de rock wat groter gemogen. Ook de angst en de boosheid hadden iets duidelijk naar voren mogen komen. Dan was het verhaal meer tot leven gekomen. Bijna ongemerkt zijn er soms best veel laagjes en details in de muziek. Er is duidelijk nagedacht over de balans tussen de instrumenten onderling. ‘Lost 3mbers’ is absoluut een goede opvolger van ‘Satur9 & Indigo’.

(81/100) (MEY Productions)