Als je deze recensie liever in het Nederlands leest, kun je hier klikken

Multi-instrumentalist John Hackett comes from England. When his brother Steve decided to leave Genesis, Steve started his own band. John played in that band, he played flute, guitar and bass pedals.
Since 2005 he has been releasing his own prog albums, on which he has the lead vocals. He also plays flute, keyboard and guitar on his own albums. The corona crisis became the motivation for him to set up a one-man project. For ‘The Piper Plays His Tune‘ he wrote, sang and played everything himself. The biggest challenge was to do the production himself for the first time. This album was released on November 18th via Hacktrax.

The instrumental start of ‘Masters of my past‘ is slightly poppy. The words “clouds of chalk” are a reference to John’s high school, which was located in Victoria (the centre of London). He doesn’t have good memories of it, but in hindsight he is happy with the opportunities he got. John has a very friendly, gentle voice. Despite the predominantly negative memories, there is no resentment in his voice. The music also has a friendly character. During an instrumental piece the slightly ‘spicy’ guitar playing could have been a bit louder. With a wonderfully atmospheric piece this opening track slowly goes out. The (background) vocals in ‘Broken‘ are a bit sweet, but that fits the melancholy of the music. The sparkling flute playing forms a beautiful combination with the piano sounds. The sound of stringed instruments melts nicely together with the whole. In this lovely song, changes flow smoothly into each other. The twists and turns in the rhythm of ‘In Love‘ are generally faster. There are also changes of instruments, including organ playing versus flute. The percussion is surprising during this complex song, yet it listens away surprisingly easily. The end feels something unnatural. Flute playing gives ‘Crying Shame‘ a beautifully quiet intro. The lyrics are about the way we deal with the earth. With the sentence “It’s too late to laugh once the piper plays his tune” John means: “If we do nothing now to save our planet, our children will have no future“. Quiet parts alternate with slightly happier parts. The end dies away nicely.

In ‘Broken Glass‘ John expresses the empty streets during the lockdown, the atmosphere is melancholic but not gloomy. All songs have a pleasant melody that lingers in your head easily. The vibe invites you to hum or sing along. ‘There you go again‘ has a positive and lovely sound. This creates a delightful flow; the fantastic instrumental piece contains various classical elements. There is beautiful acoustic guitar playing, and suddenly there is an unexpected fade out. As a result, not only this song, but also the album ends too suddenly. Some songs fade away nicely, otherwise there is a regular fade out. In some songs it is cut off a little too early. The sound quality is fine, moreover, everything is well distributed over the headphones. This makes the sometimes many layers come into their own. In various songs there are slightly classical elements. Because of the accessible structure, the songs seem simple. But some pieces are complex, without being bombastic. In general, the percussion (drum program) is quite quiet. This is in balance with the predominantly lovable songs, which have a positive atmosphere in these weird times. ‘The Piper Plays His Tune‘ is a good one-man project, chapeau John!

(85/100) (Hacktrax)

Website: John Hackett
Facebook: John Hackett

Tracklist:
01 – Masters of my past – 04:40
02 – Broken – 04:43
03 – In love – 04:45
04 – Crying Shame – 05:14
05 – Broken Glass – 04:53
06 – Julia – 73:28
07 – Too late for dreamers – 04:07
08 – Clown – 02:51
09 – Loved by you – 04:53
10 – There you go again – 04:55

John Hackett – The Piper Plays His Tune

Multi-instrumentalist John Hackett komt uit Engeland. Toen zijn broer Steve besloot Genesis te verlaten, richtte Steve een eigen band op. John speelde mee in die band, hij speelde fluit, gitaar en bass pedals. Vanaf 2005 brengt hij zelf ook prog albums uit, waarop hij de leadzang heeft. Daarnaast speelt hij fluit, keyboard en gitaar op zijn eigen albums. De coronacrisis werd voor hem de drijfveer om een one-man project op te zetten. Voor ‘The Piper Plays His Tune’ heeft hij zelf alles geschreven, gezongen en gespeeld. De grootste uitdaging was om voor het eerst zelf de productie te doen. Dit album kwam op 18 november uit via Hacktrax.

De instrumentale start van ‘Masters of my past’ is licht poppy. De woorden “clouds of chalk” zijn een verwijzing naar de middelbare school van John, die in Victoria (het centrum van London) stond. Hij heeft er geen goede herinneringen aan, maar achteraf gezien is hij wel blij met de kansen die hij kreeg. John heeft een hele vriendelijke, zachtaardige stem. Ondanks de overwegend negatieve herinneringen, klinkt er nergens wrok in zijn stem. Ook de muziek is vriendelijk van karakter. Tijdens een instrumentaal stuk had het licht pittig gitaarspel iets harder mogen zijn. Met een heerlijk sferisch stuk dooft deze openingstrack langzaam uit. De (achtergrond)zang in ‘Broken’ is een beetje zoet, maar dat past bij de melancholie van de muziek. Het sprankelende fluitspel vormt een mooie combinatie met de pianoklanken. Het geluid van strijkinstrumenten smelt mooi samen met het geheel. In dit lieflijke nummer lopen veranderingen vloeiend in elkaar over. De wendingen in het ritme van ‘In Love’ zijn over het algemeen sneller. Daarnaast zijn er wisselingen van instrumenten, waaronder orgelspel versus fluit. De percussie is verrassend tijdens dit complexe nummer, toch luistert dit verrassend makkelijk weg. Het einde voelt iets onnatuurlijk aan. Fluitspel geeft ‘Crying Shame’ een prachtig rustig intro. De tekst gaat over de manier waarop we met de aarde omgaan. Met de zin “It’s too late to laugh once the piper plays his tune” bedoelt John: “Als we nu niets ondernemen om onze planeet te redden, dan hebben onze kinderen geen toekomst”. Rustige delen worden afgewisseld met iets vrolijkere stukken. Het einde sterft mooi weg.

In ‘Broken Glass’ verwoord John de lege straten tijdens de lockdown, de sfeer is melancholisch maar niet somber. Alle nummers hebben een aangename melodie die al snel in je hoofd blijft kleven. De vibe nodigt uit om mee neuriën of zingen. ‘There you go again’ heeft een positieve en lieflijke sound. Dit zorgt voor een heerlijke flow, het fantastische instrumentale stuk bevat diverse klassieke elementen. Er is prachtig akoestisch gitaarspel, en ineens is er onverwacht een fade out. Waardoor niet alleen dit nummer, maar ook het album te plotseling eindigt. Sommige nummers sterven mooi weg, verder is er regelmatig een fade out. In een enkel nummer is deze iets te vroeg afgekapt. De geluidkwaliteit is prima, bovendien is alles goed verdeeld over de koptelefoon. Hierdoor komen de soms vele laagjes prima tot zijn recht. In diverse nummers zijn er licht klassieke elementen. Door de toegankelijke structuur lijken de nummers eenvoudig van opzet. Maar sommige stukken zitten complex in elkaar, zonder dat het bombastisch is. Over het algemeen is de percussie (drum programma) vrij rustig. Dit is in balans met de overwegend lieflijke nummers, die een positieve sfeer hebben in deze rare tijd. ‘The Piper Plays His Tune’ is een goed one-man project, chapeau John!

(85/100) (Hacktrax)

Website: John Hackett
Facebook: John Hackett

Tracklist:
01 – Masters of my past – 04:40
02 – Broken – 04:43
03 – In love – 04:45
04 – Crying Shame – 05:14
05 – Broken Glass – 04:53
06 – Julia – 3:28
07 – Too late for dreamers – 04:07
08 – Clown – 02:51
09 – Loved by you – 04:53
10 – There you go again – 04:55