Met zijn debuutalbum ‘Based on a true Story’ (2015) heeft gitarist Dave Brons de lat voor zichzelf erg hoog gelegd. Want dit is voor mij nog steeds één van de beste instrumentale albums ooit. ‘Not all Those Who Wander are Lost’ is een Keltische prog rock album geïnspireerd op de boeken Lord of the Rings (door Tolkien).
‘The Song of Illuvatar’ vertelt over het ontstaan van ‘Middle Earth‘. De gesproken woorden van Sally Minnear als Lady Galadriel gaan samen met de dromerige muziek. Deze neemt langzaam in volume en intensiteit toe. Het meeslepende gitaarspel en de Keltische elementen kruipen onder mijn huid.
De eerste paar seconden van ‘EÄ’ zijn rustig, dan volgt er wat zwaardere rock. De veranderingen in tempo, volume en wisselingen in instrumenten volgen elkaar in hoog tempo op. De geluidskwaliteit en de verdeling over de koptelefoon zijn zeer goed. Daardoor komen de vele laagjes in de muziek prima tot zijn recht. De zang wordt regelmatig ingezet als instrument en vormt op de achtergrond een prachtige aanvulling.
De grotendeels instrumentale tracks zijn regelmatig mysterieus, op andere momenten rockend. In beide delen zijn er volop details. Het aantal laagjes varieert nogal, net als tempo en vooral het volume. Dit is ear-candy van ongeveer de allerhoogste graad. Soms is de folk iets meer op de voorgrond, op andere momenten komt de rock meer naar voren. Dan weer is er een mix van deze twee, wat je ook hoort, alles is constant in harmonie.
In ‘The Shire: A long expected party’ spreekt ‘Red’ Rich Davenport als Gandalf enkele zinnen. Tussen de Keltische elementen hoor je zacht rinkelende geluidjes. ‘The Pass of Caradhras’ sluit duidelijk aan bij het voorgaande nummer. Ook als je niet bekend bent met ‘Lord of the Rings’, word je als vanzelf meegevoerd met de muziek. Voor alle duidelijkheid: dit album wordt niet ondersteund door het Tolkienlandgoed, maar is de pure interpretatie van Dave Brons, en dat doet hij subliem! Jaiden Vai, een zoon van Dave zingt onder andere in ‘The Ring Bearers’ je hoort dat zijn jonge stem nog niet zo krachtig is. De muziek heeft hier iets te veel power ten op zichtte van zijn vocale volume.
De minimalistische start van ‘The Houses of Healing’ heeft een betoverend effect. Langzaam wordt het aantal laagjes in de muziek opgebouwd, het volume neemt ook geleidelijk toe. Na een rockend stuk wordt er naar het einde toe weer klein gespeeld. De opbouw hiervan had voor ultieme impact wat langer mogen duren.
In ‘All The End of All Things’ is het Kai Rohan, de andere zoon van Dave, die de enkele woorden namens ‘Frodo’ spreekt. Door de fantastische opbouw blijft ook ‘White Shores and a Swift Sunrise’ onder mijn huid genesteld. Het fluitspel, de koorzang en de solozang zijn prachtig toegevoegd, het vervolg is mysterieus. Dat blijft zo, totdat deze laatste track heel langzaam uitdooft.
Het is niet nodig om een kenner van Lord of the Rings te zijn om te kunnen genieten van deze fenomenaal opgebouwde tracks. De complexe structuur bestaat uit ontelbare details, soms vele laagjes, en veel verschillende instrumenten. ‘Not all Those Who Wander are Lost’ moet hierdoor misschien even groeien. Want je krijgt lang niet alles mee na één keer luisteren. Wat keer op keer opvalt is het geweldige gitaarspel. De balans tussen rock, symfonie en Keltische muziek is perfect. Dit album is in de eerste week van het nieuwe jaar gelanceerd, wat een gave start van 2020! Zo vroeg in het jaar, en dan al een topper mogen recenseren, klasse Dave!
(96/100) (Eigen Beheer)
Website: Dave Brons
Facebook: Dave Brons
Bandcamp: Dave Brons
Tracklist:
01 – The Song of Illuvatar (04:56)
02 – EÄ (06:09)
03 – Into the Perilous Realm (05:10)
04 – Awakened by Starlight (06:19)
05 – Under the Same Sun (05:02)
06 – The Shire: A long expected party (04:46)
07 – The Pass of Caradhras (03:36)
08 – A Prayer for the Fallen (02:11)
09 – The Riders of Rohan (04:18)
10 – Minas Morgul (04:30)
11 – The Ring Bearers (06:56)
12 – The Houses of Healing (03:50)
13 – All The End of All Things (03:35)
14 – White Shores and a Swift Sunrise (06:03)
Line-Up:
De Urukai
Dave Brons: Elektrische gitaar, orkestratie, arrangementen en eenvoudig pianospel (7,8,9)
John Biglands: Drums en bekkens, akoestische gitaar (11)
Daniel Day: Bas, laag fluitje, en klassieke gitaar (5)
Mark Swift: Piano en orgel
De Tovenaar
Dave Bainbridge: extra keyboards, elektrische gitaar en percussie
De Eldar
Sally Minnear: Lady Galadriel vertelling, lead zang
Catherine Ashcroft: Ierse doedelzak en fluiten (4)
Maria Mullen en het Great Yorkshire Chorus: Koorzang
Jane Bryan: Fluit, altfluit en piccolo.
De mannen van Numenor
Ian Brons: Cello
Stephen Bradnum: Trombone, Franse hoorn, bastrombone, euphonium (tenor tuba), tuba.
John Dey: Trompetten
John Clay: Cornet
David Hogan: Klarinet en sopraansaxofoon
Frank Van Essen: Viool, altviolen en de vioolsolo (5)
Rode’ Rijke Davenport: Gandalf verhaal.
De Hobbits
Jaiden Vai Brons: Zang (9 en 11)
Kai Rohan Brons: Frodo’s verhaal (12)
This translated review in English is an unadjusted translation from Dutch by Deepl
Dave Bronze – Not all Those Who Wander are Lost
With his debut album ‘Based on a true Story’ (2015) guitarist Dave Brons has set the bar very high for himself. Because to me, this is still one of the best instrumental albums ever. ‘Not all Those Who Wander are Lost‘ is a Celtic prog rock album inspired by the books Lord of the Rings (by Tolkien).
‘The Song of Illuvatar‘ tells about the origin of ‘Middle Earth’. The spoken words of Sally Minnear as Lady Galadriel go together with the dreamy music. It slowly increases in volume and intensity. The compelling guitar playing and the Celtic elements get under my skin.
The first few seconds of ‘EÄ‘ are quiet, then some heavier rock follows. The changes in tempo, volume and changes in instruments are coming in quick pace. The sound quality and the distribution over the headphones are very good. Because of that, the many layers in the music come into their own. The vocals are regularly used as instruments and form a beautiful addition in the background. The mainly instrumental tracks are regularly mysterious, at other times rocking. In both parts there are plenty of details. The number of layers varies a lot, as well as the tempo and especially the volume. This is ear-candy of about the highest level. Sometimes the folk is a bit more in the foreground, at other moments the rock is more prominent. Then again there is a mix of these two, no matter what you hear, everything is constantly in harmony.
In ‘The Shire: A long expected party‘, ‘Red’ Rich Davenport as Gandalf speaks a few sentences. Between the Celtic elements you can hear soft tinkling sounds. ‘The Pass of Caradhras‘ is clearly in line with the previous song. Even if you’re not familiar with ‘Lord of the Rings’, you’ll automatically be carried away with the music. Just to be clear: this album is not endorsed by the Tolkien Estate, but is the pure interpretation of Dave Brons, and he does it sublime!
Jaiden Vai, a son of Dave, sings for instance in ‘The Ring Bearers‘. You can hear that his young voice is not that powerful yet. Here the music has a bit too much power in comparison to his vocal volume.
The minimalistic, bright start of ‘The Houses of Healing‘ has an enchanting effect. Slowly the number of layers in the music builds up, the volume also gradually increases. After a rocking piece, the music is played minimalistically towards the end. For the ultimate impact, the build-up could have lasted a bit longer.
In ‘All The End of All Things’ it is Kai Rohan, the other son of Dave, who speaks the few words on behalf of ‘Frodo’.
Because of the fantastic build-up, ‘White Shores and a Swift Sunrise’ also stays under my skin. The flute playing, the choral singing and the solo singing are beautifully added, the sequel is mysterious. It stays that way, until this last track very slowly extinguishes.
It is not necessary to be a Lord of the Rings expert to enjoy these phenomenal tracks. The complex structure consists of countless details, sometimes many layers, and many different instruments. As a result, ‘Not all Those Who Wander are Lost‘ might have to grow a bit. Because you don’t get everything after just one listening. What attracts me over and over again is the marvelous guitar playing. The balance between rock, symphony and Celtic music is perfect. This album was launched in the first week of the new year, what a gorgeous start of 2020! So early in the year, and already a top rating, well done Dave!
(96/100) (Own Management)
Website: Dave Brons
Facebook: Dave Brons
Bandcamp: Dave Brons
Tracklist:
01 – The Song of Illuvatar (04:56)
02 – EÄ (06:09)
03 – Into the Perilous Realm (05:10)
04 – Awakened by Starlight (06:19)
05 – Under the Same Sun (05:02)
06 – The Shire: A long expected party (04:46)
07 – The Pass of Caradhras (03:36)
08 – A Prayer for the Fallen (02:11)
09 – The Riders of Rohan (04:18)
10 – Minas Morgul (04:30)
11 – The Ring Bearers (06:56)
12 – The Houses of Healing (03:50)
13 – All The End of All Things (03:35)
14 – White Shores and a Swift Sunrise (06:03)
Line-Up:
The Urukai
Dave Brons: Electric guitar, orchestration, arranging, and easy piano (Tracks 7,8,9)
John Biglands: Drums and cymbals, acoustic guitar (track 11)
Daniel Day: Bass, low whistle, and classical guitar (Track 5)
Mark Swift: Piano and organ
The Wizard
Dave Bainbridge: Mixing, additional keyboards, electric guitar and percussion
The Eldar
Sally Minnear: Lady Galadriel narration, lead vocals,
Catherine Ashcroft: Uilleann pipes and low whistle and tin whistle (track14)
Maria Mullen and the Great Yorkshire Chorus: Choir and improvised vocal textures.
Jane Bryan: Flute, alto flute and piccolo.
The Men of Numenor
Ian Brons: Cello
Stephen Bradnum: Trombone, french horn, bass trombone, euphonium, tuba.
John Dey: Trumpets
John Clay: Cornet
David Hogan: Clarinet and soprano saxophone
Frank Van Essen: Violin, violas and the violin solo on track 5
‘Red’ Rich Davenport: Gandalf narration.
The Hobbits
Jaiden Vai Brons: Vocals on tracks 9 and 11
Kai Rohan Brons: Frodo’s narration Track 12