Apocalyptica werd zo’n 25 jaar geleden opgericht in Helsinki, Finland. Na een stilte van vier jaar is ‘Cell-0’ hun negende studio album, en het eerste instrumentale album sinds zeventien jaar. Waar de complexe nummers over gaan, dat vertellen ze niet. De luisteraar mag zijn/haar eigen idee erover hebben.

‘Ashes Of The Modern World’ heeft een vrij sobere start. Eerst is drummer Mikko een paar keer heel even te horen, daarna vult hij de sobere melodie vaker aan. De soberheid maakt plaats voor de metal. Zowel in de sobere stukken als in de metal gedeelten zijn er diverse wendingen. Met vlagen ligt het tempo flink hoog. Elders is de muziek best zwaar van opzet, maar daar ligt het tempo onverwacht laag. De opbouw is dus apart, maar boeiend. Het aantal laagjes is groter dan verwacht, het geheel is meeslepend. Het einde is mysterieus.

‘Cell-0’ start mysterieus en meeslepend, de wending naar de metal is wat minder spectaculair dan verwacht. Lage zware tonen, en hoge frivole tonen zijn regelmatig samen te horen. Het contrast hiertussen had meer impact gehad als het geluid in zijn totaal voller had geklonken. Ondanks dit minpuntje zijn er talloze details te horen. Het minimalistische deel is subliem in het geheel verweven. Het is steeds weer verrassend wat deze mannen uit hun cello’s weten te halen. De wending naar meer power is zeer goed. De ongewone structuur zorgt voor een aparte, maar mooie luisterbeleving.

‘En Route To Mayhem’ start mysterieus. Dan vliegt het tempo omhoog, en het gaat steeds sneller. Vooral de cello’s worden supersnel bespeeld. Ook de drumvellen worden in hoog tempo geraakt, dit is een stukje trash metal. De opbouw naar het einde is weer bijzonder.

Strak gespeelde delen wisselen elkaar af met melodische delen, daarnaast wisselen lichter gespeelde, soms vriendelijk klinkende stukken elkaar af met metal. Ook binnen de metal hoor je regelmatig verschillende stijlen, en zeker volop wendingen. De transities binnen de nummers zijn soms totaal onverwacht. Je moet echt een flink aantal keer luisteren voordat je de nummers een beetje kent. Toch voelen ze direct comfortabel aan.

Het einde van ‘Scream For The Silent’ is door de fade out vrij saai.

Dat wordt weer goed gemaakt met de opening van ‘Catharsis’. De contrasten tussen metal en klassiek en tempo/volume zijn hier minder groot. Maar dat maakt voor de intensiteit en de passie waarmee gespeeld wordt niet uit, deze zijn voelbaar.

Ook in ‘Beyond The Stars’ is het genieten van zowel de klassieke als de metal elementen, en de soms plotselinge wendingen. Sommige delen zijn sferisch andere stukken zijn duidelijk metal. Hier zijn ze bijna constant onlosmakelijk met elkaar verbonden. Een lage stem spreekt enkele zinnen, deze klinken samen met de muziek. Niet ieder woord is goed te verstaan, maar dan hoeft niet. De opbouw naar het einde is weer super. Zo sterft deze laatste track langzaam weg. Zo’n gaaf album had gerust langer mogen duren!

Ondanks dat het geluid net niet perfect is, is het wel degelijk goed. Er is prima gespeeld met de verdeling over de koptelefoon. Met een pedal board halen ze de meest bijzondere geluiden uit hun cello’s. Door de sublieme manier van spelen en de ongewone composities en word ik betoverd door de muziek. Magie is het passende woord voor Apocalyptica. De release datum voor ‘Cell-0’ is 10 januari, dit is het eerste album dat ik voor 2020 recenseer, en dan al zo’n tof album mogen beoordelen! ‘Cell-0’ zou zomaar in mijn top 15 van 2020 kunnen komen.

(94/100) (Silver Lining Music)

Webstite: Apocalyptics
Facebook: Apocalyptics

Tracklist:
Ashes Of The Modern World (6:30)
Cell-0 (9:57)
Rise (5:22)
En Route To Mayhem (5:28)
Call My Name (3:56)
Fire & Ice (5:21)
Scream For The Silent (5:13)
Catharsis (4:59)
Beyond The Stars (6.54)

Line-Up:
Eicca Toppinen – cello
Perttu Kivilaakso – cello
Paavo Lötjönen – cello
Mikko Sirén – drum

This translated review in English is an unadjusted translation from Dutch by Deepl

Apocalyptics – Cell-0

Apocalyptica was founded some 25 years ago in Helsinki, Finland. After a silence of four years, ‘Cell-0‘ is their ninth studio album, and the first instrumental album in seventeen years. What the complex songs are about, they don’t tell you. The listener can have his/her own idea about it.

‘Ashes Of The Modern World‘ has a rather sober start. First drummer Mikko can be heard a couple of times, after that he completes the sober melody more often. The sobriety gives way to metal. As well in the sober pieces as in the metal parts there are several twists and turns. With gusts the tempo is quite high. Elsewhere the music is quite heavy, but there the tempo is unexpectedly low. So the build-up is unusual, but captivating. The number of layers is larger than expected, the whole thing is compelling. The end is mysterious.

‘Cell-0‘ starts mysterious and compelling, the turn to metal is a bit less spectacular than expected. Low heavy tones, and high frivolous tones can regularly be heard together. The contrast between them would have had more impact if the sound would have been richer in total. Despite this drawback, numerous details can be heard. The minimalist part is sublimely woven into the whole. It is always surprising what these men ‘pull’ out of their cellos. The turn to more power is very good. The unusual structure provides a distinct but beautiful listening experience.

‘En Route To Mayhem‘ starts mysteriously. Then the pace speeds up, and it goes faster and faster. Especially the cello’s are played super-fast. Also, the drumheads are hit in high tempo, this is a piece of trash metal. The build-up to the end is special again.

Tightly played parts alternate with melodic parts, next to that lighter played, sometimes friendly sounding parts alternate with metal. Also, within the metal you regularly hear different styles, and certainly plenty of twists and turns. The transitions within the songs are sometimes totally unexpected. You really have to listen quite a few times before you know the songs a bit. Still, they feel comfortable right away.

The end of ‘Scream For The Silent‘ is quite boring because of the fade out.

That’s compensated with the opening of ‘Catharsis‘. The contrasts between metal and classical and tempo/volume are less strong here. But that does not matter for the intensity and passion with which is played, these are felt.

Also, in ‘Beyond The Stars‘ is the enjoyment of both classical and metal elements, and the sometimes sudden turns. Some parts are atmospheric, others are clearly metal. Here they are almost constantly connected with each other. A low voice speaks a few sentences, these sound together with the music. Not every word is easy to understand, but you don’t have to. The build-up to the end is super again. This last track slowly dies away. Such a cool album could have lasted longer!

Despite the fact that the sound is just not perfect, it is definitely good. The division between the headphones has been nicely done. With a pedal board they create the most special sounds with their cello’s. Because of the sublime way of playing and the unusual compositions I am spellbound by the music. Magic is the appropriate word for Apocalyptica. The release date for ‘Cell-0‘ is January 10, this is the first album I’m reviewing for 2020, and I’m already reviewing such a great album! ‘Cell-0‘ might come in my top 15 of 2020.

(94/100) (Silver Lining Music)

Webstite: Apocalyptics
Facebook: Apocalyptics

Tracklist:
Ashes Of The Modern World (6:30)
Cell-0 (9:57)
Rise (5:22)
En Route To Mayhem (5:28)
Call My Name (3:56)
Fire & Ice (5:21)
Scream For The Silent (5:13)
Catharsis (4:59)
Beyond The Stars (6.54)

Line-Up:
Eicca Toppinen – cello
Perttu Kivilaakso – cello
Paavo Lötjönen – cello
Mikko Siren – Drum