Canadian prog rock band Mystery was formed in the late 1980s. They released several studio and live albums. Their live shows are always very good. Fans therefore went to Redemption Tour at De Bosuil (in Weert, The Netherlands) with high expectations. Well before the doors opened on Friday 15 November, there was a queue of waiting fans.
Redemption
Without any show elements, the band appeared on stage and immediately started playing. And, as expected, it sounded good right away. Guitarist Michel St-Pere made eye contact pretty quickly, smiling at the fans. From the very beginning, it could be seen that Mystery were having a good time on stage. Of course, ‘Redemption’ from the album of the same name (2023) was played. Frontman Jean Pageau was clear to audible during the subdued intro. Many were touched by the emotion in his voice. His emotion could also be seen in his physical expression, even in the instrumental pieces. This feeling was enhanced by the music.
Whenever the music allowed, drummer Jean-Sébastien Goyette hit it hard, yet he maintained his dynamics. Where he had to, he played appropriately gently, sometimes using sticks with soft ends. Moreover, he occasionally stroked the barchimes, very subtly. Guitarist Sylvain Moineau played wireless which gave him all the space he needed to walk across the stage, which he took advantage of. Michel and he granted each other the solos. At all times, the varied guitar playing they showed was to be enjoyed.
Pearls and Fire
In a number of songs, Jean played keytar, as in ‘Pearls and Fire’. Bassist Francois Fournier played alternately on his keyboard and on his bass. During an extended instrumental piece, Jean briefly left. He returned wearing a cap and an eye patch. In his hand he held a large, luminous ‘pearl’. Because of his theatrical way of performing, this came out extra beautifully. During the subdued songs, you could hear his emotion; at moments when he could, this agile man sought contact with the band members in a pleasant, amusing way. There was plenty of interaction between the band members, their dynamic energy was palpable in the hall.
In the rocking parts, Jean’s words were a bit harder to understand. But the real fans knew all the lyrics and sang along to all the songs completely, much to the band’s delight. The respectful audience listened attentively and kept pretty much silent even during the minimalist pieces. Antoine Michaud had an important part in several songs. He was highlighted at the right moments. He stood on a rise, and was not hidden behind his keys or tablet. As a result, it was easy to see that he too enjoyed playing.
Delusion Rain
Jean not only played keytar, but also flute, switching quickly from singing to flute playing at times. This could be seen and heard in ‘Another Day’, among others. After encouragement from Jean, people clapped along to the beat of the intro of ‘Delusion Rain’. Francois, Jean-Sébastien, Sylvain and Jean sang almost a cappella , their voices together forming a beautiful blend. Non verbally, Sylvain asked those present to sing along. Some did so confidently, others hesitantly. Antoine was playing half-dancing. Sylvain played kneeling, the neck of his guitar pointed towards the ceiling.
Pride
After the break, Mystery returned with the same energy and played some crowd favourites, including ‘Pride’. Sylvain was playing on the rise, facing Jean-Sébastien. Francois played relaxed but focused, his bass part was extra important here. The subdued part earned extra applause. Almost imperceptibly, volume and tempo went up again. Jean sang and played on his keytar. He also played a piece on his flute. During an instrumental piece, he enjoyed the cool guitar playing of Michel and Sylvain.
It was clear to see that the band members have a good relationship with each other, and that they were pleased with the respectful audience.
Both band and visitors enjoyed ‘Where Dreams Come Alive’ and ‘A Song for You’, among others. The many complex twists were well played. ‘Is This How the Story Ends?’ is from the latest album. Jean played flute during the intro of this epic. When he had his keytar on, he was playing alongside Michel. Again, during the harmony vocals, the beautiful blend of voices positively stood out. Jean-Sébastien held up the drumsticks and tapped them against each other. Jean and Sylvain clapped along to the beat of the rousing part, the audience joined in. From the way this song ended, you could tell this was the last song.
Shadow of the Lake
Of course, Mystery treated the audience to an encore. Jean appeared with hat and mask. This was for ‘Shadow of the Lake’. Both the subdued and power parts he sang with inspiration. Non-stop followed ‘Preachers Fall’, this was really the very last song. The audience had enjoyed an almost 2.5-hour performance. After the performance, it was busy at the merchandise. People bought something and/or got their albums signed. The band members took all the time they needed for that. Until well after midnight, it remained very cosy at venue De Bosuil.
Mystery was dynamisch in De Bosuil
De Canadese prog rockband Mystery werd eind jaren ’80 opgericht. Ze brachten diverse studio- en live albums uit. Hun live shows zijn altijd zeer goed. Fans gingen daarom met hoge verwachtingen naar Redemption Tour in De Bosuil. Ruim voordat de deuren vrijdag 15 november open gingen, stond een rij wachtende fans.
Redemption
Zonder show elementen verscheen de band op het podium, waarna ze direct begonnen te spelen. En dat klonk, zoals verwacht, meteen goed. Gitarist Michel St-Pere maakte vrij snel oogcontact, en glimlachte naar de fans. Van het begin af aan was te zien dat Mystery met plezier op het podium stond. Natuurlijk werd ‘Redemption’ van het gelijknamige album (2023) gespeeld. Frontman Jean Pageau was duidelijk te verstaan tijdens het ingetogen intro. Menigeen werd geraakt door de emotie in zijn stem. Zijn emotie was ook te zien in zijn fysiek expressie, zelfs in de instrumentale stukken. Dit gevoel werd versterkt door de muziek.
Als de muziek het toeliet, sloeg drummer Jean-Sébastien Goyette er flink op los, toch bleef hij zijn dynamiek behouden. Daar waar het moest speelde hij passend zacht, soms gebruikte hij stokken met zachte uiteinden. Bovendien beroerde hij af en toe, heel subtiel, de barchimes. Gitarist Sylvain Moineau speelde wireless wat hem alle ruimte gaf om over het podium te lopen, daar maakte hij gebruik van. Michel en hij gunden elkaar de solo’s. Steeds was het genieten van het gevarieerde gitaarspel dat zij lieten horen.
Pearls and Fire
In een aantal nummers speelde Jean op een keytar, zo ook in ‘Pearls and Fire’. Bassist Francois Fournier speelde afwisselend op zijn keyboard en op zijn bas. Tijdens een uitgebreid instrumentaal stuk liep Jean even weg. Hij kwam terug met een pet en een ooglapje op. In zijn hand had hij een grote, lichtgevende “parel”. Door zijn theatrale manier van performen, kwam dit extra mooi tot uiting. Tijdens de ingetogen nummers hoorde je zijn emotie, op momenten dat het kon zocht deze beweeglijke man op een leuke, grappige manier contact met de bandleden. Er was volop interactie tussen de bandleden onderling, hun dynamische energie was voelbaar in de zaal.
In de rockende delen waren de woorden van Jean wat minder goed te verstaan. Maar de echte fans kenden alle teksten en zongen alle nummers helemaal mee, dit tot groot plezier van de band. Het respectvolle publiek luisterde aandachtig en was ook tijdens de minimalistische stukken zo goed als stil. Antoine Michaud had in een aantal nummers een belangrijk aandeel. Hij werd op de goede momenten in het licht gezet. Hij stond op een rise, en was niet achter zijn toetsen of tablet verstopt. Hierdoor was goed te zien dat ook hij met plezier speelde.
Delusion Rain
Jean speelde niet alleen keytar, maar ook dwarsfluit, daarbij wisselde hij soms snel van zang naar fluitspel. Dat was onder ander te zien en te horen in ‘Another Day’. Na aanmoediging van Jean, klapte men mee op de maat van het intro van ’Delusion Rain’. Francois, Jean-Sébastien, Sylvain en Jean zongen zo goed als a capella , hun stemmen samen vormden een mooie blend. Non verbaal vroeg Sylvain de aanwezigen om mee te zingen. Dat deed de één vol overtuiging, een ander aarzelend. Antoine stond half dansend te spelen. Sylvain speelde knielend, de hals van zijn gitaar naar het plafond gericht.
Pride
Na de pauze kwam Mystery met dezelfde energie terug en speelde een aantal publiekslievelingen, waaronder ‘Pride’. Sylvain stond op de rise tegenover Jean-Sébastien te spelen. Francois speelde relaxed maar gefocust, zijn bas- aandeel was extra belangrijk hier. Het ingetogen deel leverde extra applaus op. Bijna ongemerkt gingen volume en tempo weer omhoog. Jean zong en speelde op zijn keytar. Daarnaast speelde hij een stukje op zijn dwarsfluit. Tijdens een instrumentaal stuk genoot hij van het gave gitaarspel van Michel en Sylvain.
Het was duidelijk te zien dat de bandleden onderling een goede relatie hebben, en dat ze blij waren met het respectvolle publiek.
Zowel band als bezoekers genoten onder andere van ‘Where Dreams Come Alive’ en ‘A Song for You’. De vele complexe wendingen werden goed gespeeld. ‘Is This How the Story Ends?’ komt van het nieuwste album. Jean speelde fluit tijdens het intro van deze epic. Toen hij zijn keytar om had, stond hij naast Michel te spelen. Weer viel tijdens de samenzang de mooie blend van de stemmen positief op. Jean-Sébastien hield de drumstokken omhoog en tikte ze tegen elkaar aan. Jean en Sylvain klapten mee op de maat van het opzwepende deel, het publiek deed mee. Aan de manier waarop dit nummer eindigde, merkte je dat dit het laatste nummer was.
Shadow of the Lake
Natuurlijk trakteerde Mystery de aanwezigen op een toegift. Jean verscheen met hoed en masker. Dit was voor ‘Shadow of the Lake’. Zowel de ingetogen als de power delen zong hij met bezieling. Non stop volgde ‘Preachers Fall’, dit was echt het allerlaatste nummer. Het publiek had genoten van een bijna 2,5 uur duurden optreden. Na het optreden was het druk bij de merchandise. Men kocht nog wat, en/of liet albums signeren. De bandleden namen daar alle tijd voor. Het was tot ruim na middernacht erg gezellig in De Bosuil.