Als je deze recensie liever in het Nederlands leest, kun je hier klikken

Now that almost all concerts have come to a standstill again, De Bosuil in Weert makes a virtue of necessity. They organise intimate ‘Sit Happens’, accessible to the legal maximum of 30 people. Normally, the venue has a capacity up to 650 visitors. But for these special concerts, De Bosuil has been transformed into a small room with the atmosphere of a living room, including candles and cosy vintage lamps.
On Sunday 7 December Jan Bas was programmed in the afternoon and evening. Both performances were sold out, no wonder because he has been frontman of the Belgian blues band Rusty Roots for almost 15 years. He also sang in soundtracks of among others ‘Safety First: The Movie‘ and the Belgian documentary series ‘Paradise City‘. With the Starman Band he toured Belgium last year. Who would have thought then that 2020 would be such a strange year? But both Jan and the visitors of De Bosuil were happy that we were finally allowed to go again. The cosy stage setting was in keeping with the homely decor of the venue.

Tennessee whiskey
With 30 men, there was, of course, a modest, but no less sincere applause when Jan appeared. His nice answer was: “Wait, I might disappoint you“. After two good covers (‘Tennessee whiskey‘ and ‘She’s better than you‘) he changed his acoustic guitar for an electric one. Due to a small defect on his guitar, he used a pair of pliers to tune it, which also worked. Van Rusty Roots played on ‘Smiling face‘, of course he started subdued. The slightly rough edge, and the emotion on his voice came to the fore nicely in this ballad. On some of the songs Jan had to cheat for the lyrics, which sometimes felt a bit uncomfortable. Occasionally it looked as if he had completely forgotten the lyrics, but he always sang on. His beautiful voice has quite a wide range, both in volume and pitch. With respect for the original, he gave his own sound to covers such as ‘Fast car‘ (Tracy Chapman) and ‘I got the blues‘ by Labi Siffre. Jan did not only play songs by a variety of artists. He also drew his inspiration from several decades. He even played ‘In the Ghetto‘ by Elvis, which gradually became more and more his own version. The ending was nicely played small and came closer to the original.

Rusty Roots
There were quite a lot of Belgian fans present. In between the songs Jan made a joke with them once in a while, so the atmosphere became even more cosy. Of course, Jan played a number of songs by Rusty Roots, to be honest: sometimes you missed the atmosphere of the entire band. This is partly because Jan didn’t make eye contact with the audience during the songs, while they were so close. But this modest way of performing suits him. Thus, he managed to perform ‘Electrified‘ and the groovy ‘Backdoorman‘ very well. It’s a man’s world’ has been covered countless times, each in his own way. And Jan also showed his own, beautiful version. That was his last song, but he came back for an encore.

Wicked games
First, he played ‘Wicked games‘ by Chris Isaak. He sang this beautifully subdued, in the end even fragile. Finally, he played a song by a more unknown musician: O.V. Wright. But when hearing the first sounds of ‘Lets straighten it out‘ there was some recognition by the audience. That’s how this pleasant performance came to an end. Because the bar had to stay closed, the visitors left almost immediately. So, it was quickly quiet in De Bosuil, an unreal experience. They secretly missed the cosy chat with a drink. Still, the visitors were glad that a concert visit to De Bosuil was possible again.

Facebook: Jan Bas

Jan Bas gaf een gezellig Sit Happens concert in De Bosuil

Nu bijna alle concerten weer stilliggen maakt De Bosuil in Weert van de nood een deugd. Zij organiseren intieme ‘Sit Happens’, toegankelijk voor het wettelijk aantal van maximaal 30 personen. De zaal heeft een normaal een capaciteit van 650 bezoekers. Maar voor deze speciale concerten is De Bosuil omgetoverd tot een kleine zaal met de sfeer van een huiskamer, inclusief kaarsjes en gezellige vintage lampen.
Op zondag 7 december stond Jan Bas ’s middags èn ’s avonds geprogrammeerd. Beide optredens waren uitverkocht, geen wonder want hij is al bijna 15 jaar frontman van de Belgische bluesband Rusty Roots. Daarnaast zong hij soundtracks in van onder andere ‘Safety First: The Movie’ en de Belgische documentaire serie ‘Paradise City’. Met de Starman Band tourde hij vorig jaar door België. Wie had toen kunnen denken dat 2020 zo’n raar jaar zou worden? Maar zowel Jan als de bezoekers van De Bosuil waren blij dat we eindelijk weer mochten. De gezellige podiumsetting sloot aan bij de huiselijke inrichting van de zaal.

Tennessee whiskey
Met 30 man was er natuurlijk een bescheiden, maar niet minder gemeend applaus toen Jan opkwam. Zijn leuke antwoord hierop was: “Wacht maar, straks valt het tegen”. Na twee goede covers (‘Tennessee whiskey’ en ‘She’s better then you’) wisselde hij zijn akoestische gitaar voor een elektrische. Door een klein mankement aan zijn gitaar gebruikte hij een tangetje om te stemmen, dat werkte ook. Van Rusty Roots speelde bij ‘Smiling face’, natuurlijk begon hij ingetogen. Het lichte ruwe randje, en de emotie op zijn stem kwamen in deze ballad mooi naar voren. Bij een aantal nummers moest Jan spieken voor de songteksten, dat voelde soms wat ongemakkelijk aan. Een enkele keer leek het of hij de tekst kwijt was, maar hij zong altijd door. Zijn mooie stem heeft vrij groot bereik, zowel in volume als in toonhoogte. Met respect voor het origineel, gaf hij zijn eigen sound aan covers zoals ‘Fast car’ (Tracy Chapman) en ‘I got the blues’ van Labi Siffre. Jan speelde niet alleen nummers van uiteenlopende artiesten. Hij haalde zijn inspiratie ook uit verschillende decennia. Hij speelde zelfs ‘In the Getto’ van Elvis, ook dit werd gaandeweg steeds meer een geheel eigen versie. Het einde was mooi klein gespeeld en kwam dichterbij het origineel.

Rusty Roots
Er waren best veel Belgische fans aanwezig. Tussen de nummers door maakte Jan af en toe een grapje met hen, zo werd de sfeer nog gezelliger. Natuurlijk speelde Jan een aantal nummers van Rusty Roots, eerlijk is eerlijk: soms miste je de sfeer van de complete band. Dit komt deels doordat Jan tijdens de nummers geen oogcontact maakte met het publiek, terwijl men zo dichtbij zat. Maar deze bescheiden manier van performen past bij hem. Zodoende wist hij ‘Electrified’ en het groovy ‘Backdoorman’ toch goed neer te zetten. ‘It’s a mans world’ is al talloze malen gecoverd, ieder op zijn eigen manier. En ook Jan liet zijn eigen, mooie versie horen. Dat was zijn laatste nummer, maar hij kwam terug voor een toegift.

Wicked games
Eerst speelde hij ‘Wicked games’ van Chris Isaak. Dit zong hij mooi ingetogen, op het laatst zong hij zelfs breekbaar. Als laatste speelde hij een nummer van een wat onbekendere muzikant: O.V. Wright. Maar bij het horen van de eerste klanken van ‘Lets straighten it out’ was er toch wat herkenning bij het publiek. Zo kwam er aan dit gezellige optreden een einde. Doordat de bar dicht moest blijven, gingen de bezoekers vrijwel meteen weg. Zo was het snel stil in De Bosuil, een onwerkelijke ervaring. Want stiekem miste men wel het gezellige napraten met een drankje erbij. Toch waren de bezoekers bij dat een concert bezoek aan De Bosuil weer mogelijk was.

Facebook: Jan Bas