‘Empty’ is the new album by singer/multi-instrumentalist Kristoffer Gildenlöw.
The quiet start of ‘Time To Turn The Page’ touches me immediately. The vocals sound distorted and are sometimes quite sharp and cynical in sound. Suddenly, the tempo and volume of the music are higher, a cynical laugh is heard. The music remains intense, this flows into a minimalist played part, the music getting under my skin. In ‘The End Of The Run’, the creator keeps trying to help the human being. Man knows what is right, but keeps making wrong choices. Kristoffer’s quiet vocals sound sombre. The calm music contains, almost unnoticed, a fair amount of (vocal) details. At some point, there seems to be some frustration in Kristoffer’s voice. During an instrumental piece that follows this, the volume is turned up for a moment. Very slowly, this beautifully constructed song extinguishes, as if nothing more exists.
‘He’s Not Me’ is about the constant search for who we are. The “constant” rhythm suits the continuous search. Again, the (stacked) vocals form an ultimate balance with the music. Moreover, all the instruments are in perfect harmony with each other.
Both the rhythm and the melody make ‘Black & White’ have a pleasant flow. This song is an ode to the heroes of the past who were important to humanity. Until the last second, you can hear gentle details. ‘Down We Go’ also has a very tender start, the sober vocals fitting the mood. Kristoffer explains that in our selfish society, we like to point an accusing finger at someone else. The moment we stand in front of our creator, it turns out we have not seen our own mistakes. The (stacked) vocals and music remain in roughly the same, pleasant flow, which is how this song seems to end. But there follows a cool turn to a compelling instrumental piece, with fantastic guitar playing. Despite the contrasts with “the first part” of this song, the unity remains.
A person is at the end of his/her life in “Means To An End”. This person is ready for the end, yet the fire continues to burn, and with it the desire to stay alive. The listener is free to give their own interpretation to the sudden end of this song. Two people dream in the melancholic ‘Beautiful Decay’ of leaving their small village and following their dreams. Years pass, until it is too late to go. The dreams die away…
Soft, spherical sounds of ‘Empty’ flow back and forth in the headphones. Slowly, volume and disquiet increase… and decrease again. People keep asking for help for the misery they have caused themselves. The creator is in a dilemma: is he going to delete humanity to start all over again? Or will he leave everything as it is? He feels he is failing, he feels empty. You can hear the despondency in the vocals. You feel the emotion in the instrumental part too. The guitar playing is fabulous, the fade out could perhaps have lasted a little longer.
The lyrics are sometimes hard to fathom. But you feel and hear that the way of singing constantly forms a unity with the music. The music itself is also fantastic: strings, the rhythm section, guitars and keys, everything is balanced with each other. Because of its sobriety, ‘Empty’ may need some time to grow. The music is generally calm, yet you keep hearing new details. The tempo and volume changes are sublimely added. ‘Empty’ is an album to enjoy in peace.
(90/100)(New Joke Music)
Social media:
Website: Kristoffer Gildenlöw
Facebook: Kristoffer Gildenlöw
Tracklist:
01 – Time To Turn The Page – 03:35
02 – The End Of The Run – 04:37
03 – Harbinger Of Sorrow – 04:29
04 – He’s Not Me – 05:56
05 – Black & White – 05:25
06 – Down We Go – 07:33
07 – Turn It All Around – 03:15
08 – Means To An End – 04:04
09 – Beautiful Decay – 04:02
10 – The Brittle Man – 02:30
11 – Saturated – 04:58
12 – Empty – 09:53
Line up:
Kris – Vocals (lead, backing), bass guitar (fretted, fretless), electric guitar, acoustic guitar, mandolin, keyboards, percussion
Dirk Bruinenberg – Drums
Jeroen Molenaar – Drums
Joris Lindner – Drums and Hammond Organ
Paul Coenradie – Guitar solos
Marcel Singor – Guitar solo
Patrick Drabe – Guitar solo
Ola Sjönneby – Brass
Ben Mathot – Violin
Anne Bakker – Violin and Viola
Maaike Peterse – Cello
Jan Willem Ketelaers – Backing Vocals
Erna Auf der Haar – Backing Vocals
Kristoffer Gildenlöw – Empty
‘Empty’ is het nieuwe album van zanger/multi-instrumentalist Kristoffer Gildenlöw.
De rustige start van ‘Time To Turn The Page’ raakt me meteen. De zang klinkt vervormd en is soms vrij scherp en cynisch van klank. Ineens zijn tempo en volume van de muziek hoger, er klinkt een cynisch lachje. De muziek blijft intens, dit vloeit over naar een minimalistisch gespeeld deel, de muziek kruipt onder mijn huid. In ‘The End Of The Run’ blijft de schepper proberen de mens te helpen. De mens weet wat goed is, maar blijft verkeerde keuzes maken. De zachte zang van Kristoffer klinkt somber. De rustige muziek bevat bijna ongemerkt redelijk wat (vocale) details. Op een gegeven moment lijkt er wat frustratie in de stem van Kristoffer te klinken. Tijdens een instrumentaal stuk wat hierop volgt is het volume korte tijd wat hoger. Heel langzaam dooft dit prachtig opgebouwde nummer uit, alsof er niets meer bestaat.
‘He’s Not Me’ gaat over de constante zoektocht naar wie we zijn. Het “constante”ritme past bij het alsmaar doorgaan. Ook hier vormt de (gestapelde) zang een ultieme balans met de muziek. Bovendien zijn alle instrumenten onderling in perfecte harmonie met elkaar.
Zowel het ritme als de melodie hebben van ‘Black & White’ een aangename flow. Dit nummer is een ode aan de helden uit het verleden die belangrijk waren voor de mensheid. Tot en met de laatste seconde hoor je zachte details. Ook ‘Down We Go’ heeft een hele zachte start, de sobere zang past bij de sfeer. Kristoffer vertelt dat we in onze egoïstische samenleving graag met een beschuldigende vinger naar een ander wijzen. Op het moment dat we voor onze schepper staan, blijkt dat we onze eigen fouten niet gezien hebben. De (gestapelde) zang en muziek blijven in ongeveer dezelfde, aangename flow, zo lijkt dit nummer te eindigen. Maar er volgt een gave wending naar een meeslepend instrumentaal stuk, met fantastisch gitaarpel. Ondanks de contrasten met “het eerste deel” van dit nummer, blijft de eenheid bewaard.
Een mens is aan het einde van zijn/haar leven in ’Means To An End’. Deze persoon klaar is voor het einde, toch blijft het vuur branden, en daarmee de wens om te blijven leven. De luisteraar mag zelf een invulling geven aan het plotseling einde van dit nummer. Twee mensen dromen in het melancholische ‘Beautiful Decay’ om uit hun kleine dorp weg te gaan en hun dromen te volgen. Jaren gaan voorbij, totdat het te laat is om te gaan. De dromen sterven weg…
Zachte, sferische geluiden van ‘Empty’ lopen heen en weer in de koptelefoon. Langzaam nemen volume en ontrust toe.. en weer af. De mensen blijven hulp vragen voor de ellende die ze zelf veroorzaakt hebben. De schepper zit met een dilemma: gaat hij de mensheid verwijderen om opnieuw te kunnen starten? Of laat hij alles zoals het is? Hij vindt dat hij faalt, hij voelt zich leeg. De moedeloosheid hoor je in de zang. Je voelt de emotie ook in het instrumentale deel. Het gitaarspel is gaaf, de fade out had misschien wat langer mogen duren.
De teksten zijn soms moeilijk te doorgronden. Maar je voelt en hoort dat de manier van zingen constant één geheel vormt met de muziek. Ook de muziek zelf is fantastisch: strijkinstrumenten, de ritmesectie, gitaren en toetsen, alles is in balans met elkaar. Vanwege de soberheid moet ‘Empty’ misschien even groeien. De muziek is over het algemeen rustig, toch hoor je steeds weer nieuwe details. De tempo en volume wisselingen zijn subliem toegevoegd. ‘Empty’ is een album om in alle rust van te genieten.
(90/100)(New Joke Music)