Everyone knows Ton Scherpenzeel from his prog band Kayak. But this musical jack-of-all-trades has done much more, he has written music for children’s musicals, among other things, and has been working with the Dutch comedian Youp van ’t Hek since 1985. Ton also releases solo albums. For those who are not yet familiar with his solo work: it is very different from what you are used to from Kayak. His fifth folk/baroque album is called ‘Velvet Armour’, and was released on 15 October. It comes with a 50-page songbook, it’s a true collector’s item.

‘The Rose and Crown’ has a spherical start, all kinds of details flow into one another.
The narrative vocals sound distorted and feel almost like a dream. About halfway, the folk elements come to the fore, the atmosphere (in the inn) is very cosy. Not all words can be understood, but with the red velvet book in hand, the fictional story can be followed. In ‘River to the Sea’, Ton’s high-pitched, remarkable singing stands out. His soft voice suits the finely built man we have known for so long. Vocals and the various layers in the music melt together nicely. The whole thing is much more complicated than you would notice on a first listen.

The vocals are regularly stacked up nicely, you can hear that in the title track, in which the atmosphere is exhilarating. The harmony between rhythm and melody is also very good here. After the title track, the melancholy in Lily’s Lament’ is beautifully expressed by the violin playing. It’s great to hear how versatile the string instruments are used on this album. ‘Mirrors of Versailles’, for instance, is more classically oriented, with various rests. Again, there is the harmony between music and vocals, as well as the subtly added (wordless) choral singing. Here you feel the rich, royal atmosphere of centuries ago.

The piano playing in ‘My Heart Never Changed’ is moving. The string instruments provide beautiful, subtle details. When the vocals seem to be going against each other for a moment, the balance remains. Every song has several beautiful details, sometimes even up to the last few seconds of a song. Even when a song ends quite suddenly, it is never cut off a second too early. ‘Egg Dance’ has a super intro, the balance between rhythm and melody is again excellent in this folk song. The division of the songs on the CD is very well chosen, because after this one the melancholy returns.
Ton clearly has an eye and ear for detail. So, time goes by far too quickly and we arrive at the instrumental ‘River to the Sea’. This is a beautiful ending to an exceptional album.

‘Velvet Armour’ is an album that has to grow. If you are not familiar with Ton’s soft singing voice, you might have to get used to it. The balance between vocal and instrumental is fine. The atmosphere is cheerful in one song, another has melancholier. The mix and/or alternation of folk and classical elements is very good. You can hear the different ways the violins are used. Despite the many details, the whole album is easy to listen to, but at the same time you are triggered to listen intensively. This is also due to the clear sound. ‘Velvet Armour’ is too special to just listen to at home (or on the road). Actually, this album should be played integrally live in the theatres. Then one can witness all the details that can be heard, live. Who knows, maybe this dream will become reality one day!

(84/100) (Friendly Folk Records)

Social media:
Website: Ton Scherpenzeel
Facebook: Ton Scherpenzeel

Ton Scherpenzeel – Velvet Armour

Iedereen kent Ton Scherpenzeel van zijn prog band Kayak. Maar deze muzikale duizendpoot heeft veel meer gedaan, hij schreef onder andere muziek voor kindermusicals, en werkt al sinds 1985 samen met Youp van ‘t Hek. Daarnaast brengt Ton ook solo albums zijn. Voor wie nog niet bekend is met zijn solo werk: het is heel wat anders dan men gewend is van Kayak. Zijn vijfde folk/barok album heet ‘Velvet Armour’, en kwam 15 oktober uit. Hier zit een songbook bij, zeg maar gerust een collectors item, van ruim 50 bladzijden.

‘The Rose and Crown’ heeft een sferische start, allerlei details vloeien in elkaar over.
De verhalende zang klinkt vervormd en voelt bijna als een droom. Ongeveer halverwege komen de folk elementen duidelijk naar voren , de sfeer (in de herberg) is heel gezellig. Niet alle woorden zijn goed te verstaan, maar met het rode fluwelen boek in de hand, is het fictieve verhaal wel te volgen. In ‘River to the Sea’ valt de hoge, markante zang van Ton op. Zijn zachte stem past de fijn gebouwde man die we al zo lang kennen. Zang en de diverse laagjes in de muziek smelten mooi samen. Het geheel zit veel ingewikkelder in elkaar dan dat je bij de eerste luisterbeurt in de gaten hebt.

De zang is regelmatig mooi gestapeld, dat hoor je onder andere in de titeltrack, waarin de sfeer opgewekt is. De harmonie tussen ritme en melodie is ook hier zeer goed. Na de titeltrack wordt de melancholie in Lily’s Lament’ prachtig neergezet door het vioolspel. Het is fantastisch om te horen hoe veelzijdig de strijkinstrumenten op dit album zijn gebruikt. Zo is ‘Mirrors of Versailles’ meer klassiek georiënteerd, er zijn diverse rusten in verwerkt. Weer is er de harmonie tussen muziek en zang, dat geldt ook voor de subtiel toegevoegde (woordeloze) koorzang. Hier voel je de rijke, koninklijke sfeer van eeuwen geleden.

Het piano spel in ‘My Heart Never Changed’ is ontroerend. De strijkinstrumenten zorgen voor prachtige, subtiele details. Als s de zang even tegen elkaar in lijkt te gaan, blijft de balans bestaan. Ieder nummer heeft diverse mooie details, soms zelf tot en met de laatste paar seconden van een nummer. Ook als een nummer vrij plotseling eindigt, is het nergens een seconde te vroeg afgekapt. ‘Egg Dance’ heeft een super intro, de balans tussen ritme en melodie is weer uitmuntend in dit folk nummer. De verdeling van de nummers op de cd is zeer goed gekozen want hierna komt de melancholie weer aanbod.
Ton heeft duidelijk oog en oor voor detail. Zodoende gaat de tijd veel te snel en zijn we aangekomen bij het instrumentale ‘River to the Sea’. Dit is een prachtige afsluiter van een bijzonder album.

‘Velvet Armour’ is een album dat zeker moet groeien. Als je de zachte zangstem van Ton nog niet kent, moet je er misschien even aan wennen. De balans tussen vocaal en instrumentaal is prima. De sfeer is in het ene nummer vrolijk, een ander nummer heeft meer melancholie. De mix en/of afwisseling van folk en klassieke elementen is zeer goed. Je hoort de verschillende manieren waarop de violen ingezet zijn. Ondanks de vele details luistert het geheel gemakkelijk weg, tegelijkertijd word je wel getriggerd om intens te luisteren. Dat komt ook door het heldere geluid. ‘Velvet Armour’ is te speciaal om alleen maar thuis (of onderweg) naar te luisteren. Eigenlijk hoort dit album integraal live gespeeld te gaan worden in de theaters. Dan kan men alle details die te horen zijn, live meemaken. Wie weet wordt deze droom ooit werkelijkheid!

(84/100) (Friendly Folk Records)