---

The Emerald Dawn is a symphonic prog rock band from England. Tree Stewart and Ally Carter are not only the vocalists, they are also multi-instrumentalists. Apart from symphonic rock, they also use crossovers to jazz and experimental music, among others. Tree again has done the art-work.

‘Out of Time’ has a warm, classically-oriented start. Pretty soon, rocking elements are added. The interplay of different instruments, styles and dreamy vocals is beautiful. The differences in tempo and volume are not very big, but there are quite a lot of details. After a sudden turn, a pleasant proggy instrumental piece follows. At times, the music seems to go against each other for a while. There is a lot of variation in instruments, some of which can be heard quite extensively. There is a slight echo on the percussion at times. The guitar playing is regularly compelling, with the bass occasionally coming to the fore. This opening track is divided into chapters, at those moments the twists and turns of clearer. The minimalist part is spherical, you can hear pitch differences in the warm sounds of the percussion. Some details you only hear after a few times, as they are a bit further “hidden under the music”. That’s why you have to take some time to let the music sink in. You hear experimental music, sometimes with a hint of Arabic atmosphere. Another time with jazz influences. The sound of this epic is slightly on the dull side, so the music touches me just a little less. But the transition to classical elements with guitar playing along is beautiful. The build-up to the end is surprising.

Both the blend and the alternation of various musical instruments in ‘Timeless’ are special. So are the low and high notes, the variations in tempo and the details. This largely instrumental track is quite calm in its structure, yet there is quite a lot to listen to. Just before the end, the tempo speeds up for a while, before ending very calmly again. Also in ‘The March of Time’ the peculiar but harmonious relationship of rhythm and melody, plus the great contrasts between high and low notes, remains. The electronic sounds of keys feature generously, in addition to unusual sound effects. When vocals join in, they are interwoven with the music. Slowly, very slowly, this final track extinguishes.

Because of the details, album comes out best when listening with headphones. ‘In Time’ does need to grow, which is probably best achieved by just listening without being occupied with other things.

(82/100) (Own Management)

Social media:
Facebook: The Emerald Dawn.
Website: The Emerald Dawn.

---

The Emerald Dawn – In Time

The Emerald Dawn is een symfonische prog rock band uit Engeland. Tree Stewart en Ally Carter zijn niet alleen de vocalisten, ze zijn ook multi-instrumentalist. Behalve symfo rock maken ze ook gebruik van cross-overs naar onder andere jazz en experimentele muziek. Tree heeft ook nu weer het art-work verzorgd.

‘Out of Time’ heeft een warme, klassiek georiënteerde start. Vrij snel worden er rockende elementen aan toegevoegd. Het samenspel van de verschillende instrumenten, stijlen en de dromerige zang is mooi. De verschillen in tempo en volume zijn niet heel groot, maar er zijn best veel details. Na een plotselinge wending volgt er een aangenaam proggy instrumentaal stuk. Soms lijkt de muziek even tegen elkaar in te gaan. Er is veel variatie in instrumenten, sommige zijn vrij uitgebreid te horen. Op de percussie zit soms een lichte echo. Het gitaarspel is regelmatig meeslepend, de bas komt af en toe naar de voorgrond. Deze openingstrack is in hoofdstukken ingedeeld, op die momenten zijn de wendingen van duidelijker. Het minimalistische deel is sferisch, je hoort toonhoogte verschillen in de warme klanken van de percussie. Sommige details hoor je pas na paar keer, want ze zitten wat verder “onder de muziek verstopt”. Daarom moet je wel even de tijd nemen om de muziek op je in te laten werken. Je hoort experimentele muziek, soms met een vleugje Arabische sfeer. Een andere keer met jazz invloeden. Het geluid van deze epic is iets aan de doffe kant, waardoor de muziek me net iets minder raakt. Maar de overgang naar klassieke elementen met meespelend gitaarspel is mooi. De opbouw naar het einde is verrassend.

Zowel de melange als de afwisseling van diverse muziekinstrumenten in ‘Timeless’ is bijzonder. Dat geldt ook voor de lage en hoge tonen, de variaties in tempo en de details. Deze grotendeels instrumentale track is vrij rustig van opzet, toch is er behoorlijk veel om naar te luisteren. Vlak voor het einde neemt het tempo even toe, om vervolgens weer heel kalm te eindigen. Ook in ‘The March of Time’ blijft de bijzondere maar harmonieuze verhouding van ritme en melodie, plus de grote contrasten tussen hoge en lage tonen bestaan. De elektronische klanken van toetsen komen royaal aan bod, daarnaast zijn er aparte geluidseffecten. Als de zang erbij komt, wordt deze verweven met de muziek. Langzaam, heel langzaam dooft deze laatste track uit.

Door de details komt album het beste tot zijn recht als je met koptelefoon luistert. ‘In Time’ moet wel groeien, dat lukt waarschijnlijk het beste door alleen maar te luisteren zonder dat je met andere dingen bezig bent.

(82/100) (Eigen Beheer)