Irish progressive rock band M-Opus drew inspiration from Irish mythology for their third album, ‘At The Mercy Of Manannán’. The Sea God Manannán was the king of the ‘Other World’. The album is about sailors who encounter ancient Celtic gods during a dangerous mission. As with their previous albums, their inspiration comes from the 1970s, this time 1972. ‘At The Mercy Of Manannán’ is their first album released as a four-piece.
‘Setting Off’ is a melancholic opening track. Despite the quiet flow, there is a fair amount of detail in the music. The distribution between highs and lows is fine.
You can already hear the 70s influences during the intro of ‘Riverflow’. During the vocal parts, the music is a bit calmer in its structure, this forms a good harmony with the voice of Jonathan Casey, who is also keyboardist and bassist. The vocal parts are interspersed with extended instrumental parts. These are both subdued, and proggy pieces. The latter includes a nice amount of bass and keys. Through the sound of rippling water, it flows into the instrumental ‘Whirlpool’. Here, quite a lot comes at you. Initially, you hear a lot of keys, interspersed with dynamic drumming. Moreover, you hear very good guitar playing. This track ends very calmly. The mysterious intro of ‘To The Other Side’ suits it perfectly. So do the acoustic guitar sounds and the calm vocals. There are nice details and several (cool) changes. From the music alone, you don’t really feel what story is behind it. You need the lyrics for that. Fortunately, Jonathan sings pretty clearly, besides, you can read the lyrics along. But even without listening to the lyrics, you can enjoy the vocals and music. Just before the end, there is a surprising transition to a minimalist piece.
‘Na Bruídaí’ is rousing in style. But singing along, only few will be able to. Because this song is sung in Irish. Especially during the extended instrumental piece, there are surprising changes in tempo and volume. Sometimes the rhythms seem to go against each other, but the balance is maintained. At times, quite a lot comes at you, this song is so beautifully arranged!
Among all the prog, the beautiful, clear sound of the cymbals still stands out. Everywhere the sound is good, this makes the layers and details stand out beautifully. This can also be heard in ‘Valley Of Elah’. This is perhaps the most accessible song on the album, and during a live concert will certainly call for audience interaction. The atmosphere of ‘Scaling Novas’ matches this nicely. At moments, the vocals are layered, sometimes interspersed with, for instance, organ playing. Everything is nicely spread over the headphones. The end flows calmly into the instrumental ‘Carnivale’. Also this final track has unusual but captivating rhythms, twists, sounds and details. This remains until the very last second.
Again, this third album by M-Opus is very special. The structure of the songs, as mentioned earlier, is very good. The cool guitar playing is very cutting at times. A lot of keys can be heard. But bass and drums/percussion are also amply present. The ’70s roots can be heard again, but do not dominate. ‘At The Mercy Of Manannán’ is complex, proggy, yet accessible.
(90/100)
Social media:
Website: M-Opus
Facebook: M-Opus
Bandcamp: M-Opus
Tracklist:
01 – Setting Off – 02:02
02 – Riverflow – 06:45
03 – Whirlpool – 03:14
04 – To The Other Side – 09:03
05 – Na Bruídaí – 07:55
06 – Valley Of Elah – 04:07
07 – Scaling Novas – 03:08
08 – Carnivale – 05:14
Line-up:
Jonathan Casey: vocals, keyboard, bass
Mark Grist: drum
PJ O’Connell: guitar
James Dunne: bass
Colin Sullivan: guitar
M-Opus – At The Mercy Of Manannán
De Ierse progressieve rockgroep M-Opus heeft zich voor hun derde album, At The Mercy Of Manannán’, laten inspireren door de Ierse mythologie. De Zeegod Manannán was de koning van de ‘Andere Wereld’. Het album gaat over zeelieden die tijdens een gevaarlijke missie oude Keltische goden tegenkomen. Net als bij hun vorige albums, komt hun inspiratie uit de jaren 70, deze keer 1972. ‘At The Mercy Of Manannán’ is het eerste album dat ze als viertal uitbrengen.
‘Setting Off’ is een melancholische openingstrack. Ondanks de rustige flow, zijn er redelijk wat details in de muziek. De verdeling tussen hoge en lage tonen is prima.
Je hoort de invloeden uit de jaren 70 al tijdens het intro van ‘Riverflow’. Tijdens de vocale delen is de muziek wat kalmer van opzet, dit vormt een goede harmonie met de stem van Jonathan Casey, die ook toetsenist en bassist is. De vocale delen worden afgewisseld met uitgebreide instrumentale delen. Dit zijn zowel ingetogen, als proggy stukken. In deze laatste zit onder andere lekker veel bas en toetsen. Via het geluid van kabbelend water, loopt het over naar het instrumentale ‘Whirlpool’. Hier komt er best veel op je af. In eerste instantie hoor je veel toetsen, afgewisseld met dynamisch drumwerk. Bovendien hoor je zeer goed gitaarspel. Deze track eindigt heel kalm. Het mysterieuze intro van ‘To The Other Side’ past daar prima bij. Dat geldt ook voor de akoestische gitaarklanken en de rustige zang. Er zijn leuke details en diverse (gave) veranderingen. Aan de muziek alleen voel je niet goed welk verhaal er achter zit. Daar heb je de tekst wel voor nodig. Gelukkig zingt Jonathan behoorlijk duidelijk, bovendien kun je de teksten meelezen. Maar ook zonder dat je naar de teksten zou luisteren, kun je wel degelijk genieten van zang en muziek. Vlak voor het eind is er een verrassende overgang naar een minimalistisch stukje.
‘Na Bruídaí’ is opzwepend van opzet. Maar meezingen, dat zullen maar weinig mensen kunnen. Want dit nummer is in het Iers gezongen. Vooral tijdens het uitgebreide instrumentale stuk zijn er verrassende veranderingen in tempo en volume. Soms lijkt het ritme tegen elkaar in te gaan, maar de balans blijft bewaard. Met vlagen komt er best veel op je af, dit nummer is zo mooi opgezet!
Tussen alle prog door valt toch het prachtige, heldere geluid van de cimbalen op. Overal is het geluid goed, hierdoor komen de laagjes en de details mooi tot uiting. Dat is ook terug te horen in ‘Valley Of Elah’. Dit is misschien wel het toegankelijkste nummer op het album, en zal tijdens een live concert zeker vragen om interactie met het publiek. De sfeer van ‘Scaling Novas’ sluit hier mooi bij aan. De zang is met vlagen in laagjes, soms afgewisseld met bijvoorbeeld orgelspel. Alles is prima verdeeld over de koptelefoon. Het einde loopt kalm over naar de instrumentale ‘Carnivale’. Ook deze afsluiter heeft ongewone maar boeiende ritmes, wendingen, geluidjes en details. Dit blijft tot de allerlaatste seconde.
Ook dit derde album van M-Opus is weer heel bijzonder. De structuur van de nummers is, zoals eerder gezegd, zeer goed. Het gave gitaarspel is met vlagen erg snell. Er zijn veel toetsen te horen. Maar ook bas en drum/percussie zijn ruim aanwezig. De roots van de ’70’s zijn terug te horen, maar overheersen niet. ’At The Mercy Of Manannán’ is complex, proggy, maar toch toegankelijk.
(90/100)