Prog enthusiasts may know multi-instrumentalist Eivind Lorentzen from the Norwegian band Gentle Knife. Unfortunately, this band has ceased to exist, but Eivind continues to make music. His new album is called “Leave Nobody Behind”. It consists of five instrumental tracks, each followed by one or two poems. These are recited by Brian Talgo.
‘Leave Nobody Behind (full version)’ has a calm start. The diversity of instruments, and the way they are played and combined, create a special blend. The mix of rhythm and melody is surprising. There is a touch of rock, the sound is a little too flat. But the sound is well spread across the headset. The first poem Brian reads is called “Autumn”. He has a low, slightly hoarse voice and clear pronunciation.
The detailed played “Offering to Lares” occasionally has a touch of Eastern sounds. The (electronic-sounding) keys blend with the other instruments. Some of the percussion has a slight dullness to it. Some elements reappear, with most transitions transforming gradually. The build-up towards the end is beautifully slow. The poems “Evening” and “Lament” are accompanied by string instruments.
“Dimensions of Hope 1” contains a unique blend of saxophone, keys, rhythm and melody, among other things. You can also hear a blend of rock and jazz, for example. There are quite a few repetitions in the music, which may cause your attention to wander. The short “rest” is surprising.
In “The Dark Hours of My Being” you only hear Brian’s voice, while in “Solitude” his voice is supported by a touch of music.
After “Leave Nobody Behind (piano and strings)” comes “Symbols”. Just as the violin playing gets under my skin, the poem begins. For the first time, Brian’s voice is just a little too loud for the delicate music. The same applies to “Remembrance”. His voice is beautiful, but the minor imbalance takes away some of the emotion.
There are differences, but you can hear that “Dimensions of Hope 2” fits with “Dimensions of Hope 1”. The music sometimes “goes against itself”. Here, the sound of the percussion is sometimes a little too tinny-sounding. There seems to be a turning point, but the music continues in much the same way. ‘Autumnal Day’ also has a brief intro, with a good balance between the subdued music and Brian’s voice. The soft bird sounds fit in perfectly. The end of this last poem could have faded out a little more slowly.
A number of repetitions feel somewhat unnatural/artificial. Moreover, there are sometimes quite a few of them, which means that some details and changes in the instruments are less noticeable. Otherwise, the blend between the instruments and the way they are played is good. “Leave Nobody Behind” is a beautiful, subdued album
(75/100) (Apollon Records).
Tracklist:
01 – Leave Nobody Behind (full version) – 9:20
*Autumn – 1:03
02 – Offering to Lares – 7:40
* Evening – 0:49
* Lament – 1:34
03 – Dimensions of Hope 1 – 6:28
*The Dark Hours of My Being – 1:00
* Solitude – 1:32
04 – Leave Nobody Behind (piano and strings) – 4:33
*Symbols – 0:52
*Remembrance – 1:12
05 – Dimensions of Hope 2 – 4:49
*Autumnal Day – 2:20
Lorentzen – Leave Nobody Behind
Prog liefhebbers kennen multi-instrumentalist Eivind Lorentzen misschien van de Noorse band Gentle Knife. Deze band is helaas gestopt, maar Eivind blijft muziek maken. Zijn nieuwe album heet ‘Leave Nobody Behind’. Dit bestaat uit vijf instrumentale tracks, steeds gevolgd door één of twee gedichten. Deze worden voorgedragen door Brian Talgo.
‘Leave Nobody Behind (full version)’ heeft een kalme start. De diversiteit aan instrumenten, en de manier waarom ze bespeeld en gecombineerd zijn, zorgen voor een bijzondere blend. De melange tussen ritme en melodie is verrassend. Er komt een vleugje rock bij, de klank is iets te vlak. Maar het geluid is wel goed verdeeld over de headset. Het eerste gedicht dat Brian voorleest heet ‘Autumn’. Hij heeft een lage, iets schorre stem en een duidelijke uitspraak.
Het gedetailleerd gespeelde ‘Offering to Lares’ heeft af en toe een vleugje Oosterse klanken. De (elektronische klinkende) toetsen mengen zich met de overige instrumenten. Op een deel van de percussie zit een klein dof laagje. Bepaalde elementen keren terug, de meest wendingen verlopen geleidelijk. De opbouw naar het einde toe is mooi langzaam. De gedichten ‘Evening’ en ‘Lament’ worden ondersteund door strijkinstrumenten.
‘Dimensions of Hope 1’ bevat een bijzonder melange van onder andere saxofoon, toetsen, ritme en melodie. Daarnaast hoor je een blend van bijvoorbeeld rock en jazz. Er zijn vrij veel herhalingen in de muziek, waardoor je aandacht misschien verslapt. De korte “rust” is verrassend.
In ‘The Dark Hours of My Being’ hoor je alleen de stem van Brian, terwijl zijn stem in ‘Solitude’ wordt ondersteund door een vleugje muziek.
Na ‘Leave Nobody Behind (piano and strings)’ volgt ‘Symbols’. Net op het moment dat het vioolspel onder mijn huid kruipt, begint het gedicht. Voor het eerst is Brian’s stem net wat te hard ten op zachte van de muziek. Dat geldt ook voor ‘Remembrance’. Zijn stem is mooi, toch haalt de lichte disbalans net wat emotie weg.
Er zijn verschillen, maar je hoort dat ‘Dimensions of Hope 2’ past bij ‘Dimensions of Hope 1’. De muziek gaat soms tegen elkaar in. Hier is het geluid van de percussie soms iets te blikkerig. Er lijkt een wending te komen, maar de muziek gaat toch ongeveer hetzelfde verder. Ook ‘Autumnal Day’ heeft een kort intro, de balans tussen de ingetogen muziek en de stem van Brian goed. De zachte vogelgeluiden passen er prima bij. Het einde van dit laatste gedicht had iets langzamer uit mogen doven.
Een aantal herhalingen voelt wat onnatuurlijk/kunstmatig aan. Bovendien zijn het er soms vrij veel, hierdoor vallen een aantal details en wisselingen van de instrumenten minder goed op. Verder is de melange tussen de instrumenten, en de manier waarom ze bespeeld zijn goed. ‘Leave Nobody Behind’ is een mooi ingetogen album
(75/100)(Apollon Records)