---

Andy Lind is a multi-instrumentalist from Germany. He plays drums in ‘The Ancestry Program’ and is the man behind the avant prog band LIND. ‘The Justification Of Reality Part II- A 3rd Ear Conversation’ is the second part of a trilogy. Many well-known (prog) guest musicians collaborated on this, including guitarist Kalle Wallner.

The album has a gentle opening with ‘Wounded Knees’. The combination of sounds and music is special. The vocals sound distorted and are sometimes quite soft and calm in relation to the music. If you listen with a headset, the contrasts in styles and volume make it a little difficult to find the right volume.

Despite some repetitions in ‘Lost Words’, it is always a surprise what is to come. Not all the words are easy to understand, moreover, the vocals keep sounding distorted. While this is allowed with this music, it is a bit dominating. As a result, the vocals lack some emotion. There are many twists of organ/piano sounds, soprano saxophone, and guitar playing, among others, including a nice solo by Mike Voglmeier. Not to mention the rhythm section, as drums and bass also play an important part. A subdued part transitions into ‘This Dream’. Here, too, the build-up is experimental. Metal is interspersed with electronic sounds/sounds, among others. One moment there is hectic, a little later this flows into a friendlier flow. The sound of the cymbals is a bit too shrill in the louder parts. The surprising instrumental jazz part is complex and largely played quickly.

In ‘A 3rd Ear Conversation’, the jazz becomes more experimental with its melange of styles and details. While perhaps less accessible, it is interesting. The good sound quality makes it easy to hear the contrast between highs and lows. This well-constructed title track has a special ending.

In the tracks that follow, too, you hear electronic sounds, low notes, unusual rhythms and lots of details, among other things. The sound flows nicely from one side to the other in the headset. The vocals generally keep sounding distorted. But in a few songs, including in ‘Another Try’, you can hear that there is another (guest) vocalist.
A change of vocalist is best featured in ‘Move On Gently’ here Caro Roth has the vocals, sometimes there are several layers in the vocals. In the jazz part, you hear bright sounds of fast but mildly played cymbals. There are many unusual blends and/or changes of styles, rhythms, and of light versus heavier music. For a while, there comes a point that around is an overkill of music.
All the larger the contrast is with the friendly start of ‘Trapped In Haze’. This pleasant flow is interspersed with a grim/angry atmosphere. The atmosphere can also be heard in the vocals. It ends gorgeously with a touch of music. Finally, the bonus track ‘A New Day’, it ends a little unexpectedly.

Because the (stacked) vocals sound distorted in most songs, the difference between the different vocalists is less noticeable. Parts of the vocals can hardly be understood, a pity if you want to know what the lyrics are about.
Vocal parts are interspersed with (extended) instrumental pieces. The melange/interchange of styles is wide, moreover, there are unusual rhythms, numerous twists and details. The music occasionally goes against each other. Instrumentally, it is unusual and complex. At times it is at, or just over the edge of slightly too much. But that’s allowed with avant-prog, it’s a pleasure that there are bands that (continue to) release albums in this style.

(75/100) (Progressive Promotion Records)

Social media:
Bandcamp: Lind.

---

Lind – The Justification Of Reality Part II – A 3rd Ear Conversation

Andy Lind is een multi-instrumentalist uit Duitsland. Hij drumt in ‘The Ancestry Program’ en is de man achter de avant prog band LIND. ‘The Justification Of Reality Part II- A 3rd Ear Conversation’ is het tweede deel uit een trilogie. Hier werkten veel bekende (prog) gastmuzikanten aan mee, waaronder gitarist Kalle Wallner.

Het album heeft met ‘Wounded Knees’ heeft een zachte opening. De combinatie van geluiden en muziek is bijzonder. De zang klinkt vervormd en is soms vrij zacht en rustig ten opzichte van de muziek. Als je met headset luistert is het door de contrasten in stijlen en volume even zoeken naar het juiste volume.

Ondanks dat er wat herhalingen in ‘Lost Words’ zijn, blijft het steeds een verrassing wat er komen gaat. Niet alle woorden zijn goed te verstaan, bovendien blijft de zang vervormd klinken. Hoewel dit mag bij deze muziek overheerst het een beetje. Hierdoor mist de zang wat emotie. Er zijn veel wendingen van onder andere orgel/pianoklanken, sopraan saxofoon, en gitaarspel, waaronder een mooi solo van Mike Voglmeier. En niet te vergeten de ritmesectie, want ook drum en bas hebben een belangrijk aandeel. Een ingetogen deel vormt de overgang naar ‘This Dream’. Ook hier is de opbouw experimenteel. Metal wordt afgewisseld met onder andere elektronische geluidjes/klanken. Het ene moment is er hectiek, even later vloeit dit over naar een vriendelijkere flow. De klank van de cimbalen is in de luider gespeelde stukken wat te schel. Het verassende instrumentale jazz deel is complex en grotendeels snel gespeeld.

In ‘A 3rd Ear Conversation’ wordt de jazz experimenteler door de melange van stijlen en details. Hoewel het misschien minder toegankelijk is, is het wel interessant. Door de goede geluidskwaliteit is het contrast tussen hoge en lage tonen goed te horen. Deze goed opgebouwde titeltrack heeft een bijzonder einde.

Ook in de nummers die volgen hoor je onder andere elektronische geluidjes, lage tonen, ongewone ritmes en veel details. Het geluid loopt mooi heen en weer in de headset. De zang blijft over het algemeen vervormd klinken. Maar in een aantal nummers, waaronder in ‘Another Try’ hoor je dat er een andere (gast)zanger is.
Een wisseling van vocalist komt het best naar voren in ‘Move On Gently’ hier heeft Caro Roth de zang, soms zijn er meerdere laagjes in de zang. In het jazz deel hoor je heldere klanken van snel maar licht bespeelde cimbalen. Er zijn veel bijzondere melanges en/of wisselingen van stijlen, ritmes, en van licht versus zwaardere muziek. Even komt er een punt dat rondom een overkill aan muziek zit.
Des te groter is het contrast met de vriendelijke start van ‘Trapped In Haze’. Deze aangename flow wordt afgewisseld met een grimmige/angstige sfeer. De sfeer is ook in de zang te horen. Het eindigt gaaf met een vleugje muziek. Als laatste de bonustrack ‘A New Day’, deze eindigt vrij onverwacht.

Doordat de (gestapelde) zang in de meeste nummers vervormd klinkt, valt het verschil tussen de verschillende vocalisten minder goed op. Delen van de zang zijn nauwelijks te verstaan, jammer als je wilt weten waar de teksten over gaan.
Vocale delen worden afgewisseld met (uitgebreide) instrumentale stukken. De melange/afwisseling van stijlen is groot, bovendien zijn er ongewone ritmes, talloze wendingen en details. De muziek gaat af en toe tegen elkaar in. Instrumentaal zit het bijzonder en complex in elkaar. Met vlagen is het op, of net over de grens van iets te veel. Maar dat mag bij avant-prog, het is fijn dat er bands zijn die albums uit (blijven) brengen in deze stijl.

(75/100) (Progressive Promotion Records)