Als je deze recensie liever in het Nederlands leest, kun je hier klikken
Italian neo prog band Karmamoi was founded 13 years ago by Daniele Giovannoni. ‘Room 101’ will be released on May 28, this fifth album is based on the book ‘1984’ by George Orwell. Karmamoi adapts some of the themes of this dystopian novel, from 1949, to the present time. The focus is on the human mind and its weaknesses. It features several guest musicians including pianist Adam Holzman (Miles Davis and Steven Wilson, among others), and Steve Unruh (United Progressive Fraternity). Sara Rinaldi is lead vocalist as on their previous album ‘The Day Is Done’.
‘Memory Holes’ begins with electronic, mysterious sounds. The way of singing fits the atmosphere of the music, so it’s not a problem that you can’t understand everything. On the percussion you can hear a slight resonance now and then. Between the mysterious parts, rocking elements can be heard, sometimes even at the same time. Both the rocking and the quiet parts are complex and contain quite a few details, such as flute playing. You have to listen several times to discover them all. In one ‘rocking’ part there is violin playing interwoven. There are pleasantly long instrumental pieces that sometimes contain contrasts, yet everything remains in balance. ‘Drop by Drop’ starts with slow, rather low vocals and a touch of music. A few details are added, the music gets louder. The volume drops again, the tempo moves with it, again there are twists and details. The music is minimalist at times, all this creates an intense listening experience. This particular track fades out nicely.
In ‘Newspeak’ the sound runs back and forth in the headphones several times during the intro. The minimalist music here is almost experimental in style. Almost unnoticeable, lightly rocking elements come in. Some of the music remains pleasantly slow, even when the pace of the electronic sounds speeds up a bit. The piano solo is beautiful, a little later the violin reappears, giving this instrumental track an emotional ending. ‘Room 101’ begins very softly, the details are subtly added. The twist is quite unexpected, again the vocals are unique. Because of the way of singing, and the echo on the vocals, it is almost impossible to understand. After an extended rest, you hear various crackling sounds. In a piece where tempo and volume are a bit higher, different styles are mixed or alternated. The build-up to the tight ending is good. ‘The New World’ is the most ‘rocking’ track, yet there is a very quiet piece woven into it. The balance remains, right up to the last note.
Because there are quite significant volume changes, it takes some time to find the right level, especially if you listen with headphones. The quiet (or even minimalist) parts are mysterious and/or dreamy. In the parts where the tempo and/or volume are higher, you can hear a mix or alternation of electronic sounds and rocking elements. At times, the number of layers in both parts is quite high. Occasionally there are rests of a few seconds, sometimes a song even seems to end. The drum heads seem a bit loose which makes the sound a bit dull, but it fits within the whole. The division between (bass) guitar and keyboards is fine. Each track has a nice intro, and a nice outro. In addition, the sound flows nicely back and forth in the headphones. The vocals are just as special as the music. Even if the lyrics largely pass you by, the colour of the vocals and the way they are intertwined with the music positively stands out. Even if the lyrics largely pass you by, the colour of the vocals and the way they are intertwined with the music positively stands out. If your attention sometimes wanders away, it is only for a moment. Again, and again Karmamoi knows how to touch and/or amaze you.
(83/100) (Own Management)
Social media:
Website: Karmamoi
Facebook: Karmamoi
Bandcamp: Karmamoi
Tracklist:
01 – Memory Holes – 09:12
02 – Drop by Drop – 08:34
03 – Dark City – 07:16
04 – Zealous Man – 10:53
05 – Newspeak – 08:06
06 – Room 101 – 06:53
07 – The New World – 09:45
Line-Up:
Daniele Giovannoni: Drums, Keyboards and Backing Vocals
Alex Massari: guitars
Alessandro Cefalì: Bass
Guest Musicians:
Adam Holzman – Piano and Moog Solo on ‘Newspeak
Steve Unruh – Violin and Flute on ‘Newspeak’, ‘Memory Holes’, ‘Drop by Drop
Sara Rinaldi – Main Vocal
Emilio Merone – Piano and Key Solo on ‘The New World’.
Valerio Sgargi – Tenor & Backing Vocals
Francesca Zanetta – Solina on ‘Memory Holes
Strings on ‘Drop by Drop’ arranged by Emilio Merone,
Choir on ‘Zealous Man’ and ‘Newspeak’ arranged by Valerio Sgargi
Karmamoi – Room 101
De Italiaanse neo prog band Karmamoi werd zo’n 13 jaar geleden opgericht door Daniele Giovannoni. ‘Room 101’ komt op 28 mei uit, dit vijfde album is gebaseerd op het boek ‘1984’ van George Orwell. Karmamoi past enkele thema’s van deze dystopische roman, uit 1949, aan de huidige tijd aan. Daarbij ligt de focus op de menselijke geest en zijn zwakheden. Er doen enkele gastmuzikanten aan mee waaronder pianist Adam Holzman (o.a. Miles Davis en Steven Wilson), en Steve Unruh (United Progressive Fraternity). Sara Rinaldi is net als op hun vorige album ‘The Day Is Done’ leadzangeres.
‘Memory Holes’ begint met elektronische, mysterieuze klanken. De manier van zingen sluit aan bij de sfeer van de muziek, daarom is het niet storend dat je niet alles goed kunt verstaan. Op de percussie hoor je af en toe een lichte resonantie. Tussen de mysterieuze delen zijn rockende elementen te horen, soms zelfs gelijktijdig. Zowel de rockende als de rustige delen zijn complex opgebouwd en bevatten nogal wat details, zoals fluitspel. Je moet meerdere keren luisteren om ze allemaal te ontdekken. In een ‘rockend’ deel zit vioolspel verweven. Er zijn aangenaam lange instrumentale stukken die soms contrasten bevatten, toch blijft alles in balans. ‘Drop by Drop’ start met langzame, vrij lage zang en een vleugje muziek. Er zijn een paar details toegevoegd, de muziek wordt luider. Het volume daalt weer, het tempo gaat mee, ook hier zijn er wendingen en details. De muziek is soms minimalistisch, dit alles zorgt voor een intense luisterbeleving. Deze bijzondere track dooft mooi uit.
In ‘Newspeak’ loopt het geluid tijdens het intro een aantal keer heen en weer in de koptelefoon. De minimalistische muziek is hier bijna experimenteel van opzet.
Bijna ongemerkt komen er licht rockende elementen. Een deel van de muziek blijft aangenaam langzaam, ook als het tempo van de elektronische klanken iets hoger komt te liggen. De pianosolo is prachtig, even later komt de viool er nogmaals bij, hierdoor krijgt deze instrumentale track een ontroerend einde. ‘Room 101’ begint heel zacht, de details zijn subtiel toegevoegd. De wending is vrij onverwacht, de zang is weer bijzonder. Door de manier van zingen, en de echo op de zang, is het bijna niet te verstaan. Na een uitgebreide rust hoor je diverse krakende geluiden. In een stuk waar tempo en volume wat hoger liggen worden verschillende stijlen gemixt of afgewisseld. De opbouw naar het strakke einde is goed. ‘The New World’ is de meest ‘rockende’ track, toch is er een heel rustig stukje in verweven. De balans blijft, tot en met de laatste noot.
Doordat er vrij grote volume wisselingen zijn, is het even zoeken naar het juiste volume, zeker als je met de koptelefoon luistert. De rustige (of zelfs minimalistische) delen zijn mysterieus en/of dromerig. In de delen waar het tempo en/of volume hoger liggen hoor je een mix, dan wel afwisseling van elektronische klanken en rockende elementen. Met vlagen is het aantal laagjes in beide delen best hoog. Er zijn af en toe rusten van enkele seconden ingelast, soms lijkt een nummer zelfs te eindigen. De drumvellen lijken wat los gespannen waardoor het geluid een beetje dof is, maar dat past binnen het geheel. De verdeling tussen (bas)gitaar en toetsen is prima. Ieder track heeft een mooi intro, en een mooi outro. Daarnaast loopt het geluid mooi heen en weer in de koptelefoon. De zang is al even bijzonder als de muziek. Zelfs al gaan de teksten grotendeels langs je heen, dan valt de kleur van de zang en de manier waarop deze geïntegreerd is met de muziek positief op. Als je aandacht soms wat afdwaalt, dan is dat maar voor even. Steeds weer weet Karmamoi je te raken en/of te verrassen.
(83/100) (Eigen Beheer)