---

The Swedish progressive folk-fusion-rock band often has album titles that are difficult to pronounce. But the fifteenth album, ‘Sommargryningsljus’, is quite a tongue twister. A translation app tells me it means summer twilight. These eight songs tell the story of a nocturnal journey. The first two tracks are about twilight, the last two about dawn. This album can be seen as the stage between death and rebirth.

The dreamy atmosphere of ‘Sommarskymningsljus’ suits a calm summer twilight. The instrumental start of ‘Seven Birds’ matches this beautifully. The first few turns flow into each other. Slowly, tempo and volume are increased slightly for a while, but the pleasant atmosphere remains. The vocals and the (sometimes melancholic) music form a whole. Even in the quieter parts, there are many details in the music. You hear not only the pitch differences of Darby Todd’s drums, but also the occasional resonance. In both music and vocals, there is a lot of variation. Not only because of the different voices, but also because of the different emotions each voice displays. There is also a good bit of a cappella singing. Spherical and rocking parts alternate. Moreover, there is also interaction between the instruments themselves. The “environment” is storytellingly described in ‘Like Thousand Dawns’. Both the layered and ‘solo’ vocals match the music. The high-pitched vocals match the high-pitched sounds of the keys. They also form a beautiful contrast with the low (bass) tones. There are numerous twists and turns, not only in tempo and/or volume, but also between the instruments. Guest musician Olof Åslund features beautiful saxophone playing.

The journey continues in ‘Revelationview’. There are many details in vocals and music. Even the cymbals are played in a detailed way. Both the violin and flute playing fit in well with everything. Again, the balance between the highs and lows tones stands out positively. Some of the twists and turns flow into each other; other changes are bigger. It remains engaging. The same goes for the tracks that follow. The tracks are complex but accessible. Because of the good soundquality, and good spread over headphones, you keep hearing something new. Vocally, it is a bit sugary at times, but it is beautifully constructed. Parts of the lyrics can be understood in multiple ways. Emotions are conveyed not only through the vocalists, but also instrumentally. And then perhaps most of all through the compelling guitar playing.

This album contains no less than four epics lasting more than 10 minutes. The superb epic ‘Spiderweb Train’ is, at over 15 minutes, the longest. Three epics in a row are followed by ‘Sommargryningsljus’, sung in Swedish. Later, the guitar playing feels like a response to the wordless vocals. This, along with the lingering tones, creeps under my skin. Although it is a journey without end, you still feel that this is the last track. This one slowly fades away, which suits this quiet, sometimes intensely played track exactly.

Per Nilsson’s guitar playing is fantastic, yet Jonas Reingold’s bass is regularly prominent. The string instruments sometimes melt into the overall sound, at other times more in the foreground. You can hear the different colour tones of Hans Lundin’s keyboards. Everything is very carefully composed and performed. Even the musical rests are well chosen. This alum is complicated, yet it is comfortable to listen to. This is partly because the vocals are understandable. ‘Sommargryningsljus’ is already Kaipa’s fifteenth studio album, and it is a top-notch one.

(92/100) (InsideOutMusic)

Social media:
Website: Kaipa
Facebook: Kaipa

---

Kaipa – Sommargryningsljus

De Zweedse progressieve folk-fusion-rockband heeft wel vaker albumtitels die moeilijk uit te spreken zijn. Maar het vijftiende album ‘Sommargryningsljus’, is een behoorlijke tongbreker. Een vertaal-app vertelt me dat het zomerschemering betekent. Deze acht nummers vertellen het verhaal van een nachtelijke reis. De eerste twee tracks gaan over de schemering, de laatste twee over de dageraad.
Dit album kan gezien worden als het stadium tussen dood en wedergeboorte.

De dromerige sfeer van ‘Sommarskymningsljus’ past bij een kalme zomerschemering. De instrumentale start van ‘Seven Birds’ sluit hier mooi bij aan. De eerste paar wendingen vloeien in elkaar over. Langzaam worden tempo en volume even iets opgevoerd, maar de aangename sfeer blijft bestaan. De zang en de (soms melancholische) muziek vormen één geheel. Ook in de rustigere delen zijn er veel details in de muziek. Je hoort niet alleen de toonhoogte verschillen van Darby Todd’s drums, maar af en toe ook een resonantie. Zowel in muziek als in zang is er veel variatie. Niet alleen door de verschillende stemmen, maar ook door de verschillende emoties die iedere stem laat horen. Daarnaast is er een goed stuk a capella zang. Sferische en rockende delen wisselen elkaar af. Bovendien is er ook wisselwerking tussen de instrumenten onderling. De “omgeving” wordt in ‘Like Thousand Dawns’ verhalend beschreven. Zowel de gelaagde als de ‘solo’ zang sluit aan bij de muziek. De hoge zang sluit aan bij de hogen klanken van de toetsen. Daarnaast vormen ze een mooi contrast met de lage (bas)tonen. Er zijn talloze wendingen, niet alleen in tempo en/of volume, maar ook tussen de instrumenten. Gastmuzikant Olof Åslund laat mooi saxofoonspel horen.

De reis gaat verder in ‘Revelationview’. Er zijn veel details in zang en muziek. Zelfs de cimbalen worden gedetailleerd bespeeld. Zowel het viool-en fluitspel sluiten goed aan bij het geheel. Weer valt de balans tussen de hoge en lage tonen positief op. Een aantal wendingen vloeit in elkaar over, andere veranderingen zijn groter. Het blijft boeiend. Dat geldt ook voor de tracks die volgen. Het geheel is complex, en toch toegankelijk. Door de goede geluidskwaliteit, en door de goede verdeling over de koptelefoon hoor je steeds iets nieuws. Vocaal is het soms wat zoet, maar het is wel prachtig opgebouwd. Delen van de teksten kunnen op meerdere manieren worden opgevat. Emoties worden niet alleen via de vocalisten overgebracht, maar ook instrumentaal. En dan misschien wel het meeste door het meeslepende gitaarspel.

Dit album bevat maar liefst vier epics van meer dan tien minuten. De gave epic ’Spiderweb Train’ is met ruim 15 minuten de langst durende. Na drie epics op rij volgt het in Zweeds gezongen ‘Sommargryningsljus’. Later voelt het gitaarspel als een antwoord op de woordeloze zang. Dit kruipt samen met de langaanhoudend tonen onder mijn huid. Hoewel het een reis zonder einde is, voel je toch dat dit de laatste track is. Deze dooft langzaam uit, dat past precies bij deze rustige, soms intens gespeelde track.

Het gitaarspel van Per Nilsson is fantastisch, toch is de bas van Jonas Reingold regelmatig duidelijk aanwezig. De strijkinstrumenten smelten soms samen met het geheel, op ander momenten meer op de voorgrond. Je hoort de verschillende kleurklanken van de keyboards van Hans Lundin. Alles is zeer zorgvuldig gecomponeerd en uitgevoerd. Zelfs de muzikale rusten zijn goed gekozen. Het geheel zit ingewikkeld in elkaar, toch het is comfortabel om naar te luisteren. Dat komt mede doordat de zang goed te verstaan is. Sommargryningsljus’ is alweer Kaipa’s vijftiende studioalbum, en het is een topalbum geworden.

(92/100) (InsideOutMusic)