In 2019, André Saint and Aaron Gidney founded the prog/melodic hard rock band Grace and Fire. Bassist Tim Ashton (founder of Galahad) and drummer Graham Brown (Paradox Twin, Cairo) complete the lineup. Their debut album ‘Elysium’ was released in November, but only recently crossed my path. It is actually too late for a review, but I could not resist. In Greek mythology, Elysium was the pleasant residence for the people who passed away and were granted special favours by the gods. With this album, ‘Grace and Fire’ takes you on a journey to a world that resembles Dante’s Inferno. A number of special guest musicians participate, including keyboardists Derek Sherinian (Sons of Apollo/ex Dream Theatre) and Gary Marsh (Tiger Moth Tales/Red Bazar). Production and mixing was done by Karl Groom (Threshold). Reason enough to bring this special album to your attention.

After a rather quiet intro, ‘Overture’ goes into rock. There are several (subtle) changes like a short mellow piece. The balance between keyboards and (bass) guitar is good. At times, the music has a pleasant hectic atmosphere. The end is extraordinary, but the start of ‘Elysium’ doesn’t fit in as well. André has a voice with his own colour, which is especially noticeable in the moments that he sings higher. He shows that he has enough power. Vocal parts are alternated with instrumental parts. There is a fine balance between rhythm and melody. This accessible song fades out.

Fantastic keyboard work by Derek Sherinian, a lovely guitar solo and stacked voices. These are a few of the ingredients of the exhilarating ‘Breathing Murder’.
Moreover, the possibility to distribute the sound nicely over the headphones is used now and then. The intro of ‘Paradise Lost’ is compelling. Here, Goran Edman is the guest vocalist, his voice matching André’s nicely. This song also has quite a few twists and turns and nice melodic pieces. There’s a nice build-up to the end here. The hard rock elements of ‘Chains of Sanity’ are wrapped up in a catchy and accessible structure. They form a nice contrast with the high notes that mainly come from the keyboards. The complex construction has surprising changes. ‘Sea of Dreams’ has a dreamy atmosphere, the flute playing of Zachariah Gidney fits in nicely. The tempo is delightfully slow and the gradual contrasts in volume are well chosen. The build up to more volume is nice, the sequel is a bit predictable, but the voices are well stacked.

The intro of ‘A Warrior’s Tale’ is pretty calm, this transforms into a catchy tempo. The words are sung in an appropriately high tempo. The voice of Mark Boals also fits well in the whole. ‘Eyes of the Seer’ has a tightly played intro, and there are some light metal influences. At one point, the music dies down and the song seems to end, but continues. This turn, and the short piece that follows, are a bit strange. Although it belongs together, it is not really convincing. The instrumental ‘The Great Divide Pt. I’ is a rather short melancholic track that flows into ‘The Great Divide Pt. II’ The changes flow into each other. The twists and turns in the rhythm are sometimes complex, but by adding pieces with a catchy rhythm, it is easy to listen to. A rousing piece in the last section forms the start of an extended build-up to the end. Finally, there is another fade out.

You notice by everything that this is an album with a storyline, but you do need the lyric booklet to follow it well. A little too often, the words (especially at the end of a sentence) are stretched out. The end of the songs, and/or the build-up to the end could have been better. The contrasts between the high and low tones, and the details would have been better if the sound had been a fraction better. Also the sound of the cymbals is a bit too tinny. There is a nice balance between bass, guitar and the keys. All this is complemented well by the dynamic drumming, of which the sound is nicely full. At times, there are pleasantly many layers in the music, but the accessibility has remained.

(73/100) (OOB Records)

Social media:
Website: Grace and Fire
Facebook: Grace and Fire

---

Grace and Fire – Elysium

In 2019 richtten André Saint en Aaron Gidney de prog/melodic hardrockband Grace and Fire op. Bassist Tim Ashton (oprichter van Galahad) en drummer Graham Brown (Paradox Twin, Cairo) maken de line up compleet. Hun debuutalbum ’Elysium’ kwam in november uit, maar kwam pas kort geleden op mijn pad. Het is eigenlijk te laat voor een review, maar ik kon de verleiding niet weerstaan. In de Griekse mythologie was Elysium de aangename verblijfplaats voor de overleden personen die bijzondere gunsten hadden van de goden. Met dit album neemt ‘Grace and Fire’ je op reis naar een wereld die lijkt op Dante’s Inferno. Er doen een aantal bijzondere gastmuzikanten aan mee, waaronder de toetsenisten Derek Sherinian (Sons of Apollo/ex Dream Theatre) en Gary Marsh (Tiger Moth Tales/Red Bazar). De productie en het mixen is gedaan door Karl Groom (Threshold). Reden genoeg dus om dit bijzondere album alsnog onder de aandacht brengen.

Na een vrij rustig intro gaat ‘Overture’ over in rock. Er zijn diverse (subtiele) veranderingen zoals een kort zachter gespeeld stukje. De balans tussen keyboards en (bas) gitaar is goed. Met vlagen heeft de muziek een aangename hectische sfeer. Het einde is bijzonder, maar de start van ‘Elysium’ sluit hier minder mooi op aan. André heeft een eigen kleur stem, dit komt vooral tot uiting komt op de momenten dat hij hoger zingt. Hij laat horen dat hij power genoeg heeft. Vocale delen worden afgewisseld met instrumentale delen. Er is een prima balans tussen ritme en melodie. Dit toegankelijke nummer dooft uit.

Fantastisch toetsenwerk van Derek Sherinian, een heerlijke gitaarsolo en gestapelde stemmen. Dit zijn een paar van de ingrediënten van het opzwepende ‘Breathing Murder’.
Bovendien is er af en toe gebruik gemaakt van de mogelijk om het geluid leuk over de koptelefoon te verdelen. Het intro van ‘Paradise Lost’ is meeslepend. Hier is Goran Edman de gastzanger, zijn stem past mooi bij die van André. Ook dit nummer heeft een behoorlijk aantal wendingen en mooie melodische stukken. Hier is er een mooie opbouw naar het einde. De hardrock elementen van ‘Chains of Sanity’ zijn verpakt in een pakkende en toegankelijke structuur. Ze vormen een leuke tegenstelling met de hoge tonen die voornamelijk van de keyboards komen. De complexe opbouw heeft verrassende veranderingen. ‘Sea of Dreams’ is dromerig van sfeer, het fluitspel van Zachariah Gidney sluit hier mooi bij aan. Het tempo is heerlijk langzaam en de geleidelijke contrasten in het volume zijn goed gekozen. De opbouw naar meer volume is mooi, het vervolg is wat voorspelbaar, maar de stemmen zijn prima gestapeld.

Het intro van ‘A Warrior’s Tale’ is vrij rustig, dit transformeert naar een pakkend tempo. De woorden zijn in passend hoog tempo gezongen. Ook de stem van Mark Boals past prima in het geheel.’Eyes of the Seer’ heeft een strak gespeeld intro, en er zijn wat lichte metal invloeden. Op een gegeven moment sterft de muziek weg en het nummer lijkt te eindigen, maar gaat verder. Deze wending, en het korte stukje wat hierop volgt zijn een beetje merkwaardig. Hoewel het bij elkaar hoort, is het niet echt overtuigend. Het instrumentale ‘The Great Divide Pt. I’ is een vrij korte melancholische track die uitmondt in ‘The Great Divide Pt. II’ De veranderingen vloeien in elkaar over. De wendingen in het ritme zijn soms complex, maar door het toevoegen van stukken met een pakkend ritme, luistert het gemakkelijk weg. Een opzwepend stuk in het laatste deel vormt de start van een uitgebreide opbouw naar het einde. Tot slot is er weer een fade out.

Je merkt aan alles dat dit een album is met een verhaallijn, maar je hebt het tekstboekje wel nodig om het goed te kunnen volgen. Iets te vaak zijn de woorden (vooral op het einde van een zin) langer uitgerekt. Het einde van de nummers, en/of de opbouw naar het einde had beter gekund. De contrasten tussen de hoge en lage tonen, en de details hadden beter tot zijn recht gekomen als het geluid een fractie beter was geweest. Ook de klank van de cimbalen is iets te blikkerig. Er is een mooie balans tussen bas, gitaar en de toetsen. Dit alles wordt prima aangevuld door het dynamische drumwerk, waarvan het geluid mooi vol is. Met vlagen zijn er aangenaam veel laagjes in de muziek, maar de toegankelijkheid is gebleven.

(73/100) (OOB Records)