Als je deze recensie liever in het Nederlands leest, kun je hier klikken

English prog/folk band Gandalf’s Fist was founded some 16 years ago by multi-instrumentalist Dean Marsh and lyricist/singer Luke Severn. But their love for music started much earlier, through bands like Pink Floyd and King Crimson. Over the years, Gandalf’s Fist has released several albums. They have had big names as guest musicians, such as Troy Donockley (Nightwish) and Arjen Lucassen (Ayreon).

To celebrate a decade of albums by Gandalf’s Fist, their debut demo album is being re-released. It has been largely re-recorded, which is why the title is now ‘The (Re)Master and the Monkey’. Gandalf’s Fist are known for their narrative albums, which are set in a fictional world. This was already the case with their debut album, in which a few animals ’take centre stage’. One of them is a frog without legs, so he travels on top of a monkey’s head. To support the story, a narrator, Alicia Marsh, can be heard between the vocal tracks. You hear Alicia first in ‘A Fool’s Folly’, her words form the introduction to the album. In ‘The Master and the Monkey (Part 1)’, the music really takes off. It is still quite quiet, but you can already hear their own style. The balance between rock and folk is very good. The number of layers in the music varies, and there are a number of turns in tempo and volume. Some minimalist pieces are quite short, but these also stand out. At first, it is the music that draws the attention, the lyrics come later.

Alicia talks clearly, but rather quickly. It is not always easy to understand everything she says. Her contribution is never too long, so it doesn’t get boring. Faliq Auri provides in ‘Stakes at Low Tide’ with his Irish bagpipes and flute playing a cheerful folk atmosphere, every song its own atmosphere. The music in ‘The Siren’s Kiss’, with its Eastern influences, is a bit mysterious now and then. There are hardly any sampled sounds that support the story. This gives a whole different way of listening than for example in ‘The Clockwork Fable’. There you listen as it were to a radio play, here to a CD with a storyline. The vocal tracks usually last about three to four minutes. There are plenty of turns and details in the music.

Although the vocals are quite understandable, you still need the textbook to be able to follow everything. In addition, you must have some imagination to be able to imagine the story of Pierre (the frog) and François (the monkey). That is why Alicia’s part is certainly important; you can also read her words in the booklet. She says her last sentences in ‘All that Glisters’, they fit perfectly into the story. You can consider them as a saying and get an underlying message out of them. The album ends with ‘The Master and the Monkey (Part 2)’. This wonderful song is, just like the opening track, a lot longer than the rest.

Because this album hardly contains any sampling, you are less drawn into the story. The storyline is less dominant. On the one hand, this may make listening less strenuous. On the other hand, you may be less triggered to listen intensely. The (Re)Master and the Monkey’ is perhaps less unique than their other albums with real actors. But it is more accessible and less complex. But this renewed release has given ‘The (Re)Master and the Monkey ‘ the sound quality we are used to from Gandalf’s Fist.

(79/100) (Own Management)

Social media:
Website: Gandalf’s Fist
Facebook: Gandalf’s Fist

Gandalf’s Fist – The (Re)Master and the Monkey

De Engelse prog/folk band Gandalf’s Fist werd zo’n 16 jaar geleden opgericht door multi-instrumentalist Dean Marsh en tekstschrijver/zanger Luke Severn. Maar hun liefde voor muziek begon veel eerder, dit kwam door bands als Pink Floyd en King Crimson. In de loop der jaren bracht Gandalf’s Fist diverse albums uit. Hier werkten grote bekenden aan mee al gastmuzikant, zoals Troy Donockley (Nightwish) en Arjen Lucassen (Ayreon).

Om te vieren dat Gandalf’s Fist een decennium lang albums uitbrengt, wordt hun debuut demo-album opnieuw uitgebracht. Het is grotendeels opnieuw opgenomen, daarom is de titel nu ‘The (Re)Master and the Monkey’. Gandalf’s Fist staat bekend om verhalende albums, die zich afspelen in een fictieve wereld. Dat was al zo met hun debuutalbum, waarin een aantal dieren centraal staan. Één daarvan is een kikker zonder benen, zodoende reist hij bovenop het hoofd van een aap. Om het verhaal te ondersteunen is er tussen de vocale nummers in een verteller, Alicia Marsh, te horen. Je hoort Alicia als eerste in ‘A Fool’s Folly’, haar woorden vormen de inleiding van dit album. In ‘The Master and the Monkey (Part 1)’ gaat de muziek echt van start. Het is nog vrij rustig, maar je hoort al wel hun eigen stijl. De balans tussen rock en folk is zeer goed. Het aantal laagjes in de muziek varieert, en er zijn een aantal wendingen in tempo en volume. Sommige minimalistische stukjes zijn vrij kort, mar ook deze vallen op. In eerste instantie is het vooral de muziek die de aandacht vraagt, de tekst komt later.

Alicia praat duidelijk, maar wel vrij snel. Het valt niet altijd mee om alles wat ze vertelt meteen te kunnen verstaan. Haar inbreng is nooit te lang, zodat het niet gaat vervelen. Faliq Auri zorgt in ‘Stakes at Low Tide’ met zijn Ierse doedelzak en fluitspel voor een vrolijke folk sfeer, ieder nummer zijn eigen sfeer. Zo is de muziek in ‘The Siren’s Kiss’ met zijn Oosterse invloeden, af en toe een beetje mysterieus. Er zijn amper gesampelde geluiden die het verhaal ondersteunen. Dit geeft een hele andere manier van luisteren dan bijvoorbeeld in ‘The Clockwork Fable’. Daar luister je als het ware naar een hoorspel, hier naar een cd met een verhaallijn. De vocale nummers duren meestal zo’n 3 a 4 minuten. Er zijn ruim voldoende wendingen en details in de muziek.

Hoewel de zang behoorlijk goed te verstaan is, heb je het tekstboekje toch nodig om alles te kunnen volgen. Daarnaast moet je wel wat fantasie hebben om je in te kunnen leven in het verhaal van Pierre
(de kikker) en François (de aap). Daarom is Alicia’s aandeel zeker belangrijk, ook haar woorden kun je meelezen in het tekstboekje. Zij vertelt haar laatste zinnen in ‘All that Glisters’, deze passen perfect in het verhaal. Je kunt ze als een gezegde beschouwen, èn er een onderliggende boodschap uit halen. Dit album eindig met ‘The Master and the Monkey (Part 2)’. Dit heerlijke nummer duurt, net als het openingsnummer, een stuk langer dan de rest.

Doordat dit album nauwelijks sampling bevat, word je minder het verhaal ingetrokken. De verhaallijn is minder dominant. Aan de ene kant is het luisteren hierdoor wellicht minder inspannend. Aan de andere kant kan het zijn dat je minder getriggerd wordt om intens te luisteren. ‘The (Re)Master and the Monkey‘ is misschien minder uniek dan hun andere albums waaraan echte acteurs mee doen. Maar het is wel toegankelijker en minder complex van opzet. Maar deze vernieuwende uitgave heeft ‘The (Re)Master and the Monkey‘ de geluidskwaliteit gekregen die we van Gandalf’s Fist gewend zijn.

(79/100) (Eigen Beheer)