Als je deze recensie liever in het Nederlands leest, kun je hier klikken

“Prog is where my heart is”, is a quote from American multi-instrumentalist Shane Atkinson, also the founder of Evership. Their third prog album ‘The Uncrowned King – Act 1′, has just been released. This rockopera is inspired by Harold Bell Wright’s 1910 book. A pilgrim goes in search of the Truth. During his journey, he arrives at the Temple of Truth, where he wants to ask questions about his journey. The Temple Keeper takes him to the Quiet Room which overlooks the Beautiful Sea. In response to his questions, he is visited by the Four Voices of Life, each voice telling him a piece of the story of “The Uncrowned King.

Various sounds create an elaborate, mysterious opening. You are immediately taken by the music. Through piano playing, this builds up to delicious prog in a cool way. Then Beau West joins in. With a high voice he sings about the truth that we cannot see, hear, think, feel or speak. In the quiet instrumental piece you hear the sound of string instruments and compelling guitar play. This culminates in acoustic guitar playing. The traveler has arrived at “The Temple of Truth. I’m touched by Beau’s beautiful voice and the solid combination with the music. All the twists and turns flow well and there is a fine division between the vocal and instrumental parts. The “choir singing” is a wonderful addition and is an excellent blend with the minimalist, light classical music. You can already hear during this opening track that this is a conceptalbum. Still, you may have trouble becoming one with the story, especially if you are not familiar with the book. Multiple vocalists for the different “characters” would have increased the feel of rockopera. Sometimes you lose the difference between fiction and reality, but that suits the book. The surreal atmosphere in ‘The Voice of the Waves’ ties in nicely with the opening track.

‘Crownshine/Allthetime’ is a track with unusual twists and fine details. The number of layers in the music varies, yet everything remains in balance. The electronic sound of the keys can be heard in abundance, but there is also organ playing. Sometimes they alternate, at other times they sound simultaneously. This track dies away nicely. The lyrics of ‘The Tower’ are quite long. Beau sings his way through the story, with beautiful vocal outbursts. To follow the story, you do need the lyric booklet.

In ‘The Voice of the Evening Wind’ you hear, among other things, the sound of a wind chime, along with minimalist, mysterious music. Poem Atkinson’s voice, and her way of singing, fits seamlessly with this. Yettocome/Itmightbe is a beautiful epic, in which you hear both light screaming guitar play and quiet (acoustic) guitar sounds. Whether or not complemented by the sound of strings and/or piano. You can hear from the way of singing and from the music that the story is about to end. There seems to be a kind of peace in the search, but whether answers have come….

‘Wait’ is (contrary to the previous songs) easier to sing along with. Yet the lyrics are less accessible than they seem. For the protagonist looks back with self-reflection, and even briefly ahead. The words are sung with inspiration, the music of this last song compelling.

Because of the rather complicated concept, you don’t sing along with the lyrics easily. The whole thing is not easy to fathom. Just like on the previous albums, the way of singing and the music form a constant unity. The balance between complexity and accessibility is fine.

(80/100) (Atkinsong Productions)

Social media:
Website: Evership
Facebook: Evership

Evership – The Uncrowned King – Act 1

“Prog is where my heart is.”, is een uitspraak van de Amerikaanse multi-instrumentalist Shane Atkinson, tevens de oprichter van Evership. Inmiddels is hun derde prog album ‘The Uncrowned King – Act 1’, net uit. Deze rockopera is geïnspireerd op het boek van Harold Bell Wright uit 1910. Een pelgrim gaat op zoek naar de Waarheid. Tijdens zijn reis komt hij bij de Tempel Der Waarheid aan, waar hij vragen wil stellen over zijn reis. De Tempelbewaarder neemt hem mee naar de Stille Kamer die uitzicht heeft op de Schone Zee. Als antwoord op zijn vragen, krijgt hij bezoek van de Vier Stemmen Van Het Leven, elke stem vertelt hem een stukje van het verhaal van ‘The Uncrowned King’.

Diverse geluiden zorgen voor een uitgebreide, mysterieuze opening. Je wordt meteen door de muziek meegenomen. Via pianospel wordt dit gaaf opgebouwd naar heerlijke prog. Dan komt Beau West erbij. Met hoge stem zingt hij over de waarheid die we niet kunnen zien, horen, denken, voelen of spreken. In het rustige instrumentale stuk hoor je het geluid van strijkinstrumenten en meeslepend gitaarspel. Dit mondt uit in akoestisch gitaarspel. De reiziger is aan gekomen bij ‘The Temple of Truth’. Door Beau’s mooie stem en de solide combinatie met de muziek word ik geraakt. Alle wendingen verlopen goed en er is een prima verdeling tussen de vocale en de instrumentale delen. De “koorzang” is een prachtige toevoeging en vormt een uitstekende blend met de minimalistische, licht klassieke muziek. Je hoort al tijdens deze openingstrack dat het een conceptalbum is. Toch kan het zijn dat je moeite hebt om één met het verhaal te worden, zeker als je het boek niet kent. Meerdere vocalisten voor de verschillende “personages” hadden het gevoel van een rockopera vergoot. Soms raak je het verschil tussen fictie en werkelijkheid kwijt, maar dat past bij het boek. De surreële sfeer in ‘The Voice of the Waves’ sluit prima op de openingstrack aan.

‘Crownshine/Allthetime’ is een track met bijzondere wendingen en prima details. Het aantal laagjes in de muziek varieert, toch blijft alles in balans. De elektronische klank van de toetsen is volop te horen, maar er klinkt ook orgelspel. Soms wisselen ze elkaar af, op andere momenten klinken ze gelijktijdig. Deze track sterft mooi weg. De tekst van ‘The Tower’ is behoorlijk lang. Beau zingt zich, met prachtige vocale uithalen, door het verhaal heen. Om het verhaal te volgen, heb je het tekstboekje wel nodig.

In ‘The Voice of the Evening Wind’ hoor je onder andere het geluid van een windgong, samen met minimalistische, geheimzinnige muziek. De stem van Poem Atkinson, en haar manier van zingen sluit hier naadloos bij aan. Yettocome/Itmightbe is een mooie epic, waarin je zowel licht gillend gitaarspel als rustige (akoestische) gitaarklanken hoort. Al dan niet aangevuld met het geluid van strijkinstrumenten en/of piano. Je hoort aan de manier van zingen en aan de muziek dat het verhaal bijna gaat eindigen. Er lijkt een soort rust te ontstaan in de zoektocht, maar of er antwoorden zijn gekomen…

‘Wait’ zing je (in tegensteling tot de voorgaande nummers) gemakkelijker mee.
Toch is de tekst minder toegankelijk dan het lijkt. Want de hoofdpersoon kijkt met zelfreflectie terug, en zelfs even vooruit. De woorden zijn met bezieling gezongen, de muziek van dit laatste nummer meeslepend.

Door het vrij ingewikkelde concept, zing je de songteksten niet zomaar even mee. Het geheel is niet makkelijk te doorgronden. Net als op de voorgaande albums, vormen de manier van zingen en de muziek een constante eenheid. De balans tussen complexiteit en toegankelijkheid is prima.

(80/100) (Atkinsong Productions)