---

Oz Avneya is the man behind Israeli prog metal project Avneya. You may know his name from the prog trio Obsidian Tide. For his debut solo album ‘Road to I’, he stepped out of his comfort zone. For the first time, he didn’t just write compositions, but also the lyrics. Here, he sought the balance between being direct and poetic. The (instrumental) songs deal with planetary migration and social degeneration, among other things. They also deal with contradictions such as life and death, hope and despair, corruption versus decency. These contradictions are reflected on the album cover. The structure of prog metal is broad and ranges from heavy, to melancholy; ambience and even opera are sources of inspiration. He does the programming, sings and plays electric guitar (for those in the know: Ormsby 6 and 7 strings HypeGTR). He also plays acoustic guitar on two songs.

The beautiful, instrumental ‘Upon The Shores of the Afterlife’ is calm, but you feel this is about to change. That change is there right at the start of ‘Seeds of Immortality’. The grunts are interspersed with clean vocals. Especially during the instrumental piece, the guitar playing comes out well. This second track fades out attractively slowly. ‘Proxima B’ has a melancholic start. When the metal joins in, the melancholy fades into the background. The vocals are grim and low at first, followed by some higher sung parts. All this creates a beautiful melange or alternation. The soprano vocals are balanced with the metal and grunts, moreover, the soprano voice is also used as an instrument. The flow of this well-constructed track is catchy.

The subdued ‘Emotionally Attached’ is bright in sound. Oz has quite a high range, his voice is a bit lighter than most of the metal singers. But his voice is balanced with the music. The strings merge with the other instruments. ‘Conjurers of Conformity’ is a rousing instrumental track. The difference in pitch between the drums can be heard. But sometimes the sound of a tight drumhead comes to the forefront. The somewhat too shrill sound of the cymbals also creates a little imbalance. The number of layers is lovely spread throughout the headset. Also in ‘Ethics We Chose to Omit’, there is the combination/interchange of soprano, clean vocals and grunts.

‘Momentary Blink’ has a fast start, where you can hear cello and violin in the background. As the music speeds up, it briefly sacrifices the dynamics in the drumming. There are several twists in the music, the balance between metal and lighter played and/or sung parts is fine. The chaotic but beautiful instrumental section flows into sober-sounding string instruments. You can feel the emotion.
‘Ima Sheli’ starts with the warm sounds of an acoustic guitar. You can hear the fingers gliding over the strings (of his Esteve Granados Tres). With warmth in his voice, Oz , in Israeli, pays tribute to his mother. She passed away rather unexpectedly and far too young. With sampled sounds, this last track ends.

The songs are beautifully constructed, the combination of light and heavier elements is very good. At times, there are many layers in the music. The (bass) guitars regularly sound pleasantly heavy. The sound is well spread over the headset, which does justice to the stacked vocals. If the contrasts of for instance soprano and grunts had come out even more clearly, you would have felt vocals and music even better. All in all, with ‘Road to I’, Avneya has released a good debut album.

(80/100) (Own management)

Social media:

Facebook: Avneya
Bandcamp: Avneya

---

Avneya – Road to I

Oz Avneya is de man achter het Israëlische prog metal project Avneya. Je kent zijn naam misschien van het prog trio Obsidian Tide. Voor zijn debuut solo album ‘Road to I’ stapte hij uit zijn comfort zone. Voor het eerst schreef hij niet alleen composities, maar ook de teksten. Hierbij zocht hij naar de balans tussen direct en poëtisch zijn. De (instrumentale) nummers gaan onder andere over planetaire migratie en maatschappelijke degeneratie. Daarnaast komen er tegenstellingen aan bod zoals leven en dood, hoop en wanhoop, corruptie versus fatsoen. Deze tegenstellingen zijn komen terug op het albumcover.
De structuur van de prog metal is breed en varieert van zwaar, naar melancholie; ambiance en zelfs opera zijn inspiratiebronnen. Hij doet de programmering, zingt en speelt elektrisch gitaar (voor de kenners: Ormsby 6 and 7 strings HypeGTR). Daarnaast speelt hij op twee nummers akoestisch gitaar.

Het mooie, instrumentale ‘Upon The Shores of the Afterlife’ is kalm, maar je voelt dat dit gaat veranderen. Die verandering is er meteen bij aanvang van ‘Seeds of Immortality’. De grunts worden afgewisseld met cleane zang. Vooral tijdens het instrumentale stuk kom het gitaarspel goed naar voren. Deze tweede track dooft mooi langzaam uit. ‘Proxima B’ heeft een melancholische start. Als de metal erbij komt, raakt de melancholie op de achtergrond. De zang is eerst grimmig en laag, er volgen enkele hoger gezongen delen . Dit alles zorgt voor een mooi melange dan wel afwisseling. De soprano zang is in evenwicht met de metal en de grunts, bovendien wordt de soprano stem ook ingezet als instrument. De flow van deze goed opgebouwde track is pakkend.

Het ingetogen ‘Emotionally Attached’ is helder van klank. Oz heeft een vrij hoog bereik, zijn stem is wat lichter dan van de meeste metal zangers. Maar zijn stem is in balans met de muziek. De strijkinstrumenten smelten samen met de overige instrumenten. ‘Conjurers of Conformity’ is een opzwepende instrumentale track. Het verschil in toonhoogte tussen de drums is wel te horen. Maar soms komt het geluid van een strak gespannen drumvel naar de voorgrond. Ook de iets te schelle klank van de cimbalen zorgt voor een lichte disbalans. Het aantal laagjes is mooi verdeeld over de headset. Ook in ‘Ethics We Chose to Omit’ is er de combinatie/afwisseling van soprano, cleane zang en grunts.

‘Momentary Blink’ heeft een snelle start, waarbij je cello en viool op de achtergrond hoort. Als de muziek versnelt, gaat dit even ten koste van de dynamiek in het drummen. Er zijn diverse wendingen in de muziek, de verdeling tussen metal en lichtere gespeelde en/of gezongen delen is prima. Het chaotische maar mooie instrumentale deel vloeit over naar sober klinkende strijkinstrumenten. De emotie is voelbaar..
‘Ima Sheli’ start met de warme klanken van een akoestische gitaar. Je hoort de vingers over de snaren (van zijn Esteve Granados Tres) glijden. Met warmte in zijn stem brengt Oz ,in het Israelisch, een ode aan zijn moeder. Zij overleed vrij onverwacht en veel te jong. Met gesampelde geluiden eindigt deze laatste track.

De nummers zijn mooi opgebouwd, de balans tussen lichte en zwaardere elementen is zeer goed. Met vlagen zijn er veel laagjes in de muziek. De (bas)gitaren klinken regelmatig aangenaam zwaar. Het geluid is goed verdeeld over de headset, hierdoor komt de gestapelde zang mooi tot zijn recht. Als de contrasten van bijvoorbeeld soprano en grunts nòg duidelijker naar voren waren gekomen, had je zang en muziek in iedere vezel van je lichaam gevoeld. Al met al heeft Avneya met ‘Road to I’ een goed debuut album uitgebracht.

(80/100) (Eigen Beheer)