Als je deze recensie liever in het Nederlands leest, kun je hier klikken

In late 2018, the brothers Meryn and Florian Bevelander (from Nijmegen, the Netherlands) founded the alternative rock band Sonic Whip. Meryn is singer and guitarist, Florian is behind the drum kit, bassist Julien Verveer completes the band. This threesome varies in age from 17 to 21 and is inspired by bands like Foo Fighters, Queens of the Stone Age, and Navarone. They combine polyphonic lead vocals and a somewhat upbeat sound with heavy riffs, and create their own style. On July first, they released their debut album ‘Triskelion’, which means trinity. But it also means rebirth or resurrection, by which this trio means rock, because rock is not dead.

The strings provide a nice heavy and dingy start of ‘Burn it Down’. Meryn’s vocals are a bit lighter than you would expect for (stoner) rock. One person will like the sound effects in the music. Another one might think it doesn’t fit the music very well. The same goes for the resonance on the (polyphonic) lead vocals. The end of this opening track is pretty tight.
The sound in ‘Desire’ is well distributed on headphones and the bass groove is cool. Meryn’s pleasant voice will certainly develop more and more. A rough edge to his voice would have suited the music as well. The rocking guitar play is delicious. This well-constructed track has a nice dying end, with a touch of vocals in the background. The tender vocals fit the quiet music of ‘Paradise’. Florian keeps his drumsticks still at first. And when he drums, it is suitably subdued. There are some twists and turns between sweet pop-rock and rock. The organ is usually in the background, melting into the rest of the music. Sometimes the Hammond comes a little more to the fore. Vocals and music are in balance.

‘Shine’ has a drum intro, the rhythm that follows is special. A bit further on, there are a bit too many repeats in the music. Just before the end there is some lovely organ playing. The very last fading piece is cool, but you would expect this more from a track about bikers.
The songs are well constructed. The changes in tempo and/or volume are generally gradual. In the softer pieces, vocals and music form a good unity. In the rocking pieces, the balance is not quite there. The organ playing could have been more prominent. The same goes for the piano playing in ‘Evil Mind’: it disappears completely.

‘Insane’ is partly autobiographical and is about a feeling that everyone has from time to time when someone is in a deep depression. Although Meryn is easy to understand, his words do not fully come out. The words “help me” do not have enough conviction. And the words “Shadows on the wall” could have had more fear or gloom in them. It could have done without sounding too depressing. By putting a little more emphasis on some words or sentences, there would have been more depth. That emotional finesse is also missing in some other songs. With the years, the different emotions (in song and music) such as relief, defeat and such will grow. There is quite a lot of resonance on the vocals. Sometimes there are a bit too many repetitions in the music, which puts a bit of a strain on the dynamics in the drumming. But in general, the songs are well constructed. Moreover, the text booklet looks well cared for. Sonic Whip keeps the rock alive, they have put themselves on the map in the Netherlands. These young men can be proud of their debut album.

(74/100) (Own Management)

Social media:
Website: Sonic Whip
Facebook: Sonic Whip

Sonic Whip – Triskelion

Eind 2018 richtten de Nijmeegse broers Meryn en Florian Bevelander de alternatieve rockband Sonic Whip op. Meryn is de zanger en gitarist, Florian zit achter het drumstel, bassist Julien Verveer maakt de band compleet. Dit drietal varieert in de leeftijd van 17 tot 21, jaar en liet zich inspireren door bijvoorbeeld Foo Fighters, Queens of the Stone Age, en Navarone. Ze combineren meerstemmige lead zang en een vrij opgewekte sound met zware riffs, en creëren zo een eigen stijl. Op I juli kwam hun debuutalbum ‘Triskelion’ uit, wat drie-eenheid betekent. Maar het betekent ook wedergeboorte of wederopstanding, daarmee bedoelt dit trio rock, want rock is niet dood.

De snaren zorgen voor een lekkere zware en groezelige start van ‘Burn it Down’. De zang van Meryn is wat lichter van kleur dan je zou verwachten bij de (stoner)rock. De één zal de geluidseffecten in de muziek gaaf vinden. Een ander zal het misschien niet zo goed vinden passen bij de muziek. Datzelfde geldt voor de galm op de (meerstemmige) lead zang. Het eind van deze openingstrack is mooi strak.

Het geluid in ‘Desire’ is goed verdeeld over koptelefoon en de bas groove is gaaf. Meryn’s aangename stem zal zich zeker nog verder ontwikkelen. Een ruw randje op zijn stem had ook bij de muziek gepast. Het rockende gitaarspel is heerlijk. Deze goed opgebouwde track heeft een mooi wegstervend eind, met een vleugje zang op de achtergrond.

De tedere zang past bij de rustige muziek van ‘Paradise’. Florian houdt zijn drumstokken in eerste instantie stil. En als hij drumt, is dit passend ingetogen. Er zijn een aantal wendingen tussen lieflijke poprock en rock. Het orgel is meestal op de achtergrond, en smelt dan samen met de overige muziek. Soms komt de Hammond iets meer naar voren. Zang en muziek zijn in balans.

‘Shine’ heeft een drum intro, het ritme wat volgt is bijzonder. Wat verder op zijn er iets te veel herhalingen in de muziek. Vlak voor het eind is er heerlijk orgelspel. Het allerlaatste wegstervend stukje is gaaf, maar dit zou je eerder verwachten zou je bij een track die over bikers gaat.

De nummers zijn prima opgebouwd. De wendingen in tempo en/of volume verlopen over het algemeen geleidelijk. In de zachter gespeelde stukken vormen zang en muziek een goede eenheid. In de rockende stukken die balans er niet helemaal. Het orgelspel had wat vaker meer naar voren mogen komen. Datzelfde geldt voor het pianospel in ‘Evil Mind’:het valt helemaal weg.

‘Insane’ is een deels autobiografisch en gaat over een gevoel dat iedereen weleens heeft wanneer hij/zij diep in de put zit. Hoewel Meryn goed te verstaan is, komen zijn woorden niet geheel tot uiting. De woorden “help me” missen wat overtuiging. En in de woorden “Shadows on the wall” had wat meer angst of somberheid mogen zitten. Dat kan gekund zonder dat het al te depressief had geklonken. Door een beetje meer nadruk op enkele woorden of zinnen te leggen, had er meer diepgang ontstaan. Die emotionele finesse ontbreekt ook in enkele andere nummers. Met de jaren zullen de verschillende emoties (in zang en muziek) zoals opluchting, verslagenheid en dergelijke gaan groeien. Er zit vrij veel galm op de zang. Soms zijn er iets te veel herhalingen in muziek, waardoor de dynamiek in het drumwerk een beetje onder druk komt te staan. Maar over het algemeen zijn de nummers goed opgebouwd. Bovendien ziet het tekstboekje er goed verzorgd uit. Sonic Whip houdt de rock leven, ze hebben zich in Nederland op de kaart gezet. Deze jonge mannen mogen trots zijn op hun debuutalbum.

(74/100) (Eigen Beheer)