Singer Ronnie Romero is known for his wide range and versatility. He was influenced by David Coverdale, Steve Perry and Ronnie James Dio, among others. He fronted Rainbow, after which he worked with great musicians including Michael Schenker Group, Vandenberg and many more. With Lords Of Black, he recorded 5 studio albums, currently fronting Elegant Weapons. Ronnie’s ‘Too Many Lies, Too Many Masters’ tour ended Wednesday 19 March at De Bosuil in Weert.
Absolva
English band Absolva was the support act. The lights in the venue dimmed, on stage it was still quite dark. Frontman/guitarist Christopher Appleton, guitarist Luke Appleton and bassist Karl Schramm stood with their backs to the audience. Upon playing the first note of ‘Code red’, they turned around. Christopher immediately made eye contact with the audience and shouted, ‘We are Absolva!!!’. He had a lot of facial expression and energy. So did the other band members. They played wirelessly, walking back and forth effortlessly.
Luke and Christopher alternated solos. The backing vocals were spread between Luke and the headbanging Karl. Martin Mcnee’s drum kit was quite simple, but it produced good and enough sound. Christopher managed to get the audience more enthusiastic. He told them before the start of ‘Refuse to die’ that when he was home, he still wanted to hear us. People roared… to which he said, ‘Yesterday we were in Germany… at this volume, the Germans win. Do you let the Germans win, or can you yell louder?’ And whether the audience could roared louder! For many, it was a first introduction to Absolva, but this is a band to remember.
Ronnie Romero
After a short break, it was time for Ronnie Romero. They started with ‘Stand Up and Shout’. While singing, Ronnie made eye contact with the fans at the front. He sang wirelessly, was expressive in the way he sang and performed. Even on this last day of the tour, he still had plenty of energy. So did guitarist Jose Rubio Jiménez and bassist Miguel Martín Fernandez, they too played wireless. Of course, they played several songs from the album ‘Too Many Lies, Too Many Masters’, including ‘I’ve Been Losing You’. The quiet intro on the keys was played by Francisco Gabriel Gil Torres. In the forte (=loud) pplayed parts, the sound of the keys was too soft compared to the rest of the music. The fans spontaneously sang along with the chorus.
Ronnie often sang with his eyes closed, during the instrumental parts he stood further back on stage. But he kept moving, you could see he was feeling the music. Moreover, this gave him all the space he needed for José’s beautiful solos. Many bassists have a calm way of performing, but Miguel Martín played and moved fanatically. Drummer Andy C. also had a lot of energy. Francisco was more laid-back, but you could still see the passion with which he played.
Rainbow
Rainbow songs were a must. For instance, they played ‘Stargazer’, in which José demonstrated magnificent guitar playing, he was enjoying it himself. At the end, Ronnie sang solo for a while.
As a joke, José started playing the intro to ‘Burning Heart’ (by Vandenberg). Ronnie sang the first lines, the audience sang along. The concert continued as intended. A little later, the throttle went on for ‘Kill the King’ (Rainbow).
‘Rainbow in the Dark’ was also very well played and sung. The drumming was tight throughout, but stood out especially here. There was enjoyable interaction with the audience. Ronnie asked for help to sing ‘dark’ five times. First he sang solo, letting out a beautiful long rough outburst. Instead of people singing ‘dark’, Ronnie was rewarded with applause. So he did it all over again. The applause was even louder now, yet ‘dark’ was sung on Ronnie’s ‘command’.
Deep Purple
After ‘Vengeance’, the band left the stage. There were plenty of shouts of ‘Ronnie, Ronnie’. He appeared on stage alone. He introduced the band members, to which they appeared one by one. The encore consisted of Deep Purple songs. ‘The Battle Rages On’ was followed by ‘Child in Time’. Of course, the intro on the keys was immediately recognised and welcomed with applause. Francisco was highlighted attractively. The touch of smoke gave just a little extra. The audience respectfully sang along with the first phrases, this was truly a goose-bump moment. Ronnie sang the first high notes quite well. The very highest notes did not sound as they should, but he sang them with inspiration. The instrumental part was amazing, the audience was enthusiastic, the musical rest was well played. The transition to the minimalist part also went smoothly, Andy drumming appropriately gently. Again, Ronnie clearly struggled with the very highest notes. But that was forgiven, as the rest was very good. Finally, the up-tempo ‘Burn’ followed. With this last song, Ronnie Romero closed the tour well and energetically.
Ronnie Romero sloot zijn tour goed af in De Bosuil
Zanger Ronnie Romero staat bekend om zijn grote bereik en zijn veelzijdigheid. Hij liet zich onder andere beïnvloeden door David Coverdale, Steve Perry en Ronnie James Dio. Hij was frontman van Rainbow, waarna hij samenwerkte met grote muzikanten waaronder Michael Schenker Group, Vandenberg e.v.a. Met Lords Of Black heeft hij 5 studioalbums opgenomen, momenteel is hij frontman van Elegant Weapons. De ‘Too Many Lies, Too Many Masters’ tour van Ronnie eindigde woensdag 19 maart in De Bosuil in Weert.
Absolva
De Engelse band Absolva was de support act. De lichten in de zaal doofden, op het podium was het nog vrij donker. Frontman/gitarist Christopher Appleton, gitarist Luke Appleton en de headbangende bassist Karl Schramm stonden met hun rug naar het publiek. Bij het spelen van de eerste noot van ‘Code red’ draaiden ze zich om. Christopher maakte meteen oogcontact met het publiek en riep: “We are Absolva!!”. Hij had veel fysieke expressie en energie. Dat gold ook voor de andere bandleden. Ze speelden wireless, ze konden moeiteloos heen en weer lopen.
Luke en Christopher wisselden de solo’s af. De backing vocals werden verdeeld tussen Luke en Karl. De drumkit van Martin Mcnee was vrij eenvoudig, maar er kwam goed en genoeg geluid uit. Christopher wist het publiek enthousiaster te krijgen. Hij vertelde voor aanvang van ‘Refuse to die’ dat hij als hij thuis was, ons nog steeds wilde horen. Men joelde.. waarop hij zei: “Gisteren waren we in Duitsland.. met dit volume winnen de Duitsers. Laten jullie de Duitsers winnen, of kunnen jullie harder?” En of het publiek harder kon joelen! Voor vele was het een eerste kennismaking met Absolva, maar dit is een band om te onthouden.
Ronnie Romero
Na een korte pauze was het tijd voor Ronnie Romero. Ze begonnen met ‘Stand Up and Shout’. Ronnie maakte al zingend oogcontact met de fans die vooraan stonden. Hij zong wireless, was expressief in zijn manier van zingen en performen. Ook op deze laatste dag van de tour had hij nog energie genoeg. Dat gold ook voor gitarist Jose Rubio en bassist Miguel Martín Fernandez, ook zij speelden wireless. Natuurlijk speelden ze verschillende nummers van het album ‘Too Many Lies, Too Many Masters’, waaronder ‘I’ve Been Losing You’. Het rustige intro op de toetsen werd gespeeld door Francisco Gabriel Gil Torres. In de forte (=luid) gespeelde stukken, was het geluid van de toetsen te zacht ten op van de overige muziek. De fans zongen spontaan mee met het refrein.
Ronnie zong vaak met de ogen dicht, tijdens de instrumentale delen stond hij verder naar achter op het podium. Maar hij bleef bewegen, je zag dat hij de muziek voelde. Bovendien gaf hij hiermee alle ruimte aan de mooie solo’s van José. Veel bassisten hebben een rustige manier van performen, maar Miguel Martín speelde en bewoog fanatiek. Ook drummer Andy C. had veel energie. Francisco was rustiger, maar toch zag je de passie waarmee hij speelde.
Rainbow
Nummers van Rainbow mochten niet ontbreken. Ze speelden bijvoorbeeld ‘Stargazer’, waarin José prachtig gitaarspel liet horen, hij genoot er zelf ook van. Op het laatst zong Ronnie even helemaal solo.
Als grapje begon José het intro van ‘Burning Heart’ (van Vandenberg) te spelen. Ronnie zong de eerste regels, het publiek zong mee. Het concert ging weer verder zoals het bedoeld was. Even later ging het gas erop voor ‘Kill the King’ (Rainbow).
Ook ‘Rainbow in the Dark’ werd zeer goed gespeeld en gezongen. Het drumwerk was overal strak, maar kwam vooral hier goed tot zijn recht. Er was leuke interactie met het publiek. Ronnie vroeg hulp om vijf maal “dark” te zingen. Eerst zong hij solo, waarbij hij een mooie lange ruwe uithaal liet horen. In plaats van dat men “dark” zong, werd Ronnie beloond met applaus. Dus deed hij het nog een keer over. Het applaus was nu nog luider, toch werd “dark” op “commando” van Ronnie gezongen.
Deep Purple Na ‘Vengeance’ verliet de band het podium. Er werd volop “Ronnie, Ronnie” geroepen. Hij verscheen alleen op het podium. Hij stelde de bandleden voor, waarop ze één voor één verschenen. De toegift bestond uit Deep Purple nummers. ‘The Battle Rages On’ werd gevold door ‘Child in Time’. Het intro op de toetsen werd natuurlijk meteen herkend en met applaus begroet. Francisco werd mooi in het licht gezet. Het vleugje rook gaf nog net wat extra’s. Het publiek zong respectvol mee met de eerste zinnen, dit was echt een kippenvel-moment. Ronnie zong de eerste hoge noten nog vrij goed. De allerhoogste noten klonken niet zoals het hoorde, maar hij zong ze wel met bezieling. Het instrumentale stuk was geweldig, het publiek was enthousiast, de rust werd goed gespeeld. De overgang naar het minimalistische deel verliep ook goed, Andy drumde passend zacht. Weer had Ronnie duidelijk moeite met de allerhoogste noten. Maar dat was het vergeven, want de rest was erg goed. Tot slot volgde het up-tempo ‘Burn’. Met dit laatste nummer sloot Ronnie Romero de tour goed en energiek af.