Guitarist Marcel Coenen has been on stage for over 35 years, playing in more than 950 shows. Not just with metal cover bands like ‘The Art Of Pantera’. But also with his own bands such as ‘Sun Caged’ and ‘Godscum’. In addition, he also participated in Ayreon’s major shows. Moreover, he released a several solo albums. On Sunday 24 March, Marcel Coenen & Friends performed at De Bosuil in Weert (The Netherlans).
After being greeted by Marcel, the concert started with the instrumental ‘Abstract Impact’. You immediately felt that this was going to be a wonderful afternoon. Not only Marcel but also guitarist David Maes, and bassist Richard Ritterbeeks played wireless.
For ‘Do or Die’, Marcel invited singer Pascal Remans. This expressive singer reached every high note easily. At times, the tempo of the music was quite high. Marcel in particular played at lightning speed. Keyboardist Rene Kroon was hidden behind two keyboards and tablet; he could hardly be seen. In the strongly played parts, his contribution, and David’s were a little less audible. The overall sound was good in volume, certainly not too loud.
Hans In T Zandt drummed very tightly as always, in several songs he had the backing vocals.
Resurrection
‘Patron Of Love’ comes from ‘Resurrection’ Marcel’s latest album. Now Jos Severens was the lead singer. A very different voice and way of performing compared to Pascal. But Jos sang this rousing song very well. He encouraged the audience to sing along. A few hesitantly sang along. The instrumental ‘Zone Sombre’ also comes from ‘Resurrection’. Marcel wrote this compelling song after his heart attack. Marcel’s emotion could not only be heard, but was also visible and noticeable. All the bigger the contrast was with ‘The Truth’, which was sung by Sascha Burchardt (singer of the Iron Maiden tribute Powerslave). Sascha sang and performed with enormous passion. He also felt the music during the instrumental pieces. By ‘Rising Force’ (Yngwie Malmsteen), Sascha was definitely drawn into metal. Here, the vocals were on the soft side compared to the music, but Sascha’s passion was no less. Marcel was racing his fingers across the strings. Unbelievable what a pace, and while maintaining dynamics.
The beamer showed visuals, mostly of album covers. The use of light was a little too calm compared to the music. The musicians played and sang the complex songs very well. The volume and tempo changes were played well. Apart from joy, you could also see their focus on singing and music. As a result, there was a slightly lack of interaction between the band members. But that will happen when they are back on stage more often (in this formation), as more gigs are coming up.
Still Bleeding
‘Still Bleeding’ from the album ‘Color Journey’ was originally sung by Weert-based Joyce Dijkgraaf. She passed away several years ago due to a car accident; she is still missed. The subdued instrumental start already made an impression. This was enhanced by Esther Brouns’ beautiful singing. People were touched, and a few shed a tear.
A very varied set was played with both instrumental and vocal songs. Metal was interspersed with quieter songs like ‘Endless’. This has a new age vibe. Esther’s wordless vocals matched the music beautifully. Again, the audience was impressed. Marcel’s own music was joined by some covers such as ‘Owner Of A Lonely Heart’, in which Jos had lead vocals. He started well, this was complemented very well by the backing vocals. The high notes make this song almost impossible to sing perfectly. Both lead and backing vocals were not perfect throughout, but that was no loss of enjoyment. Marcel called ‘New Race’ a “finger-breaker”. He had had to practise a lot to get this fast song “back in tune”. David and he played side by side, both playing at lightning speed, this was magnificent to see. In ‘I Was Wrong’ Esther impressed again with her power voice.
Waiting
Marcel announced a cover. Pascal picked up his acoustic guitar (with 12 strings) . The intro of ‘More Than A Feeling’ was of course recognised by everyone. Esther had the lead vocals, of course her voice is very different from the original, but it felt very natural. Hans, Jos and Pascal provided the backing vocals. Rene’s organ arrangements were beautifully. Actually, this was the last song, and the band members would leave the stage to come back for the encore.
But the encore was played right after. This consisted of the rousing ‘Waiting’, sung by Jos. Finally, ‘Run Like Hell’, with all the musicians on stage. Marcel magicked all kinds of extraordinary sounds out of his guitar. Sascha and Pascal had alternating lead vocals. The vocalists stood a bit more at the back of the stage, they were fairly in the dark, but the ( collaborative) singing was good. The same was definitely true of the pleasantly long instrumental piece. Marcel Coenen & Friends will be on stage more often, highly recommended!
Marcel Coenen & Friends waren indrukwekkend
Gitarist Marcel Coenen staat ruim 35 jaar op de planken, en speelde in meer dan 950 shows. Dat deed hij niet alleen met metal coverbands zoals ‘The Art Of Pantera’. Maar ook met eigen bands zoals ‘Sun Caged’ en ‘Godscum’. Daarnaast deed hij ook mee aan de groots opgezette shows van Ayreon. Bovendien bracht hij een aantal solo albums uit. Zondag 24 maart traden Marcel Coenen & Friends op in De Bosuil te Weert.
Na een begroeting van Marcel begon het concert met het instrumentale ‘Abstract Impact’. Je voelde meteen dat dit een mooie middag zou gaan worden. Zowel Marcel als gitarist David Maes, en bassist Richard Ritterbeeks speelden wireless.
Voor ‘Do or Die’ nodigde Marcel zanger Pascal Remans uit. Deze expressieve zanger haalde iedere hoge toon met gemak. Met vlagen lag het tempo van de muziek flink hoog. Vooral Marcel speelde dan vliegensvlug. Toetsenist Rene Kroon stond achter twee keyboards en tablet verstopt, hij was nauwelijks te zien. In de sterk gespeelde delen waren zijn bijdrage, en die van David wat minder goed te horen. Het geluid van het totaal was goed van volume, zeker niet te hard.
Hans In T Zandt drumde zoals altijd zeer strak, in verschillende nummers had hij de backing vocals.
Resurrection
‘Patron Of Love’ komt van ‘Resurrection’ het nieuwste album van Marcel. Nu was Jos Severens de leadzanger. Een hele andere stem en andere manier van performen dan Pascal. Maar Jos zong dit opzwepende nummer zeer goed. Hij moedigde het publiek aan om mee te zingen. Een enkeling zong aarzelend mee. Ook het instrumentale ‘Zone Sombre’ komt van ‘Resurrection’. Marcel schreef dit meeslepende nummer na zijn hartaanval. Marcels emotie was niet alleen te horen, maar was ook zichtbaar en voelbaar. Des te groter was het contrast met ‘The Truth’, dit werd gezongen door Sascha Burchardt (zanger van de Iron Maiden Tribute Powerslave). Sascha zong en performde met enorme bezieling. Ook tijdens de instrumentale stukken voelde hij de muziek. Door ‘Rising Force’ (Yngwie Malmsteen) werd Sascha definitief de metal ingetrokken. Hier was de zang aan de zachte kant ten opzichte van de muziek, maar de passie van Sascha was er niet minder om. Marcel vloog met zijn vingers over de snaren. Onvoorstelbaar wat een een tempo, en met behoud van dynamiek.
Op de beamer waren visuals te zien, voornamelijk van albumcovers. Het gebruik van het licht was iets te rustig in vergelijking met de muziek. De muzikanten speelden en zongen de complexe nummers zeer goed. De volume-en tempo wisselingen werden goed gespeeld. Behalve plezier, zag je ook hun focus op zang en muziek. Hierdoor was er iets te weinig interactie tussen de bandleden. Maar dat komt wel als ze weer vaker (in deze samenstelling) op de bühne staan, want er komen meer optredens aan.
Still Bleeding
‘Still Bleeding’ van het album ‘Color Journey’ werd oorspronkelijk ingezongen door de Weertse Joyce Dijkgraaf. Zij overleed een aantal jaar geleden als gevolg van een auto-ongeluk, ze wordt nog steeds gemist. De ingetogen instrumentale start maakte al indruk. Dat werd versterkt door de prachtige zang van Esther Brouns. Men was geraakt, bij een enkeling rolde een traan over de wang.
Er werd een zeer gevarieerde set gespeeld met zowel instrumentale als vocale nummers. Metal werd afgewisseld met rustigere nummers zoals ‘Endless’. Dit heeft een new age sfeer. De woordeloze zang van Esther sloot mooi aan bij de muziek. Weer was het publiek onder de indruk. De eigen muziek van Marcel werd aangevuld met enkele covers waaronder ‘Owner Of A Lonely Heart’, waarin Jos de leadzang had. Hij begon goed, dit werd prima aangevuld door de backing vocals. Door de hoge tonen is het bijna een onmogelijk nummer om perfect te zingen. Zowel de lead als de achtergrondzang was niet overal perfect, maar dat mocht de pret niet drukken. Marcel noemde ‘New Race’ een “vingerbreker”. Hij had flink moeten oefenen om dit snelle nummer weer “in de vingers” te krijgen. David en hij speelden zij aan zij, beiden speelden vliegens vlug, dit was prachtig om te zien. In ‘I Was Wrong’ maakte Esther nogmaals indruk met haar powerstem.
Waiting
Marcel kondigde een cover aan. Pascal pakte zijn akoestische gitaar (met 12 snaren) . Het intro van ’More Than A Feeling’ werd natuurlijk door iedereen herkend. Esther had de leadzang, natuurijk is haar stem heel anders dan het origineel, maar het voelde heel natuurlijk aan. Hans, Jos en Pascal zorgden voor de achtergrondzang. De orgelklanken van Rene kwamen mooi tot zijn recht. Eigenlijk was dit het laatste nummer, en zouden de bandleden het podium verlaten om terug te komen voor de toegift.
Maar de toegift werd er meteen achteraan gespeeld. Deze bestond uit het opzwepende ‘Waiting’, gezongen door Jos. Tot slot ‘Run Like Hell’, waarbij alle muzikanten op het podium stonden. Marcel toverde allerlei bijzondere geluiden uit zijn gitaar. Sascha en Pascal hadden afwisselend de leadzang. De vocalisten stonden wat meer naar achter op het podium, ze stonden redelijk in het donker, maar de (samen)zang was goed. Dat gold ook absoluut voor het aangenaam lange instrumentale stuk. Marcel Coenen & Friends zullen vaker op het podium staan, een aanrader!