Als je deze recensie liever in het Nederlands leest, kun je hier klikken

Singer/guitarist Fynn Claus Grabke and drummer Philipp Mirtschink do wild things like skateboarding and motorcycling. Their music may sometimes be a bit rough, but these men from Gütersloh (North Rhine-Westphalia, Germany) have a gentle soul and a passion for music. They have tons of energy and are always busy with something. Napping, no, that is nothing for this dynamic duo. Fynn explains that skating, motorcycling and tinkering are, as it were, their breeding ground to keep improving themselves as professional musicians.

Fynn and Philipp are daredevils and like to do extreme tricks with their skateboarding.
“Skateboarding is a great way to clear your mind, so you can’t and shouldn’t be afraid. If you are afraid, you cannot let yourself go. Because when you cramp up, you are being at risk of falling. Of course, we have had some injuries, but we have never broken anything. That’s a miracle,” says Fynn. “Or we are really good at skateboarding,” Philipp adds, laughing. In a serious tone, Fynn explains that they have learned to fall well. That was training, which they not only benefit from while skating. But also, on the bike, even when cycling or walking. “It’s like an instinct,” Fynn explains. “That you know what to do at an unexpected moment.”

We accept each other’s f*ck ups
Fynn and Philipp see each other almost every day, yet they never argue. That’s because they accept each other’s differences. And those differences are there: Fynn is more of an extroverted motormouth, while Philipp is introverted and even appears shy. “On stage, I let myself go”, says Philipp, “but otherwise I prefer to be in the background. I enjoy interviews but Fynn is more talkative. Most of the time I don’t have anything to add to what he says, but if I do, I will definitely do so. ” They not only accept each other’s differences but also each other’s faults. Fynn says: “We are open to accepting each other’s f*ck ups.”
The sufferings and misfortunes they have shared together have strengthened their mutual bond, they have become a solid unit. “This is never going to break” says Fynn.

On the ‘Los Angeles Strip’, the tour of Volbeat with the support of The Picturebooks was announced on a mega screen. The dream of standing on the LA Strip had come true. But just before their departure to America, everything was cancelled by Covid, so they could unpack everything again.
They didn’t want that all this misery would influence their thoughts negatively. “In misfortune, you have two choices,” says Fynn, “either you get down, or you keep shining. You can see hard lines as fuel to keep on going, and to keep on enjoying.

The Major Minor Collective
When all their last years gigs were postponed to 2022, the men realized that this Covid situation was going to last a very long time. The drive to write was even greater now. After everything was written, they felt they needed something different. “My vocals weren’t enough for these songs,” Fynn told me. “But even together it wasn’t enough to make these songs fully bloom. So, we decided to post these songs on our secret home page. We had a realistic wish list of singers that we hoped would join us. Many of these musicians we met while touring, and everyone on the wish list actually joined in. It was great fun and insightful to be able to do this, it was an important experience in our lives.”

September the 3rd is the release of the album ‘The major minor collective’. There are already a few singles out, including ‘Catch Me If You Can’, featuring Chris Robertson (Black Stone Cherry). There are many positive comments from the fans. But Fynn also received the feedback that fans miss his voice, which flattered him. He had never expected that of himself and of his voice. Because he feels that he is primarily a guitarist, who uses his voice to express his abilities on the guitar in a better way.

Holy Ghost with Jon Harvey
These guys are punctual, but not control freaks. Still, it took some getting used to give the songs and thus the control out of hands. The men definitely believe that this is the most interesting part of the project. Fynn says: “I already had lyrics for ‘Corrina Corrina’, but we threw them away. Neil Fallon (Clutch) came up with a completely different lyric. Yet there were also similarities. My text was: “Will you remember me?” and Neil came up with: “Would you please, please come home?”
Of course, it was thrilling to send a song. The vocalists had chosen their song themselves and were allowed to write their own lyrics. After a few days, they got a demo back. Jon Harvey (Monstertruck) had chosen ‘Holy Ghost’. Via a video call, Fynn and Philipp heard their music in the background. Jon improvised, at that time “Hallelujah” was already there. Philipp and Fynn had goose bumps then, but they also had goose bumps during the first demos of the other songs. “That was fantastic to experience” says Fynn enthusiastically.

The superb grunts of Erlend Hjelvik (ex-Kvelertak) fit perfectly with ‘Multi-dimensional Violence’. Both Erlend’s solo work and that of his band are very different from The Picturebooks, yet it was nice to work with him. This is partly because they have a number of personal similarities. They have a similar way of life, are all three vegan, open minded and have a mindful life style.
Erlend’s voice is perhaps the biggest contrast to the other guest singers and to Fynn’s singing. I asked if they were worried about what the fans would think.
Fynn’s answer was: “On the one hand, you have to worry about what the fans will like or not like. On the other hand, you shouldn’t worry about whether the fans will like it or not. Because we are the artists, so there should be no rules or fears. We never release things we don’t like, we always give 110%. Even if you find some things a bit too rough, we’ve spent days thinking about it and fine-tuning it. We can really nit-pick, everything you hear is what we really meant.

The Trojan Horse
At one point, Philipp decided to make his drum kit much more solid. “It was necessary, because after every show my drum kit almost fell apart”.
The drumsticks he uses now are so big that they look more like baseball bats than drumsticks, so to speak. This resulted in creating his own drumming style. The Picturebooks want to try constantly new things, they don’t want to get stuck in a particular structure. Fynn explains: “We’re a good variant of the Trojan Horse, where something new comes out every time. This has become a part of us, and we enjoy it. Every album is totally different from the last one”.
And it’s the same with ‘The major minor collective’, and not just because of the guest vocalists. The Picturebooks continue to surprise! I was allowed to review their album for Maxazine, you can find my review here: ***
As mentioned before, all gigs have been rescheduled for next year. We’ll have to wait a while, but we can see them on 20 March 2022 in Hedon (Zwolle). They are eager to tour again.

The Picturebooks: daredevils, motorfreaks maar vooral muzikanten

Zanger/gitarist Fynn Claus Grabke en drummer Philipp Mirtschink doen ruige dingen zoals
skateboarden en motorrijden. Hun muziek is soms misschien een beetje ruig, maar deze mannen uit mannen uit Gütersloh (Noordrijn-Westfalen) hebben een zachtaardig karakter. Ze hebben veel energie en ze zijn altijd wel ergens mee bezig. Niksen, nee, dat is niets voor dit dynamisch tweetal. Fynn legt uit dat skaten, motorrijden en sleutelen als het ware hun voedingsbodem vormt om zichzelf te blijven verbeteren als professioneel muzikant.

Fynn en Philipp zijn daredevils, en halen met skaten graag halsbrekende touren uit.
“Skateboarden is heerlijk om je hoofd leeg te maken, dan kan en mag je niet bang zijn. Als je bang bent, kun je je niet laten gaan. Want dan verkramp je, en dan loop je juist het risico dat je valt. Natuurlijk hebben we wel wat blessures gehad, maar we hebben nog nooit iets gebroken. Dat is een wonder!” zegt Fynn. “Of we zijn echt goed in skateboarden” voegt Philipp er lachend aan toe. Op serieuze manier legt Fynn uit dat ze goed hebben leren vallen. Dat was trainen, hier hebben ze niet alleen profijt van tijdens skaten. Maar ook op de motor, zelfs met fietsen of lopen. “Het is als een instinct” legt Fynn uit. “Dat je op een onverwacht moment weet wat je moet doen.”

We accept each other’s f*ck ups
Fynn en Philipp zien elkaar bijna elke dag, toch hebben ze nooit ruzie. Dat komt omdat ze elkaars verschillen accepteren. En die verschillen die zijn er: Fynn is meer een extroverte spraakwaterval, terwijl Philipp introverter is en zelfs verlegen overkomt. “Op het podium laat ik me helemaal gaan”, vertelt Philipp, “maar verder ben ik liever op de achtergrond. Interviews vind ik leuk maar Fynn is een betere prater. Meestal heb ik niks toe te voegen aan wat hij vertelt, maar als ik dat wel heb, zal ik dat zeker doen. “ Ze accepteren niet alleen elkaars verschillen, maar ook elkaars fouten. Fynn zegt hierover: ”We are open to accept each other’s f*ck ups.”
Het leed en de tegenslagen die ze samen hebben gedeeld, heeft hun onderlinge band versterkt, ze zijn een hechte eenheid geworden. “Dit gaat nooit meer kapot” aldus Fynn.

Op de ‘Los Angeles Strip’ werd de tour van Volbeat met de support van The Picturebooks op een mega groot scherm aangekondigd. De droom om op LA Strip te staan, díe was uitkomen. Maar vlak voor hun vertrek naar Amerika werd alles gecanceld door Covid, dus ze konden weer alles uitpakken.
Ze wilden niet dat al deze ellende hun gedachten negatief zou beïnvloeden. “Bij tegenslagen heb je twee keuzes “zegt Fynn, “of je gaat bij de pakken neerzitten, of je blijft stralen. Tegenslagen kun je zien als brandstof om door te gaan en te blijven genieten.”

The Major Minor Collective
Toen al hun concerten van vorig jaar naar 2022 werden verplaatst, realiseerden de mannen dat deze Covid situatie echt heel lang zou gaan duren. De drive om te schrijven was nu nòg groter. Nadat alles geschreven was, vonden ze dat ze iets anders dan anders nodig hadden. “Mijn zang was niet genoeg voor deze nummers” vertelde Fynn. “Maar ook samen was het niet genoeg om die nummers volledig tot bloei te laten komen”. Daarom besloten we deze nummers op onze geheime home page te plaatsen. We hadden voor ons zelf een realistische wensenlijst met zangers en zangeressen waarvan we hoopten dat ze mee wilde werken. Veel van deze muzikanten hadden we al eerder ontmoet tijdens het touren, en iedereen die op het wensenlijstje stond heeft daadwerkelijk meegewerkt . Het was heel leuk en leerzaam om dit te mogen doen, het was een belangrijke ervaring in onze levens.”

3 september komt het album ‘The major minor collective’ uit. Er zijn al een paar singels uit, waaronder ‘Catch Me If You Can’, met Chris Robertson (Black Stone Cherry). Er zijn veel positieve reacties van de fans. Maar Fynn kreeg ook reacties dat fans zijn stem missen, dat vleide hem wel. Dat had hij van zichzelf en van zijn stem nooit gerealiseerd. Want hij voelt zich vooral een gitarist, dir zijn stem gebruikt om zijn kunnen op de gitaar beter tot uiting te laten komen.

Holy Ghost met Jon Harvey
Deze mannen zijn wel pietje precies, maar géén control freaks. Toch was het wennen om de nummers en dus de controle uit handen te geven. Dat vinden de mannen absoluut het meest interessante deel van dit project. Fynn vertelt: “Ik had al een tekst ingezongen voor ‘Corrina Corrina’, maar die hebben we weggegooid. Neil Fallon (Clutch) kwam met een hele andere tekst. Toch waren er ook overeenkomsten. Mijn tekst was: “Wil you remember me?” en Neil kwam met: “Would you please, please come home?”
Het was natuurlijk wel spannend om een nummer te versturen. De vocalisten hadden hun nummer zelf uitgekozen en mochten hun eigen tekst schrijven. Na een paar dagen kregen ze een demo terug. Jon Harvey (Monstertruck) had ‘Holy Ghost’ uitgekozen. Via een video call hoorden Fynn en Philipp hun muziek op de achtergrond. Jon improviseerde, op dat moment was “Hallelujah” er al. Toen hadden Philipp en Fynn al kippenvel, maar dat was er ook bij de eerste demo’s van de andere nummers. “Dat was fantastisch om mee te maken” zegt Fynn enthousiast.

De gave grunts van Erlend Hjelvik (ex-Kvelertak ) passen perfect bij ‘Multi-dimensional Violence’. Zowel het solowerk van Erlend als dat van zijn band staat ver van The Picturebooks af, toch was het fijn om met hem samen te werken. Dit kwam deels omdat ze privé een aantal overeenkomsten hebben. Ze staan ongeveer op de zelfde manier in het leven, zijn alle drie veganistisch, zijn open minded en hebben een mindful life style.
De stem van Erlend vormt misschien wel het grootste contrast met de andere gastzangers en met de zang van Fynn. Ik vroeg of ze bezorgd waren over wat de fans ervan zouden vinden.
Het antwoord van Fynn was: ”Aan de ene kant moet je je wel zorgen maken om wat de fans wel of niet mooi zullen vinden. Aan de andere kant moet je je juist niet afvragen of de fans iets wel of niet mooi zullen vinden. Want wij zijn de artiesten, dus moeten er eigenlijk geen regels of angsten zijn. We brengen nooit iets uit waar we zelf niet achter staan, we geven altijd 110%. Ook al vind je sommige dingen misschien iets te ruig, er is echt dagen lang over nagedacht en bijgeschaafd. We kunnen echt muggenziften, alles wat je hoort hebben we daadwerkelijk zo bedoeld.

Het Paard van Troje
Op een gegeven moment besloot Philipp om zijn drumkit flink te verstevigen. “Dat was wel nodig, want na iedere show viel mijn drumkit bijna uit elkaar.”
De drumstokken die hij nu gebruikt zijn zo groot, dat ze bij wijze van spreken meer op honkbalknuppels lijken dan op drumstokken. Hierdoor creëerde hij meer en meer een eigen drumstijl. The Picturebooks willen constant nieuwe dingen uitproberen, ze willen niet vast komen te zitten in een bepaald patroon. Fynn verklaart: “We zijn een goede variant van het Paard van Troje, waar steeds iets nieuws uit komt. Dit is een onderdeel van ons geworden, en daar genieten we van. Ieder album is totaal anders dan het vorige”.
En dat is met ‘The major minor collective’ net zo, en dat komt niet alleen door de gastvocalisten. The Picturebooks blijven dus verrassen! Ik mocht hun album voor Maxazine recenseren, mijn recensie vind je hier.
Zoals eerder gezegd zijn alle optredens naar volgend jaar verzet. We moeten nog even wachten, maar we kunnen ze op 20 maart 2022 zien in Hedon (Zwolle). Ze staan te popelen om weer te mogen touren.