---

Multi-instrumentalist Darrel Treece-Birch may be familiar to you from the melodic rock band TEN and/or the prog rock band Nth Ascension. He has also released solo albums and is active with Atlantea, of which “Life” is the second album. This conceptual album has a broad theme, ranging from birth; the journey of life and its ultimate destination. Technology and pollution are also addressed. Almost every track features a different vocalist.

Steph Honde sings on “Millennium”. He has a slightly rough edge to his voice, and his backing vocals are also well added. This opening track is a good mix of catchy and compelling, plus rhythm versus melody. The fade out could have been a bit more interesting. Eoin de Paor’s voice is somewhat lighter, which can be heard in “Round And Round”. The backing vocals are sometimes quite sweet. The balance between bass, guitars and the (long sustained) tones from the keys is good. This is the same for the distribution between the rock and the lighter elements. This track slowly fades out.
The intro to “Light In The Darkness” has a mix of rock with lighter elements. After that, it stays a bit lighter. This duet is sung by Darrel and Kayleigh Treece-Birch. The music is in harmony with the voices. The whole song is a little sugary, but it fits the lyrics. ‘Better Way’ has a special rhythm. The differences in volume between the rocking and lighter parts are on the small side. The sudden ending is well chosen.

Eoin de Paor’s (sometimes dreamy) voice suits the calm “Laniakea”. During the instrumental parts, the guitar playing is compelling. Further into the track, you can hear the emotion in the voice, and when the music becomes subdued, you can also feel the emotion in the guitar playing. But when the music mellows, the emotion seeps away. “Life” is a bit more rocking, and the unexpected ending is beautiful.
‘Three Lights’ consists of several parts. This epic has a calm start. Tony Mitchell’s vocals are layered at times, which is very well done. The high tones of the keys blend well with the bass and guitars. You can hear the transition to the next part. “Same beat of the sons” contains various transitions, including high tones and rocking elements.
Subdued music marks the start of the next part. Slowly, the music becomes faster and louder. During an instrumental part, there is some fairly fast rock, with the bass pleasantly present at times. In addition, there are (occasional) slight classical influences. For a moment, the music is a bit chaotic, but that fits within the whole. The differences in volume are significant enough here. After several transitions, you hear the sound of waves and birds in the next part. The calm music is warm in colour. The gentle, slow vocals complement this. Slowly, the rock comes in, and the instrumental part contains compelling guitar playing. You can feel the emotion with which it is played. The transition to a minimalist part is the build-up to the end of this song.
Finally, “The Robins That Flew Away” has an atmospheric start with, among other things, the sounds of acoustic guitar and long sustained tones from the keys. Subtle piano sounds are sprinkled throughout. When electric guitar playing is added for a moment, the subdued atmosphere remains.

At times, there are quite a few layers in the music, all of which are in balance with each other. “Life” is a varied album with different vocalists and a broad concept. Yet the songs fit together well.

(7.8/10) (Lion Music)

Social media:
Facebook: Darrel Treece Birch’s

---

Darrel Treece Birch’s Atlantea – Life

Multi-instrumentalist Darrel Treece-Birch ken je misschien van de melodieuze rockband ‘TEN’ en/of van de prog rockband Nth Ascension. Daarnaast bracht hij solo albums uit, en is hij actief met Atlantea, waarvan ‘Life’ het tweede album is. Dit conceptueel album heeft een breed thema, dat varieert onder andere van geboorte; de reis van het leven en de uiteindelijke bestemming daarvan. Ook technologie en vervuiling komen aan bod. Bijna iedere track heeft een andere vocalist.

In ‘Millennium’ heeft Steph Honde de zang. Hij heeft een licht ruw randje op zijn stem, ook zijn achtergrondzang is prima toegevoegd. Deze openingstrack is een goede mix van pakkend en meeslepend, plus ritme versus melodie. De fade out had wat boeiender gekund. De stem van Eoin de Paor is wat lichter, dat is te horen in ‘Round And Round’ De achtergrondzang is soms vrij zoet. De balans tussen bas, gitaren en de (lang aanhoudende) tonen op de toetsen is goed. Dat geldt ook voor de verdeling tussen de rock en de lichtere elementen. Deze track dooft langzaam uit.
Het intro van ‘Light In The Darkness’ heeft een mix van rock met lichtere elementen. Daarna blijft het wat lichter. Dit duet wordt gezongen door het Darrel en Kayleigh Treece-Birch. De muziek is in harmonie met de stemmen. Het geheel is een beetje zoet, maar het past bij de tekst. ’Better Way’ heeft een bijzonder ritme. De verschillen in volume tussen rockende en lichter gespeelde delen is aan de kleine kant. Het plotselinge eind is goed gekozen.

De (soms dromerige) stem van Eoin de Paor past bij het kalme ‘Laniakea’. Tijdens instrumentale delen is het gitaarspel meeslepend. Wat verder in de track hoor je de emotie op de stem, als de muziek ingetogen wordt, voel je de emotie ook in het gitaarspel. Maar wanner de muziek zachter wordt, sijpelt de emotie weg. ‘Life’ is wat meer rockend, het onverwachte einde is mooi.
‘Three Lights’ bestaat uit verschillende delen. Deze epic heeft een rustige start. De zang van Tony Mitchell is met vlagen gestapeld, dit is zeer goed gedaan. De hoge tonen van de toetsen vormen een goed blend met de bas en de gitaren. Je hoort de wending naar het volgende deel. ‘Same beat of the sons’ bevat diverse wendingen van onder andere hoge tonen, en rockende elementen.
Ingetogen muziek geeft de start van het volgende deel aan. Langzaam wordt de muziek sneller en luider. Tijdens een instrumentaal stuk is er vrij snel gespeelde rock, met vlagen is de bas aangenaam aanwezig. Daarnaast zijn er (af en toe) licht klassieke invloeden te horen. Even is de muziek een beetje chaotisch, maar dat past binnen het geheel. De verschillen in volume zijn hier groot genoeg. Na diverse transities hoor je in het volgende deel het geluid van golven en vogels. De rustige muziek is warm van kleur. De zachtaardige, langzame zang sluit hierbij aan. Langzaam komt de rock erbij, het instrumentale deel bevat meeslepend gitaarspel. Je voelt de emotie waarmee gespeeld is. De overgang naar een minimalistisch deel is meteen de opbouw naar het einde van dit nummer.
Tot slot ‘The Robins That Flew Away’ heeft een sfeervolle start met onder andere de klanken van akoestische gitaar en langaanhoudende tonen van de toetsen. Hier worden subtiele pianoklanken doorheen gesprenkeld. Als er even elektrisch gitaarspel bij komt, blijft de ingetogen sfeer bestaan.

Met vlagen zijn er best veel laagjes in de muziek, die onderling allemaal in balans zijn. ‘Life’ is een gevarieerd album met verschillende vocalisten en een breed concept. Toch sluiten de nummers goed bij elkaar aan.

(7,8/10) (Lion Music).