---

Italian singer/multi-instrumentalist Alberto Molesini, alias Baro, leads the Baro prog project.
Although he has been a musician for decades, he released his first album (Topic Würlenio) in 2019, followed by Utopia (2021). Now the (prog) rock opera prog-jet iv: Aionverse is out. This name has been given to an otherworldly dimension. There are eight characters on this album. The story is spread over eight songs, half of which consist of Crossing Pathways, which is about the crossing paths of the twins Sonny and Larry. This 20-minute epic is divided into several tracks, some of which are further divided into chapters.

The extensive instrumental start of ‘Creator’s Farewell’ is composed in a special way, and it quickly becomes clear that this is prog rock. The sound is a little too dull, but that’s not really disturbing. The “Creator” sings the lyrics. Sometimes the vocal parts are layered. Instrumentally, it is complex, with various twists and styles, including jazz.
‘Flow of Life’ also has a beautiful instrumental start. Sonny (sung by Baro) delivers his lyrics (as a young man) in a rather cheerful manner. The beautiful guitar solo (by Massimo Basaglia) could have been brought a little more to the fore. Parts of the lyrics are sung in Italian, which blends well with the English parts. This delightful “proggy” track features good drumming, among other things. This is a duet: the voice of Life (by Meghi Moschino) is lighter in colour and easily recognisable. The wonderful instrumental part has good bass grooves. Both characters do not show much variation in their singing. Instrumentally, there are plenty of changes.

The story continues, mother is ill and dies, which is particularly difficult for Larry.
‘Biz-R World’ is sung by several characters. At one moment they sing ‘solo’, at other moments there is harmony. The voices of Larry and ‘Warrior 1’ blend beautifully, but are quite similar. Moreover, I sometimes miss some emotion or intensity, which makes the complex storyline less vivid.
In the short, instrumental ‘Crossing Pathways’, Sonny creates his own dream world.

Meanwhile, the father has also passed away. ‘Mom and D(e)ad’ is a duet between father and mother. Baro also sings the father’s lyrics, so you really have to listen to the lyrics to figure out that this is the father. Father and mother are together again. Heather Findlay is “Mom”, she is in love again, as if they were still alive. Vocally, it remains fairly subdued, but at times the instrumental pieces are pleasantly progressive.
In ‘Crossing Pathways’ (parts b-c), “The Bug” plays a role in Sonny’s Dreamworld. The djembe gives the hectic atmosphere a summery touch. Just like in the previous songs, there is also a variety of styles in ‘Crossing Pathways’ (parts d-g). The funky elements are clearly audible. The storyline is quite complex. But you don’t have to be “in the story” to enjoy the music. You can hear violin playing, lots of keyboard work and excellent guitar playing, among other things. This epic has a beautiful build-up towards the end.
Acoustic guitar sounds give ‘Crossing Pathways’ (part h) a quiet start. The violin blends beautifully with the rest of the music. This short chapter concludes the album.

The vocals are calmer and less intense than in most rock operas. As mentioned earlier, there is generally less contrast in both the voices and the singing styles of the different characters. The booklet is well done. Due to the background, the lyrics are not easy to read everywhere. You do need the lyrics to understand the concept. The storyline is not read aloud, which may make it more difficult to get into the story. On the other hand, if you listen to the CD more often, spoken words can feel like an interruption to the music. With “prog-jet iv: Aionverse”, Baro has delivered an accessible rock opera.

(75/100) (Andromeda Relix)

Social Media:
Facebook: Baro prog
Website: Baro Prog

---

Baro Prog – prog-jet iv: Aionverse 

De Italiaanse zanger/multi-instrumentalist Alberto Molesini, alias Baro, leidt het Baro prog-project.
Hoewel hij al decennia lang muzikant is, bracht hij zijn eerste album (Topic Würlenio) pas in 2019 uit. Gevolgd door Utopie  (2021). Nu is de (prog)rock opera prog-jet iv: Aionverse uit. Deze naam is gegeven aan een buitenaardse dimensie. Op dit album zijn er acht personages. Het verhaal is verdeeld over acht nummers, waarvan de helft bestaat uit Crossing Pathways, dit gaat over de kruisende paden van de tweeling Sonny en Larry. Deze epic van 20 minuten is verdeeld over verschillende tracks, die soms weer onder verdeeld zijn in hoofdstukken.

Het eerste stuk in het tekstboekje is een inleiding om te lezen, deze wordt niet verteld. Maar deze heb je wel nodig om het verhaal te begrijpen.

De uitgebreide instrumentale start van ‘Creator’s Farewell’ is bijzonder gecomponeerd, het is snel duidelijk dat dit prog-rock is. Het geluid is wel iets te dof, maar echt storend is dat niet. De ‘Creator’ zingt de tekst. Soms zijn de vocale delen gestapeld. Instrumentaal zit het complex in elkaar, er zijn diverse wendingen en stijlen, waaronder jazz.
Ook ‘Flow of Life’ heeft een mooie instrumentale start. Sonny (gezongen door Baro) brengt (als jonge man) zijn tekst op een vrij vrolijke manier. De mooie gitaarsolo (van Massimo Basaglia) had iets meer naar de voorgrond mogen komen. Delen van de tekst worden in het Italiaans gezongen, dit vormt een prima melange met de Engels gezongen delen. Deze heerlijke “proggy” track bevat onder andere goed drumwerk. Dit is een duet: De stem van Life (door Meghi Moschino) is lichter van kleur en goed herkenbaar. Het gave instrumentale stuk heeft gave bas grooves. Beide personages laten niet heel veel variatie in hun zang horen. Instrumentaal zijn er volop veranderingen.

Het verhaal gaat verder, moeder is ziek en overlijdt, daar heeft vooral Larry het moeilijk mee.
‘Biz-R World’ wordt door meerdere personage gezongen. Op het ene moment zingen ze “solo”, op andere momenten is er samenzang. De stemmen van Larry en Warrior 1 vormen een mooie blend, maar liggen vrij dicht bij elkaar. Bovendien mis ik soms wat emotie of intensiteit, hierdoor komt de complexe verhaallijn minder goed tot leven.
In het korte, instrumentale ‘Crossing Pathways’ creëert Sonny zijn eigen droomwereld.

Ondertussen is vader ook overleden. ‘Mom and D(e)ad’ is een duet tussen vader en moeder. Baro zingt ook de tekst van vader, daardoor moet je echt naar de tekst luisteren om er achter te komen dat dit de vader is. Vader en moeder zijn weer samen. Heather Findlay is ‘Mom’, zij is weer verliefd, alsof ze nog steeds leven. Qua zang blijft het redelijk ingetogen, maar met vlagen zijn de instrumentale stukken aangenaam progressief.
In Crossing Pathways’ (parts b-c) gaat ’The Bug’ gaat een rol spelen in de Dreamworld van Sonny. De djembé geeft de hectiek een zomers tintje. Net al in de vorige nummers is er ook in ‘Crossing Pathways’ (parts d-g) een afwisseling van stijlen. De funky elementen zijn duidelijk de horen. De verhaallijn is best complex. Maar je hoeft “in het verhaal te zitten” om te kunnen genieten van de muziek. Je hoort onder andere vioolspel, veel toetsenwerk en weer prima gitaarspel.Deze epic heeft een mooie opbouw naar het einde.
Akoestische gitaar klanken geven ‘Crossing Pathways’ (part h) een rustige start. De viool smelt mooi samen met de overige muziek. Met dit korte hoofdstuk eindigt dit album.

De zang is rustiger en minder intens dan bij de meeste rock opera’s. Zoals eerder aangegeven zit er over het algemeen wat minder contrast zowel in de stemmen, als in de manier van zingen van de verschillende personages. Het tekstboekje is goed verzorgd. Door de achtergrond zijn de teksten niet overal makkelijk te lezen. Je hebt de tekst wel nodig om het concept te kunnen begrijpen. De verhaallijn wordt niet voorgelezen, waardoor je misschien moeilijker in het verhaal komt. Aan de andere kant, als je de cd vaker luistert, kunnen gesproken woorden aan gaan voelen als een onderbreking van de muziek. Baro heef met ‘prog-jet iv: Aionverse’ een toegankelijke rock opera afgeleverd.

(75/100) (Andromeda Relix)