De Engelse band The Mighty Bard is opgericht in 2005. Hun cd ‘Blue God’ geeft de bandleden als astronauten afgebeeld. Ze zouden zo uit een stripverhaal weg gelopen kunnen zijn. Deze stripverhaal stijl komt terug op de print van de cd. Wat is The Mighty Bard van plan? Willen ze hun luisteraars mee nemen op reis?
De eerste geluiden die ik hoor zijn bliepende geluidjes. De geluiden die horen bij oude computer spelletjes. Dit nummer heeft een meeslepende gitaar riff. ‘Before’ eindigt met heerlijke dynamiek in het drumwerk. De titelsong is het tweede nummer en is meteen pakkend. Piano en gitaar zijn op de voorgrond aanwezig. Er zijn rusten in de muziek verwerkt. De zang is vrij staccato gezonden en dit past prima in het geheel. De stem van Gavin Webb klinkt geschoold, vrij helder en warm. Bovendien zingt hij duidelijk. Toch vind ik het fijn dat ik mee kan lezen in het tekstboekje. Een up-tempo stuk volgt en een decrescendo leidt naar pianospel.
De zang is nu niet meer staccato. Gavins warme stem combineert goed met de pakkende melodie lijn. De staccato zang komt weer terug als de muziek daarom vraagt. Sommige stukken zijn up-tempo gespeeld en er zitten vrij veel herhalingen in de muziek, afgewisseld met de pakkende melodielijn. De stem wordt als instrument gebruikt, dit past perfect in de muziek.
‘Maybe’ begint met voetstappen, een piepende deur, gepraat en gelach van een hoop mensen. Een verrassend begin en hierna een ingetogen intro. Alles blijft vrij rustig in zang en muziek en in de samenzang kleuren de stemmen mooi bij elkaar. Een mooi piano-stuk sluit dit nummer af.
Het geluid van kraai achtigen past bij de titel ‘Bird’ De tekst nodigt uit tot luisteren en nadenken. Aan het einde het geluid van een radio van vroeger; Het geluid van het draaien met de zenderknop om de zender en dus het geluid goed te krijgen.
‘I know’ is in zijn geheel een mooi nummer. Het beste stukje van dit nummer zit bijna aan het eind: Even is de bas echt helemaal solo. Zang en bas zijn even samen, de stem van Gavin komt hier prachtig uit en met space-achtige geluiden wordt ‘After’ ingezet. Alles is perfect verweven in het geheel, met wederom die bliepjes uit een oud computer spel, waarmee de cd eindigt zoals hij begon.
Er zijn op ‘Blue God’ genoeg wendingen in de muziek. Soms onverwacht, soms verweven in het geheel. Details in de muziek prikkelen regelmatig om extra goed te luisteren. De muziek lijkt eenvoudig maar als je intens en meerdere keren luistert, valt het op dat alles gecompliceerder in elkaar zit dan je in eerste instantie zou denken. Zet de wereld uit, de muziek aan. Laat je meenemen op deze muzikale reis en geniet.
(8/10) (Eigen beheer).
