De invloeden van Orgel Vreten variëren van Deep Purple en Focus, tot aan de The Allman Brothers. Ze spelen dus muziek van uiteenlopende aard, maar altijd van hoogstaand niveau. Dat toonden ze vrijdag 21 december in De Bosuil in Weert.
Thijs Schrijnemakers en Darius Timmer begonnen als eerste met spelen. Bassist Jan Teertstra en drummer Henri van den Berg volgden. Arno Bakker stond aan de rand van het podium. Als een statige ‘meistro’ nam hij het woord voor ‘There are rules’. Tijdens de instrumentale delen keek hij als een impostante, grote vriendelijke reus met strenge blik de zaal rond. Darius en Thijs zaten zoals gewoonlijk tegen over elkaar, de Hammonds tegen elkaar aan geschoven. Daarbij hadden ze veelvuldig oogcontact en ze speelden vlammend. Vooral Darius veerde regelmatig op en stond te spelen. Ook Thijs zat niet bepaald stil. Henri zat met een big smile te drummen. Zelfs als Jan achter in een hoekje aan het bassen was, was hij één en al beweeglijkheid. Je voelde al bij dit eerste nummer dat dit een geweldig concert zou worden, je kwam ogen te kort.
‘Darius is blij’ was één van de nummers waarbij Arno op de trombone speelde. Hij stond aan de rand van het podium waarbij de schuif richting de fans ging. Thijs en Darius leken elkaar op te jagen. Hierbij lette Arno goed op wat dit tweetal deed. Darius schoof zijn kruk naar achteren en stond te dansen achter de toetsen. Het zacht gespeelde deel was subliem ingelast, ook Henri speelde hier mooi zacht. De samenwerking tussen deze muzikanten was geweldig om te zien. Non-verbale kleine signalen was voldoende om het tempo weer op te schroeven. Arno ging helemaal los op zijn trombone. Onderling maakte de mannen al spelend grappen met elkaar, het werd een dolle boel. Het klein gespeelde deel was na dit explosieve stuk extra indrukwekkend. Tempo en volume vlogen weer omhoog. ‘Baron van Pogosteyn’ werd hieraan vastgeplakt, hierdoor ontstond een fantastisch lekkere lange live versie, gevuld met heerlijke, tomeloze energie!
‘Hold my hand’ is ingetogen, met langzame diepe bas grooves. Thijs en Darius kropen als het ware in de muziek. Vooral op het eind was de emotie op de stem van Arno voelbaar.
‘Rups de Musical’ startte met een drumsolo. Arno speelde op zijn sousafoon. Niet alleen zijn trombone, maar ook de sousafoon klonk doorleefd. Tijdens het spelen stapte hij op de orgelkurk van Thijs, die onverstoorbaar verder speelde. Arno stapte zelfs over het hoofd van Thijs heen, naar de andere kant van de kruk. Ondertussen bleef Arno, diepe lage tonen de zaal in blazen. Om het geheel nog gekker te maken klom Arno op de orgels om daar verder te spelen. Thijs en Darius verlieten even hun kruk. Het was tijd voor samenspel tussen Jan en Arno. Jan klom, al spelend, via de kruk Thijs ook op de orgels. Ondertussen zat Darius weer op zijn kruk, en boog Arno zich voorover waardoor Darius moest bukken om te voorkomen dat zijn hoofd in de sousafoon zou verdwijnen.
Thijs klom over de orgels heen en nam de plek van Darius in, zodat hij kon gaan dansen. Dit was bijna een circusact, onvoorstelbaar wat een geweldige show maakten ze van dit nummer! Na afloop vroeg Thijs heel droog:
”Vinden jullie het leuk?”
Vervolgens vertelde hij:
“We zitten niet voor niks aan de voorkant van het podium. We nodigen jullie allemaal uit om op het podium te komen!”
Zo maakten ze fantastisch gebruik van het geringe aantal bezoekers. Thijs maakte op een leuke manier contact met de fans. Hij vertelde dat het de bedoeling was dat iedereen aan het eind van het nummer weer in de zaal zou staan. Daarna begonnen de mannen te spelen.
Orgel Vreten liet ons even proeven hoe het voelt om op het podium te staan. Darius stond te dansen achter zijn Hammond. De fans stonden er met hun neus bovenop, iedereen genoot ervan.
Stuk voor stuk en bijna ongemerkt ging iedereen terug de zaal in. Het podium behoorde weer toe aan Orgel Vreten, daar ging het feest door. Jan nam even plaats achter de Hammond van Darius, en Darius speelde even op de bas. Tot ieders plezier maakte dit tweetal zogenaamd een beetje ruzie voordat ze hun eigen instrumenten weer in/onder de handen hadden.
Darius ging met zijn synthesizer tegen Henri battelen. Er werd volop plezier gemaakt. Toch werden de ingetogen, mysterieuze stukken fantastisch gespeeld. De sfeer in de zaal veranderde, iedereen was muisstil.
Na ‘Solero’ zwaaiden de mannen ons gedag. Henri was als eerste terug voor de toegift, en gaf een drumsolo weg. Er werden grappen gemaakt vanuit de zaal en door Henri. Ondertussen was de voltallige band teruggekomen om ‘Ode aan John Souhoka’ te spelen. Arno nam plaats bovenop de orgels. Half zingend, half pratend, maar vol vuur vertolkte hij zijn tekst. Hij leek wel een predikant of politicus die zijn verhaal deed. Toen het concert afgelopen was bleef Arno staan waar hij stond, met lp’s in zijn hand. De merchandising vond plaats op het podium. De mannen namen alle tijd voor hun fans. Dit was een memorabele, ‘theatrale’ avond zoals je maar zelden ziet.
Fotografie: © Hen Metsemakers
This translated review in English is an unadjusted translation from Dutch by Deepl
The influences of Orgel Vreten range from Deep Purple and Focus to The Allman Brothers. So they play music of various kinds, but always of a high level. They showed that on Friday 21 December in De Bosuil in Weert.
Thijs Schrijnemakers and Darius Timmer were the first to start playing. Bassist Jan Teertstra and drummer Henri van den Berg followed. Arno Bakker was on the edge of the stage. Like a stately ‘Maystro’ he took the floor for ‘There are rules’. During the instrumental parts he looked around the hall like an imposing, big friendly giant with a strict gaze. Darius and Thijs sat as usual against each other, the Hammonds pushed against each other. They had frequent eye contact and played flaming. Especially Darius regularly sprung up and stood playing. Thijs wasn’t sitting still either. Henri was drumming with a big smile. Even when Jan was bassing in a corner at the back, he was all about agility. With this first song you already felt that this was going to be a great concert.
Darius is blij‘ was one of the songs where Arno played on the trombone. He stood at the edge of the stage where the slide went to the fans. Thijs and Darius seemed to chase each other. Arno paid close attention to what this pair did. Darius pushed his stool backwards and stood dancing behind the keys. The softly played part was sublime welded in, Henri also played softly here. The cooperation between these musicians was great to see. Non-verbal small signals were sufficient to increase the tempo again. Arno went completely loose on his trombone. The men made jokes with each other while playing, it was a lot of fun. The small part played was after this explosive piece extra impressive. Pace and volume flew up again. Baron van Pogosteyn‘ was stuck to it, this created a fantastic long and delicious live version, filled with delicious, unbridled energy!
Hold my hand‘ is subdued, with slow deep bass grooves. Thijs and Darius got into the music, as it were. Especially at the end, the emotion was felt on Arno’s voice.
Rups de Musical‘ started with a drum solo. Arno played on his sousaphone. Not only his trombone, but also the sousaphone sounded alive. While playing he stepped on Thijs’ organ cork, which continued to play imperturbably. Arno even stepped over Thijs’ head, to the other side of the stool. Meanwhile Arno continued to blow deep low tones into the audience. To make it even crazier, Arno climbed on the organs to continue playing there. Thijs and Darius left their stool for a while. It was time for ensemble playing between Jan and Arno. Jan climbed, while playing, via the stool Thijs also on the organs. Meanwhile Darius was sitting on his stool again, and Arno bent down so Darius had to bend down to prevent his head from disappearing into the sousaphone.
Thijs climbed over the organs and took the place of Darius, so he could start dancing. This was almost a circus act, amazing what a great show they made of this song! Afterwards Thijs asked very dry:
“Do you like it?
Then he told them:
“We’re not at the front of the stage for nothing. We invite you all to come on stage!
They made fantastic use of the small number of visitors. Thijs made contact with the fans in a fun way. He told us that the intention was that everyone would be back in the hall at the end of the song. After that the men started to play.
Orgel Vreten let us taste what it feels like to be on stage. Darius was dancing behind his Hammond. The fans stood with their noses on top of it, everyone enjoyed it.
Each and every one of them went back into the hall almost unnoticed. The stage belonged again to Orgel Vreten, there the party went on. Jan took a seat behind the Hammond of Darius, and Darius played on the bass for a while. To everyone’s delight, these two of them argued a bit before they had their own instruments in/under their hands again.
With his synthesizer, Darius started arguing against Henri. There was plenty of fun. Yet the modest, mysterious pieces were played fantastic. The atmosphere in the hall changed, everyone was silent.
After ‘Solero‘ the men waved goodbye. Henri was first back for the encore, and gave away a drum solo. There were jokes made from the hall and by Henri. Meanwhile, the entire band had returned to play ‘Ode to John Souhoka‘. Arno took place on top of the organs. Half singing, half talking, but full of fire he played his lyrics. He looked like a preacher or politician telling his story. When the concert was over Arno stayed where he stood, with LPs in his hand. The merchandising took place on stage. The men took all the time for their fans. This was a memorable, ’theatrical’ evening as you would expect.
Photography: © Hen Masonsemakers