Logos komt uit Verona, Italië en is in 1996 ontstaan. Er zijn een paar wisselingen in de bezetting geweest, waardoor de fans lang moesten wachten op dit derde album, ‘L’ engima della vita’. De eerste elektronische klanken zijn meteen boeiend. Het instrumentale ‘Antifona’ is maar kort. Een wending in de muziek vormt zonder pauze de overgang naar ‘Venivo da un lungo sonno’. Dit nummer heeft een mooi basis ritme, waarbij de hihats door Fabio Gaspari snel maar zacht worden bespeeld. Er zijn iets te veel bijgeluidjes toegevoegd die niet altijd nodig zijn, en soms afleiden af van de muziek. In het lange instrumentale stuk zijn verrassende ritme wendingen verweven. Luca Zerman heeft een warme stem en zingt in het Italiaans. Voor wie Italiaans kan lezen: er zit een tekstboekje bij.
Weer volgt er een aangenaam lang instrumentaal stuk. Gast-gitarist Simone Bistaffa laat je tijdens zijn solo wegdromen. De mooie grooves op de bas zijn ook door Fabio gespeeld. De toetsen (dubbel, door Claudio Antolini en Luca Zerman) laten zich van hun beste kant horen.
‘In Fuga’ heeft een paar gedeelten met folklore invloeden. Deze zorgen voor een vrolijke noot, zonder dat het ouderwets klinkt. De Hammond verdient pluspunten; De orgel-lijnen komen net als folklore gedeelten regelmatig terug, waardoor het nummer perfect in balans is.
De meeste rockende start is voor ‘N.A.S.’ waar het tempo vrij hoog ligt. De muziek is lekker zwaar, afgewisseld met hoge tonen, die voornamelijk onder de toetsen vandaan komen. Nu zijn de pluspunten voor het basloopje. De titelsong ‘L’ engima della vita’ heeft een pakkend ritme en melodie. Weer de toetsen die aangenaam om de hoek komen kijken.
De hihats worden een paar keer fel geraakt. Ook nu gaat Logos de zware sound niet uit de weg. Leuke drum break waarna een wending volgt. Heel veel toetsen en goed gitaarwerk van Maoli Massimo nodigen uit om de volumeknop een flink stuk naar rechts te draaien.
Aan het begin van ‘In principio’ hoor je de emotie op de stem. Hoewel de tekst moeilijk te verstaan is neemt dit nummer je helemaal in beslag. Logos bewijst dat de taal van muziek universeel kan zijn!
Mysterieuze geluiden vangen aan bij ‘Il rumore dell ’aria’, en die klinkt als waterdruppels in een grot. ‘Gianbattistia Bodie’ vertelt een verhaal over het ontwaken uit een droom. Deze korte track is een waardige afsluiter van dit album.
‘L’ engima della vita’ heeft veel pluspunten: Ritmes en melodielijnen zijn pakkend. Mooie grooves op de bas, gitaarlijnen om bij weg te dromen, goed strak drumwerk. Luca bespeelt hammond, moog en keyboard, en Claudio speelt piano, keyboard en synthesizer. Beiden zijn toetsentovenaars, en wat zij onder hun toetsen vandaan weten te toveren. De elf nummers blijven zelfs na een paar keer luisteren niet in je hoofd hangen. Dit is absoluut geen kritiek, aangezien de mooie, lange instrumentale stukken gewoon erg ingewikkeld in elkaar zitten om na een paar keer al half uit je hoofd te kennen. Ingewikkeld, maar toch toegankelijk en vooral boeiend!
Er heeft na het uitkomen van deze cd een bandwissel plaatsgevonden. De samenstelling is dus veranderd, maar de passie is natuurlijk hetzelfde gebleven. In november treden ze op in Nederland. Gaat dat dus zien.
(8,5/10) (Andromeda Relix).
