Ruim voordat de deuren van De Bosuil (Weert) opengingen, stond er al een flinke rij fans te wachten voor de Poolse prog band Riverside. Zij staan bekend om hun fantastische liveoptredens, ook hun cd’s worden zeer goed gewaardeerd. Ondanks de warmte was de zaal op vrijdag 26 juli goed gevuld.

De Limburgse artrock band Lesoir mocht openen. Bob van Heumen drumde krachtig het intro van ‘Feet On The Ground’. Maartje Meessen zat achter de piano en zong met heldere stem. Gitarist Ingo Dassen was direct beweeglijk, hij leek zich als een vis in het water te voelen op het podium.
Door de huwelijksreis van Eleën Bartholomeus (gitaar, toetsen en zang) was de bandsamenstelling iets anders. Maar van onwennigheid was niks te merken, invaller Ingo Jetten (gitaar) speelde alsof hij al langer meespeelde. Dat gold ook voor zangeres Janneke Meessen. Haar stem paste prima bij de stem van Maartje.

Single-Eyed
Voor ‘Single-Eyed’ verliet Maartje de toetsen en zong vooraan het podium. In het zwaarder gespeelde stuk had ze wat moeite om boven de muziek uit te komen. Toen Maartje op de dwarsfluit speelde, had Janneke de leadzang. Zwaardere muziek werd moeiteloos afgewisseld met atmosferische delen, waarbij Ingo Dassen emotie op zijn gezicht toonde. De lichtman van De Bosuil zorgde ervoor dat het licht bij de muziek paste.
Tussen enkele nummers door praatte Maartje vrij snel en iets te zacht, ze leek wat nerveus. Bassist Ruben Heijnsbroek zorgde mede voor het ingetogen intro van ‘Gone and Forgotten’. In de stevig gespeelde stukken komt Maartjes stem iets te zacht over. De ingetogen stukken zong ze met bezieling, dat was te horen en te zien.
Tijdens uptempo instrumentale stukken stonden de bandleden te dansen of te springen. Regelmatig werd er sampling gebruikt, dat gaf niet altijd een meerwaarde. Of je wel of niet van Lesoir houdt is een kwestie van smaak. Ze hadden in ieder geval een goede set neergezet.

Riverside
Onder luid applaus en gejuich verscheen Riverside. Zanger/ bassist Mariusz Duda is geen showman, toch trok hij de aandacht direct naar zich toe. Men klapte spontaan mee in de maat van ‘Acid Rain’. Mariusz moedigde het publiek subtiel aan om “OhhOhh” mee te zingen. Daar werd massaal gehoor aan gegeven. Drummer Piotr Kozieradzki zorgde ervoor dat men in de maat zong. Dit gaf zó vroeg in het concert een fantastische beleving, toetsenist Michał Łapaj genoot zichtbaar. Naadloos liep dit over naar ‘Vale of Tears’. Het gitaarspel van Maciej Meller was om je vingers bij af te likken. De wending naar lichter gespeeld deel was subliem. Een aantal fans zong zachtjes mee. Warm of niet warm, Riverside gaf zich helemaal, en ze hadden er duidelijk plezier in!

Lament
Het intro van ‘Lament’ is rustig, de zang van Mariusz vormde een prachtige combinatie met bas en gitaar. De toetsen en drums hielden zich nog heel even stil. In één klap gingen tempo en volume omhoog, en net zo makkelijk daalde dit weer. Het gitaarspel was ingetogen, de bas minimalistisch. Heel het podium was donker, alleen op Mariusz was een spot gericht. De muziek zit complex in elkaar, toch werd alles perfect gespeeld en gezongen. Mariusz zong op het einde solo, dit was helemaal super. De lichte echo op zijn stem zorgde voor nog een pluspunt. Daarmee was Lament één van de meest indrukwekkende nummers.

Bij het sferische intro van de toetsen van ‘Second Life Syndrome’ was men nog stil, maar zodra de eerste noten van de gitaar klonken, steeg er een gejuich op. De vette bas grooves van Mariusz liet het publiek nogmaals juichen. Fans zongen delen van de tekst mee. Er was volop interactie tussen de bandleden onderling, regelmatig stonden ze naast of tegenover elkaar te spelen. Daarmee jutten ze elkaar op om nòg meer te geven. Dit leverde een mooie wisselwerking op met het publiek.

Left Out
Met gepaste show bespeelde Michał zijn Theremin, dit sferische deel van ‘Left Out’ was fenomenaal. Zang en muziek veranderde een aantal keer van tempo en volume, van minimalistisch naar een behoorlijke power en weer terug, maar alles was en bleef in balans. Mariusz en Michał moedigden de aanwezigen aan om mee te zingen. Uit honderden kelen klonk het keer op keer “Ohhooooh”, wat een magisch moment!
Voor aanvang van ‘Guardian Angel’ verwisselde Mariusz zijn bas voor een akoestische gitaar. Er klonk emotie in zijn lage stem. Piotr hoefde niet mee te spelen met dit gevoelige nummer. Ook hier wist Maciej weer een gevoelige snaar te raken. Kortom dit was een aaneenschakeling van topstukken.

De lichtman van Riverside liet enkele lichtstralen ronddraaien op een donker podium. De titeltrack van ‘Wasteland’ werd gespeeld. De samenwerking tussen Mariusz en Maciej was waanzinnig goed. De rusten die in dit nummer horen werden fantastisch gespeeld.
Toen de mannen het podium verlieten werd er een tijdlang “Ohoh oohhooo” gescandeerd door het uitzinnige publiek. Het leek wel de zaal gedirigeerd werd, zo gelijk werd er gezongen en geklapt.
Natuurlijk kwam Riverside terug! ’02 Panic Room’ werd als eerste gespeeld, gevolgd door ‘River Down Below’. Mariusz zong bijna solo, dit was prachtig. Maciej haalde met een bottleneck mysterieuze geluiden uit zijn gitaar. Er leek geen einde te komen aan het slotapplaus. En terecht, want Riverside gaf een wervelende show van bijna twee uur weg!

Fotografie: © Emiy Parry

This translated review in English is an unadjusted translation from Dutch by Deepl

Riverside was sweltering in De Bosuil

Well before the doors of De Bosuil (Weert) opened, there were already a lot of fans waiting for the Polish prog band Riverside. They are known for their fantastic live performances, also their CD’s are very much appreciated. Despite the heat, the hall was well filled on Friday July 27th.

The Limburg art rock band Lesoir was allowed to open. Bob van Heumen drummed the intro of ‘Feet On The Ground‘. Maartje Meessen was behind the piano and sang with a clear voice. Guitarist Ingo Dassen was immediately dynamic, he seemed to feel like a fish in the water on stage.
Because of Eleën Bartholomeus’ honeymoon (guitar, keyboards and vocals) the line-up was slightly different. But there was no sign of any unfamiliarity, substitute Ingo Jetten (guitar) played as if he had been playing along for quite some time. The same was true for singer Janneke Meessen. Her voice matched Maartje’s voice perfectly.

Single-Eyed
For ‘Single-Eyed‘ Maartje left the keys and sang at the front of the stage. In the more heavily played piece she had some trouble getting above the music. When Maartje played the flute, Janneke had the lead vocals. Heavier music was effortlessly alternated with atmospheric parts, where Ingo Dassen showed emotion on his face. The light man of De Bosuil arranged the light to fit the music.
In between songs Maartje talked pretty fast and a bit too soft, she seemed a bit nervous. Bass player Ruben Heijnsbroek was partly behind the subdued intro of ‘Gone and Forgotten‘. In the heavily played pieces Maartje’s voice is a bit too soft. She sang the subdued pieces with inspiration, that could be heard and seen.
During uptempo instrumental pieces the band members were dancing or jumping. Sampling was used regularly, which did not always give an added value. Whether or not you like Lesoir is a matter of taste. At any rate, they had put together a good set.

Riverside
With loud applause and cheers, Riverside appeared. Singer/bass player Mariusz Duda is not a showman, yet he drew the attention directly to himself. People spontaneously clapped in the rhythm of ‘Acid Rain’. Mariusz subtly encouraged the audience to sing “OhhOhh“. They listened to this en masse. Drummer Piotr Kozieradzki made sure that they sang in rhythm. This gave a fantastic experience so early in the concert, keyboard player Michał Łapaj visibly enjoyed it. Seamlessly this went on to ‘Vale of Tears‘. Maciej Meller’s guitar playing was to lick your fingers at. The turn to a lighter part was sublime. A number of fans sang along softly. Warm or not warm, Riverside gave herself completely, and they clearly enjoyed it!

Lament
The intro of ‘Lament‘ is quiet, the vocals of Mariusz were a beautiful combination with bass and guitar. The keys and drums kept quiet for a while. In one stroke the tempo and volume went up, and just as easily went down. The guitar playing was subdued, the bass minimalistic. The whole stage was dark, only Mariusz was a spotlighted man. The music is complex, yet everything was played and sung perfectly. Mariusz sang solo at the end, this was absolutely super. The slight echo on his voice was another plus point. This made Lament one of the most impressive songs.

At the atmospheric intro of the keys of ‘Second Life Syndrome‘ people were still quiet, but as soon as the first notes of the guitar sounded, there was a cheering up. Mariusz’s awesome bass grooves made the audience cheer again. Fans sang along to the lyrics. There was a lot of interaction between the members of the band, regularly they were playing next to or opposite each other. In this way they encouraged each other to give even more. This resulted in a nice interaction with the audience.

Left Out
Michał played his Theremin with an adequate show, this atmospheric part of ‘Left Out‘ was phenomenal. Singing and music changed tempo and volume a few times, from minimalist to a decent power and back again, but everything was and remained in balance. Mariusz and Michał encouraged the audience to sing along. From hundreds of throats it sounded “Ohhooooh” again and again, what a magical moment!
Before the start of ‘Guardian Angel‘ Mariusz changed his bass for an acoustic guitar. There was emotion in his low voice. Piotr didn’t have to play along with this sensitive song. Again, Maciej managed to play a sensitive tune. In short, this was a succession of masterpieces.

The light man from Riverside had some light beams spinning around on a dark stage. The title track of ‘Wasteland‘ was played. The collaboration between Mariusz and Maciej was incredibly good. The musical rests in this song were played fantastically.
When the men left the stage “Ohoh oohhooo” was for a while scanned by the frenzied audience. It was as if the audience was being conducted, so rhythmic was the singing and clapping.
Of course Riverside came back! 02 Panic Room‘ was played first, followed by ‘River Down Below‘. Mariusz sang almost solo, this was beautiful. Maciej drew mysterious sounds from his guitar with a bottleneck. There seemed to be no end to the final applause. And rightly so, because Riverside gave away a dazzling show of almost two hours!

Photography: © Emiy Parry