‘Remember Phil en Gary’ werd weer een gedenkwaardige avond in De Bosuil.

Voor de achtste keer werd er op 2 februari met ‘Remember Phil and Gary’ een eerbetoon gegeven aan Phil Lynott en Gary Moore in De Bosuil in Weert. Met de Nederlandse Thin Lizzy tribute band Parris’ en de Gary Moore Tribute Band beloofde dit weer een topavond te worden.

Maar eerst mocht de Oostenrijkse band Bad Chihuahua hun kunnen laten horen. Ze speelden een unieke set met solonummers van Phil Lynott. Het eerste nummer was ‘Yellow pearl’, en dat was een aardige kennismaking met deze band die maar liefst drie gitaristen had. ‘What’s the matter’ was één van de nummers waarin het orgel goed te horen was. Frontman Barry James Thomas stond duidelijk met plezier op het podium. Hij had redelijke power in zijn stem, maar niet alles was volledig zuiver gezongen. De woorden die hij in ‘Old town’ bijna solo zong, zong hij gevoelig en maakte daardoor indruk. Naarmate de set vorderde, werden de mannen wat losser. Pas nadat gast gitarist Laurence Archer (onder andere UFO en Phil Lynott’s Grand Slam) meeging spelen, ging het concert meer leven. Het was mooi om de uitwerking te zien die Laurence had op de band. ‘Rosalie’ was het laatste nummer, en werd met meer enthousiasme ontvangen door het publiek. Dit was een leuk opwarmertje voor de avond die nog komen ging.

Gary Moore Tribute Band
De Gary Moore Tribute Band was de eerste main act. Pascal Remans had de leadzang in het openingsnummer ‘Wishing well’. Jan Willem Ketelaers had de leadzang in ‘Over the hills and far away’. Net als Pascal beschikt hij over een krachtige stem en een flinke dosis charisma. Er werd volop meegezongen door de aanwezigen. Dit was het ‘vuurwerk’ waar op gehoopt was, er was volop interactie tussen de bandleden onderling en met het publiek. Alle mannen bruisten van de energie, dat gold ook voor bassist Frank de Groot. Niet alleen gitarist Marcel Coenen speelde onvoorstelbaar goed. Ook Freek Gielen liet prima van zich horen. Er was totaal geen rivaliteit tussen deze twee mannen. Voor ‘Blues is alright’ kwamen er blazers op het podium, Trompettist Jack Geerlings, Pieter Loijen op slide trombone en saxofonist Christian Martens, gaven dit vrolijke nummer een meerwaarde.
Net als altijd drumde Hans in T Zandt strak, hard waar het kon, en ingetogen waar het moest. Bij ‘Empty Rooms’ ging hij mooi mee in de flow. Jan Willem zong de woorden met emotie. Weer was de solo van Marcel super.

BloYaTop gitarist Mark Vergoossen (alias Mark Ferguson) voegde zich voor ‘Walking by myself’ bij de band. Zijn rockende, bruisende manier van spelen liet hij ook vanavond zien en horen. Hij was één met de groep en speelde een tijdje zij aan zij met Frank, beide genoten zichtbaar.
Toetsenist Rene Kroon was nauwelijks zichtbaar, maar je hoorde hem wel. Gitarist Rob Orlemans speelde enkele nummers mee, waaronder ‘Pretty Woman’. Dit werd zeer gewaardeerd door de aanwezigen. Na enkele power nummers was het tijd voor het ingetogen ‘Midnight blues’, dit werd geweldig gezongen en gespeeld. Patricia Stewart Moore zong, net als vorig jaar, een paar nummers mee. Haar samenzang kwam vooral in ‘Still got the blues’ mooi uit.
Veel te snel werd het laatste nummer ‘Out in the Fields’ gespeeld. Jan Willem vroeg:

”You want another one?”

Dat werd met gejuich ontvangen. Mark en Laurence verschenen weer voor ‘Back on the streets’, waarna dit sublieme concert echt ten einde was.

Parris
Het was al na half twaalf toen Parris op de bühne verscheen. John Cuijpers is zanger van een groot aantal bands. Deze avond mocht hij zijn spirit tonen als frontman voor Parris. Thin Lizzy’s negende studioalbum ‘Black Rose’ werd integraal gespeeld. Dus trapten ze af met ‘Do anything you want to’. De energie spatte direct van het podium af. De gitaar van Mark Vergoossen was aan de harde kant ten opzichte van de rest. Wat kan deze man rocken met zijn zes snaren! Het gitaarspel van Gert-Jan Roemen was ook zeer goed. Er was een prima samenwerking tussen deze twee mannen. Regelmatig stonden naast elkaar te spelen, waarbij Mark de hals van zijn gitaar vaak naar het plafond richtte.

Sarah’ was een duet met Mendy Sneijers. Cyrill Wulms leverde een aandeel op akoestisch gitaar. Energiebom Mark paste zijn rockende manier van spelen mooi aan tijdens dit rustigere nummer.

Bij aanvang van ‘Got to give it up’ gebruikte drummer Hans (in T Zandt) stokken met zachte uiteinden. Gert-Jan nam hier het voortouw qua gitaarspel. Bassist Gerard Gubbels werd deze avond vervangen door niemand minder dan Rob van der Loo, bassist van de Nederlandse symfonische metal band Epica. Kenners wisten van tevoren dat we geweldige baspartijen zouden horen, en dat was ook zo. Mark speelde zijn uitgebreide solo met zo’n bezieling dat hij de wereld om zich heen leek te vergeten. Nadat alle nummers van ‘Black Rose’ gespeeld waren, volgde er nog een flink aantal nummers. De battle tussen Mark en Gert-Jan in ‘Emerald’ was fenomenaal. ‘The boys are back in town’ was het laatste nummer. Maar er volgende gelukkig een toegift. Dit was ‘The rocker’. De hele band, behalve Hans, liep de zaal in. Daar stonden vier kanjers tussen het publiek te spelen, zo werd deze avond nòg specialer. Dit concert was royaal na 01.00 uur afgelopen. Daarna bleef het nog een tijd gezellig in De Bosuil.

Fotografie: © Barbara van Geffen

This translated review in English is an unadjusted translation from Dutch by Deepl

Remember Phil en Gary’ was again a memorable evening in De Bosuil.

For the eighth time on February 2, with ‘Remember Phil and Gary‘, a tribute was given to Phil Lynott and Gary Moore in De Bosuil in Weert. With the Dutch Thin Lizzy tribute band ‘Parris‘ and the Gary Moore Tribute Band this promised to be another top night.

But first the Austrian band Bad Chihuahua was allowed to show their skills. They played a unique set of solo songs by Phil Lynott. The first song was ‘Yellow pearl’, and that was a nice introduction to this band that had no less than three guitarists. What’s the matter’ was one of the songs in which the organ could be heard very well. Frontman Barry James Thomas was clearly on stage with pleasure. He had reasonable power in his voice, but not everything was sung completely pure. The words he sang almost solo in ‘Old Town‘, he sang sensitive and made an impression. As the set progressed, the men became a bit looser. Only after guest guitarist Laurence Archer (among others UFO and Phil Lynott’s Grand Slam) joined in, the concert became more alive. It was nice to see the effect Laurence had on the band. Rosalie‘ was the last song, and was received with more enthusiasm by the audience. This was a nice warm-up for the evening that was still to come.

Gary Moore Tribute Band
The Gary Moore Tribute Band was the first main act. Pascal Remans had the lead vocals in the opening track ‘Wishing well‘. Jan Willem Ketelaers had the lead vocals in ‘Over the hills and far away‘. Just like Pascal, he has a powerful voice and a good dose of charisma. There was plenty of singing along by those present. This was the ‘fireworks‘ that was hoped for, there was plenty of interaction between the band members and with the audience. All the men were full of energy, as was bass player Frank de Groot. Not only guitarist Marcel Coenen played incredibly well. Freek Gielen also played very well. There was no rivalry between these two men. For ‘Blues is alright‘ there were horns on stage, trumpeter Jack Geerlings, Pieter Loijen on slide trombone and saxophonist Christian Martens, gave this cheerful song an added value.
As always Hans played the drums in T Zandt tightly, hard where possible, and subdued where necessary. With ‘Empty Rooms‘ he went along nicely in the flow. Jan Willem sang the words with emotion. Again Marcel’s solo was great.

BloYaTop guitarist Mark Vergoossen (alias Mark Ferguson) joined the band for ‘Walking by myself‘. He also showed and heard his rocking, vibrant way of playing tonight. He was one with the band and played side by side with Frank for a while, both enjoying themselves visibly.
Keyboardist Rene Kroon was hardly visible, but you could hear him. Guitarist Rob Orlemans played several songs, including ‘Pretty Woman‘. This was highly appreciated by those present. After a few power songs it was time for the modest ‘Midnight blues‘, this was great sung and played. Patricia Stewart Moore sang, just like last year, a few songs. Her singing together was especially beautiful in ‘Still got the blues‘.
Far too fast the last song ‘Out in the Fields‘ was played. Jan Willem asked:

“You want another one?

That was received with cheers. Mark and Laurence appeared again for ‘Back on the streets‘, after which this sublime concert was really over.

Parris
It was already after half past eleven when Parris appeared on stage. John Cuijpers is the singer of a large number of bands. This evening he was allowed to show his spirit as frontman for Parris. Thin Lizzy’s ninth studio album ‘Black Rose‘ was played in its entirety. So they kicked off with ‘Do anything you want to‘. The energy immediately burst off the stage. Mark Vergoossen’s guitar was on the hard side compared to the rest. What can this man rock with his six strings! The guitar playing of Gert-Jan Roemen was also very good. There was a good cooperation between these two men. Regularly stood next to each other playing, where Mark often pointed the neck of his guitar to the ceiling.

Sarah‘ was a duet with Mendy Sneijers. Cyrill Wulms played a part on acoustic guitar. Energy bomb Mark adjusted his rocking way of playing nicely during this quieter song.

At the start of ‘Got to give it up‘ drummer Hans (in T Zandt) used sticks with soft ends. Gert-Jan took the lead in guitar playing. This evening bassist Gerard Gubbels was replaced by none other than Rob van der Loo, bassist of the Dutch symphonic metal band Epica. Experts knew in advance that we would hear great bass parts, and that was the case. Mark played his extensive solo with such inspiration that he seemed to forget the world around him. After all the songs of ‘Black Rose‘ were played, a lot of songs followed. The battle between Mark and Gert-Jan in ‘Emerald‘ was phenomenal. The boys are back in town‘ was the last song. But luckily an encore followed. This was ‘The rocker‘. The whole band, except Hans, walked into the hall. There were four kings playing among the audience, so this evening became even more special. This concert ended generously after 01.00 hours. After that it stayed for a while in De Bosuil.

Photography: © Barbara van Geffen

Please feel free to comment / Reacties zijn van harte welkom

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

%d bloggers liken dit: