Nebraska is een Bruce Springsteen tribute band uit België. Op zondagmiddag 27 januari gaf deze band (bestaande uit 17 bandleden), een benefietconcert in de Breughelzaal in Bree. De opbrengst kwam geheel ten goede aan Pelle. Hij is de zoon van Nebraska’s trompettist Geert Moesen. Pelle was in de zomer van 2018 in Spanje op vakantie. Tijdens een waterspel sloeg het noodlot toe. Hij raakte vanaf zijn borstkas verlamd. Pelle volgt een intensieve revalidatie. Maar het wordt tijd om terug naar huis te gaan. Hier zijn veel aanpassingen voor nodig. Nebraska bestaat uit een hechte vriendengroep. Gezamenlijk besloten ze om Pelle te helpen om thuis te kunnen wonen. De Breughelzaal was zo goed als uitverkocht.
Na een korte toespraak ving het concert aan met ‘When you need me’. Frontman Jan Dominicus heeft een warme kleur van stem. Vocaal werd hij bijgestaan door de backing vocals.
De toevoeging van accordeon, viool en harmonica was mooi subtiel. Al waren enkele noten van de harmonica niet perfect.
Meteen daarna werd ‘Jack of all trades’ gespeeld, hier kwamen de blazers erbij. Trompettist Geert liep naar de voorkant van het podium, hij liet mooi helder trompetspel horen. Pelle kwam het podium opgereden, en ging naar zijn vader toe. Vanuit de zaal applaudisseerde men spontaan, dit was een echt kippenvel moment. Weer was de achtergrondzang een goede toevoeging.
Hierna werd de sfeer met ‘Wrecking ball’ vrolijk. De band had duidelijk plezier op het podium. Bijzonder zo vlak na het emotionele nummer hiervoor, en toch paste dit perfect in het geheel.
In ‘My home town’ had Inge Dreesen de leadzang. Haar heldere stem was natuurlijk geheel anders dan de iets ruwe zang van ‘The Boss himself’. En toch was dit een hele mooie, loepzuivere versie. ‘Jersey Girl’ was een van de langzamere nummers, hier liet saxofonist Gerrit Jacobs zijn kunnen horen.
Voor ‘Jesse James’ verliet Willy Loos zijn plaats achter de Hammond en pakte de accordeon, daarbij nam hij ook een deel van de zang op zich. Spontaan werd er van uit de zaal mee geklapt met dit vrolijke nummer, wat door het vioolspel van Wiebke Burmeister nog wat vrolijker werd. De vrolijke sfeer duurde voort in ‘High hopes’.
Na de pauze werd ‘The River’ als eerste gespeeld. Het harmonicaspel van Walter Coolen was intens, het applaus was zeer terecht. Er was een mooie wisselwerking tussen Nebraska en het publiek. Het publiek reageerde fantastisch en klapte spontaan mee met de uptempo nummers.
Het was duidelijk te zien dat de bandleden genoten. Soms genoten ze dusdanig dat er links en rechts een klein foutje werd gespeeld, maar dat mocht de pret niet drukken.
Veel te snel was het tijd voor het laatste nummer. Dit was heel toepasselijk ‘No surrender’. Jan heeft niet zo’n groot bereik, maar hij weet precies wat hij kan, en daar bleef hij netjes binnen. Dit, en de combinatie met de warmte in zijn stem gaven dit intro nog meer emotie mee. Tempo en volume werden door de band opgevoerd. Het decrescendo wat hierop volgde was super! Na dit klein gespeelde deel volgt een uitgebreide staande ovatie.
Gelukkig had Nebraska een uitgebreide toegift gepland. ‘Shakeled and Drawn’ was het eerste van de vier, dit werd vooral door de blazers en het accordeonspel een vrolijke boel. Pianist Patrick Cuyvers zong enkele zinnen, deze zong hij onvoorstelbaar laag. De vocale uithaal van Evelien Alders was indrukwekkend. Hierna nam Geert even het woord om iedereen te bedanken die dit concert mogelijk had gemaakt.
Patrick begon op piano, dit was het startsein voor ‘Open all night’. De voltallige band werd voorgesteld. Iedereen op het podium was uitgelaten. Het was duidelijk te zien dat hier een groep vrienden aan het performen was. De blazers stonden op het podium van de backing vocals te spelen.
De stem van Jan werd langzaam een beetje schor. Dat kwam mooi uit voor ‘Glory days’, zijn stem ging hier meer richting ‘The Boss’. De blazerssectie liep ondertussen een rondje in de zaal en speelde tussen het publiek. Er heerste een geweldige vibe! De mensen in de zaal gingen staan en klapten mee op de maat. Dit verschoof naar een staande ovatie die Nebraska dik verdiend had.
Dit bijzondere concert had natuurlijk enkele emotionele momenten. Maar het was vooral sfeervol en vrolijk, waardoor iedereen er met plezier op terug kan kijken.
Line-Up Nebraska:
Jan Dominicus – lead vocal + gitaar
Patrick Cuyvers – piano
Willy Loos – Hammond + accordeon
Hans Dominicus – drum
Rik Dominicus – basgitaar
Alex Kerkhofs – gitaar
Wiebke Burmeister – viool
Eveline Alders – backing vocal
Martine Weckx – backing vocal
Inge Dreesen – backing vocal
Ellen Davids – backing vocal
Gerrit Jacobs – tenorsax
Adri Rietveld – trombone
Geert Moesen – trompet
Rienus Eben – baritonsax
Patrick Mathijssen – trompet
Walter Coolen – mondharmonica
Fotografie: © Leon Alders