Kayak is één van de oudste prog bands van Nederland, ze draait al zo’n vijf decennia mee. Zo’n vier jaar geleden stond ze ook in De Bosuil (Weert), toen rondom de release van het album Cleopatra- The Crown of Isis’. Op deze laatste vrijdag van 2018 stond Kayak er met een bijna geheel vernieuwde line up. In het donker kwamen vier van de vijf bandleden op. Ze begonnen te spelen, het eerste stuk van ‘Love of a Victim’ was rustig. De nieuwe frontman Bart Schwertmann verscheen als laatste, en begon vrijwel direct te zingen. En dat deed hij goed! Bijna non-stop volgende ‘Rhea’, maar daarvoor riep Bart
“Goedenavond Weert!”
Oprichter/toetsenist Ton Scherpenzeel had hier een aandeel in de zang. Gitarist Marcel Singor speelde fantastisch.
Seventeen
Het album ‘Seventeen’ verscheen bijna een jaar geleden, daarvan werd als eerste ‘Somebody’ gespeeld. Marcel en Ton deden de achtergrondzang. Ook ‘La Peregrina’ komt van dit nieuwe album. Dit nummer gaat over de mooiste en grootste parel die ooit gevonden is. Barts zang is in het klein gespeelde deel loepzuiver. Bart zocht regelmatig interactie op. De ene keer met Marcel, even later met bassist Kristoffer Gildenlöw. Samen lieten Marcel en Ton een prachtig ingetogen stuk horen, het was op dat moment zo goed als muisstil in de zaal. Marcel zong enkele zinnen. Daarna namen tempo en volume langzaam toe. Kristoffer deed hier mee aan de samenzang, de stemmen samen vormden een prachtige, heldere blend. Ton speelde even solo, daarna kwam Marcel erbij met meespelend gitaarspel. De zang van Bart was teder, en de uithaal was subliem. Zo werd dit heerlijke lange nummer nog indrukwekkender dan op de plaat.
Bart zei voor aanvang van ‘Falling’:
“Als je je stoort aan je buurvrouw of buurman die aan het praten is tijdens de nummers, dan geef je hem/haar maar een por”.
Dit werd met gejuich beloond. Weer liet Bart tekstbeleving zien en horen. Dat gaf deze korte ballad extra diepgang. De set die Kayak speelde was zeer gevarieerd, zo werd ook het oer-oude ‘Mammoth’ gespeeld. Hier pakte Bart zijn bas erbij. Hij ging tegenover Kristoffer staan bassen, beide hadden er duidelijk plezier in.
Kayak wist de fans met het gevoelige deel van ‘Daphne’ te raken. Hans Eijkenaar beroerde de cimbalen met zorg. Toen tempo en volume omhooggingen, sloeg hij er weer gretig op los. Met precisie haalde Kristoffer sferische geluiden uit zijn bas. Tijdens de rockende gedeelten deed Bart de zang. Toen hij zich tijdens een ingetogen stuk stilhield, namen de overige mannen de meerstemmige zang voor hun rekening. Daarna rockte Marcel er behoorlijk op los. De rustige Ton stond bijna te dansen achter de toetsen. Fans klapten mee met het opzwepende ritme.
Kayak 2
Na de pauze gingen Bart en Marcel met hun gitaar op een barkruk zitten. Zo speelden en zongen ze samen met Ton ‘Seagull’. Met ‘Alibi’ (van het album Kayak 2) en ‘Said no word’ ging Kayak verder terug in de tijd. Waarna men met ‘Cracks’ weer naar heden gingen. Door een misverstand viel de muziek even stil. Waarop Bart lachend zei:
“Dit is toch echt Cracks jongens”.
Dit nieuwe nummer, met al zijn wendingen, was prachtig om live te horen. Tot groot genoegen van de fans kondigde Bart ‘Walk through fire’ aan. Weer viel op hoe mooi de samenzang was. Maar ook als Bart geen vocale ondersteuning had, was zijn stem prachtig. Tijdens een klein gespeeld stuk speelde Marcel met gesloten ogen. Het leek alsof de muziek hem totaal in beslag nam, en hij zich niet meer bewust was van de wereld om hem heen.
Ruthless Queen
Natuurlijk werd de grote hit ‘Ruthless Queen’ gespeeld. Een aantal fans zong de tekst met respect voor dit nummer mee. Na ‘Chance for a lifetime’ bedankte Kayak het publiek en verliet de bühne. Fans bleven klappen om een toegift, die kregen we natuurlijk. Als eerste speelden ze een oudje: ‘Starlight Dancer’. Fans zongen deze woorden op ‘commando’ van Bart mee. Daarna klonk het toetsen intro voor ‘To an end’. Bart zong met zijn hand op zijn hart, en gaf zo extra gevoel aan dit nieuwe nummer. De solo van Ton was ingetogen, het publiek luisterde ademloos. En zo eindigde, na ruim twee uur, dit concert op minimalistische wijze. Dit was een totaal ander concert dan een jaar of vier geleden. Natuurlijk doordat er toen veel van het album ‘Cleopatra- The Crown of Isis’ gespeeld werd. Maar ook door de veranderingen in de line up. Met name de lead zang was opvallend anders. Ten eerste omdat Cindy Oudshoorn de band heeft verlaten. Daar komt bij dat Bart de plaats over heeft genomen van ‘oudgediende’ Edward Reekers. Bart heeft een extroverte, lichte macho manier van performen. Terwijl Edward meer ingetogen was. Ook de stemmen zijn anders van kleur. Het één is niet beter dan het ander. Het is zó verschillend, dat het niet te vergelijken valt. Al die variatie is één van de mooie aspecten van (live) muziek. Dit ‘nieuwe’ vijftal heeft er een heel ander, maar zeer goed concert van gemaakt. Waarin ze een mooie mix speelde van oude en nieuwe nummers.
Fotografie: © Hen Metsemakers
This translated review in English is an unadjusted translation from Dutch by Deepl
Kayak is one of the oldest prog bands in the Netherlands, she has been playing for about five decades. About four years ago she also performed in De Bosuil (Weert), then around the release of the album Cleopatra- The Crown of Isis‘. On this last Friday of 2018 Kayak was there with an almost completely renewed line up. In the dark four of the five band members came up. They started playing, the first piece of ‘Love of a Victim‘ was quiet. The new frontman Bart Schwertmann appeared last, and started singing almost immediately. And he did well! Almost non-stop next ‘Rhea‘, but before that Bart shouted
“Good evening Weert!
Founder/keyboard player Ton Scherpenzeel had a share in the singing here. Guitarist Marcel Singor played fantastic.
Seventeen
The album ‘Seventeen‘ was released almost a year ago, the first of which was ‘Somebody‘. Marcel and Ton did the background vocals. Also ‘La Peregrina‘ comes from this new album. This song is about the most beautiful and biggest pearl ever found. Barts vocals is in the small part played flawless. Bart regularly sought interaction. One time with Marcel, a little later with bassist Kristoffer Gildenlöw. Together Marcel and Ton played a beautifully subdued piece, it was almost as quiet as a mouse in the hall at that time. Marcel sang a few sentences. Then tempo and volume slowly increased. Kristoffer took part in the singing together, the voices together formed a beautiful, clear blend. Ton played solo for a while, after that Marcel joined in with playing the guitar. Bart’s vocals were tender, and the excitement was sublime. This made this lovely long song even more impressive than on the record.
Bart said before the start of ‘Falling‘:
“If you are bothered by your neighbour or neighbour talking during the songs, you give him/her a push”.
This was rewarded with cheers. Again Bart showed and heard text experience. That gave this short ballad extra depth. The set Kayak played was very varied, so was the ancient ‘Mammoth‘ played. Here Bart grabbed his bass. He played bass opposite Kristoffer, both of them clearly enjoyed it.
Kayak managed to hit the fans with the sensitive part of ‘Daphne‘. Hans Eijkenaar touched the cymbals with care. When tempo and volume went up, he was eager to release them again. With precision Kristoffer took spherical sounds out of his bass. During the rocking parts Bart did the singing. When he stopped during a modest piece, the other men took care of the polyphonic vocals. After that Marcel rocked away quite a bit. The quiet Ton was almost dancing behind the keys. Fans clapped along with the rousing rhythm.
Kayak 2
After the break Bart and Marcel sat down with their guitar on a bar stool. So they played and sang together with Ton ‘Seagull‘. With ‘Alibi‘ (from the album Kayak 2) and ‘Said no word‘ Kayak went further back in time. After which they went back to the present with ‘Cracks‘. Due to a misunderstanding the music came to a standstill. Bart laughingly said:
“This is really Cracks boys”.
This new song, with all its twists and turns, was wonderful to hear live. To the delight of the fans Bart announced ‘Walk through fire‘. Again it was striking how beautiful the singing was. But even if Bart didn’t have vocal support, his voice was beautiful. During a small piece Marcel played with his eyes closed. It seemed as if the music took him completely to heart, and he was no longer aware of the world around him.
Ruthless Queen
Of course the big hit ‘Ruthless Queen‘ was played. A number of fans sang the lyrics with respect for this song. After ‘Chance for a lifetime‘ Kayak thanked the audience and left the stage. Fans kept clapping for an encore, of course we got it. First they played an old one: ‘Starlight Dancer‘. Fans sang these words on Bart’s ‘command’. After that the keyboards sounded intro for ‘To an end‘. Bart sang with his hand on his heart, and gave extra feeling to this new song. Ton’s solo was subdued, the audience listened breathlessly. And so ended, after more than two hours, this concert in a minimalist way. This was a totally different concert than a year or four ago. Of course because there was then much of the album ‘Cleopatra – The Crown of Isis‘ was played. But also because of the changes in the line up. Especially the lead vocals were strikingly different. First because Cindy Oudshoorn left the band. In addition, Bart has taken over the place of ‘veteran’ Edward Reekers. Bart has an extrovert, light macho way of performing. While Edward was more subdued. The voices are also different in colour. One is not better than the other. It is so different that it cannot be compared. All this variation is one of the beautiful aspects of (live) music. This ‘new’ quintet has made it a very different, but very good concert. In which she played a nice mix of old and new songs.
Photography: © Hen Masonsemakers